|
|
|
|
| |
Patrz zakładki: Wzory pozwów (pkt. 6), IPN, Haniebny wyrok, Wiadomości siedleckie.
http://www.echokatolickie.pl/index.php?str=100&id=931
http://www.kworum.com.pl/art401,kaci_od_poblockiego.html
Gdyby w naszym pięknym kraju istniała normalność, to każdy niewinnie
więziony otrzymywałby satysfakcjonujące odszkodowanie, ale w naszym
kraju odszkodowania za bezzasadne aresztowania są dla wpływowych,
bogatych i uprzywilejowanych.
Siedlce, czerwiec 2017 r.
Naczelnik pionu śledczego IPN poinformował nas, iż na na podstawie ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, na wniosek działacza opozycji prokurator IPN (na terenie działania miejsca zamieszkania opozycjonisty) może wystąpić do sądu z wnioskiem o unieważnienie wyroku sądowego w tym objętego amnestią oraz skazania przez kolegium ds. wykroczeń wydanego wobec weterana opozycji.
W każdym przypadku np. za internowanie, skazanie, kolegium możemy wystąpić odrębnymi wnioskami czyli także za dwukrotne internowanie, za każde pozbawienie wolności itp. Wniosek odrębny możemy złożyć za każde bezprawie.
Patrz: http://internowani-represjonowani.pl.tl/Odszkodowania.htm
http://internowani-represjonowani.pl.tl/Wzory-pozw%F3w.htm
Osoby internowane nie wnoszą wniosku o unieważnienie, ponieważ decyzja internowania jest nieważna od momentu jej wydania. Występujemy wówczas z wnioskiem o zadośćuczynienie i odszkodowanie.
Każda osoba represjonowana, która zakończyła swój proces o odszkodowanie i zadośćuczynienie na etapie sądu apelacyjnego, przy czym łamano jego prawa obywatelskie, może wystąpić do Rzecznika Praw Obywatelskich z wnioskiem o kasację. W sprawach tych Rzecznik nie jest zobligowany żadnym terminem.
Szczegółowe informacje można uzyskać pod numerem telefonu: 504 936 104.
Pamiętaj!!!
Zbrodnią komunistyczną zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o IPN jest: zabójstwo, znęcanie się fizyczne i psychiczne, bicie w toku zatrzymania, bezpodstawne aresztowanie i skazanie przez sąd lub kolegium ds. wykroczeń, zwolnienie z pracy oraz podrabianie lub przerabianie dokumentów i używanie jako autentycznego, wyłudzanie poświadczenia nieprawdy lub samo poświadczenie nieprawdy w dokumencie, wypełnienie niezgodnie z wolą podpisanego dokumentu zaopatrzonego cudzym podpisem.
Natomiast zgodnie z: Dz. U. 1952, nr 2, poz. 9 i 10; Dz. U. 1952, nr 31, poz. 213; Dz. U. 1998, nr 33, poz. 177) zbrodnią komunistyczną i zbrodnią przeciwko ludzkości jest prześladowanie określonej grupy politycznej, społecznej, religijnej (art. o stanie wojennym (wyrok: SR II Wydz. Karnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 15.10.2012 r. sygn. akt: II K 62/11 (sygn. akt IPN: - S87/06/Zk), SR we Włocławku II Wydz. Karnego z dnia 11.06.2014 r. sygn. akt: II K 41/14.
Jak wyglądają zasądzane odszkodowania i zadośćuczynienia za niesłuszne uwięzienie, nie tylko z powodów politycznych i bez konsekwencji na całe życie?
1. Gazeta Wyborcza z dnia 3.01.2007 r. informowała, że „Sąd Najwyższy uwzględnił kasację w części dotyczącej odszkodowania za "nieludzkie traktowanie” tj. pobyt w zatłoczonych celach (norma trzech metrów - i tak niższa, niż zaleca Europejski Komitet Zapobiegania Torturom - nie została dotrzymana. W Europie to 5-12 m kw.). W rogu umywalka i kibel. Zero intymności. W takich warunkach: 2,25 m kw. spędzał (poza godzinnym spacerem) całą dobę skazany na pięć i pół roku więzienia Adam D.”. Adam D. siedział w zakładzie karnym we Wrocławiu za narkotyki. Adam zaprotestował przeciw "nieludzkiemu traktowaniu" zażądał 150 tys. zł odszkodowania. Więzień ma swoją godność i państwo musi się z tym liczyć - taki jest sens precedensowego wyroku, jaki zapadł przed Sądem Najwyższym. Walkę o 150 tys. zł toczył od ponad trzech lat. SN uwzględnił jego kasację w części dotyczącej odszkodowania za pobyt w zatłoczonych celach. Skazany na pięć i pół roku "zwiedził" kilka aresztów i zakładów karnych.1. Europejski Trybunał Praw Człowieka zasądził na rzecz osoby pozbawionej wolności przez okres 2 dni kwotę 5.000,-zł (informacja zawarta w Postanowieniu Sądu Okręgowego w Płocku o sygn. akt II Ko 59/08 z dnia 15.05.2008 r.).
2. Były minister gospodarki E. Wąsacz za jedenastogodzinne zatrzymanie w dniu 18.09.2006 r. otrzymał 6335,-zł odszkodowania wyrokiem SO w Gdańsku z dnia 4.09.2007 r. (sygn. akt: XI Ko 522/07/0.
(1 godz. = 576,- zł)
3. Europejski Trybunał Praw Człowieka zasądził na rzecz osoby pozbawionej wolności przez okres 2 dni kwotę 5.000,-zł (informacja zawarta w Postanowieniu Sądu Okręgowego w Płocku o sygn. akt II Ko 59/08 z dnia 15.05.2008 r.).
(1 dzień pozbawienia wolności = 2.500,-zł)
4. W dniu 14.11.2008 r. media donosiły, że Konrad Kornatowski otrzymał 10 tys. zł zadośćuczynienia za krzywdę, której doznał podczas 7 – godzinnego zatrzymania – tak orzekł 13 listopada 2008 r. Sąd Okręgowy w Warszawie (sygn. akt: VIII Ko 108/07). Kornatowski: od połowy lat 80. pracował jako prokurator w Trójmieście: był m.in. prokuratorem rejonowym w Gdyni i prokuratorem wojewódzkim w Gdańsku. Był również szefem Wydziału Śledczego i rzecznikiem prasowym w Prokuraturze Okręgowej w Gdańsku, od listopada 2005 zastępcą szefa Prokuratury Apelacyjnej w Warszawie, a od września 2006 szefem Biura ds. Przestępczości Zorganizowanej w Prokuraturze Krajowej. Od 12 lutego 2007 do 8.08.200 r. był Komendantem Głównym Policji.
(1 godz. pozbawienia wolności = 1.430,- zł)
5. 30.09.2010 r. Sąd Apelacyjny II Wydz. Karny w Katowicach wyrokiem II AKa 162/10 za niesłuszne zatrzymanie (Adama Słomki - więźnia politycznego) na okres 3 godziny w dniu 16.01.2007 r. zasądził zadośćuczynienie w wys. 4.000,- zł.
6. 300 tys. zł. zadośćuczynienia zasądził 9.12.2010 r. dla sędziny Grażyny Zielińskiej Sąd Apelacyjny w Białymstoku. Sygn. akt II AKa 135/10 z dnia 9 grudnia 2010 r. Suwalska sędzina przebywała w areszcie 3,5 m-ca w białostockim areszcie (od lutego do lipca 2006r.).
(1 m-c pozbawienia wolności = 85.715,- zł
7. Sąd Apelacyjny w Lublinie w dniu 31.01.2011 r. przyznał Władysławowi Szczeklikowi komendantowi Policji w Białej Podlaskiej odszkodowanie w wysokości 400.000,- zł za 5 m-cy aresztu (sygn. akt: II AKa 337/10)(wyrok SO: sygn. IV Ko 452/09),
(1 m-c = 80.000,- zł)
8. 14.04.2011 r. Sąd Okręgowy w Suwałkach wyrokiem II Ko.119/10 przyznał mieszkańcowi Augustowa Janowi S. za niesłuszne pozbawienie wolności przez okres 10 m-cy zadośćuczynienie i odszkodowanie w wys. 78.750,- zł. Sąd Apelacyjny natomiast wyrokiem II Aka 147/11 z dnia 24.11.2011 r. zasądził kwotę 116.250,- zł (odszkodowanie = 26.250,- zł i zadośćuczynienie = 90 tys. zł).
(1m-c pozbawienia wolności = 11.625,- zł)
9. PAP.15.09.2011 r.
Przed Sądem Apelacyjnym w Białymstoku w dniu 15.09.2011 r. odbyło się postępowanie odwoławcze w sprawie odszkodowania za niesłuszny areszt dlakardiochirurga Tomasza Hirnle, prawomocnie uniewinnionego od zarzutu przyjęcia łapówki.
W czerwcu tego roku Sąd Okręgowy w Białymstoku przyznał Tomaszowi Hirnle 90 tys. zł : 20 tys. zł odszkodowania i 70 tys. zł zadośćuczynienia za prawie dwa miesiące aresztu.
1 m-c = 45.000,- zł
Sąd Apelacyjny w Białymstoku uchylił zasądzenie lekarzowi 20 tys. zł odszkodowania. Jednocześnie sąd odwoławczy nie zmienił wysokości zasądzonego zadośćuczynienia w wysokości 70 tys. zł. W tym zakresie wyrok jest prawomocny.
Sąd Okręgowy w Białymstoku jeszcze raz ma zająć się sprawą odszkodowania za niesłuszny areszt wobec kardiochirurga Tomasza Hirnle uniewinnionego od zarzutu przyjęcia łapówki - zdecydował Sąd Apelacyjny w Białymstoku .
W 2005 roku Hirnle został zatrzymany w wyniku policyjnej prowokacji i trafił na prawie dwa miesiące do aresztu. Po dwóch procesach został prawomocnie uniewinniony.
Potwierdził to Sąd Najwyższy. Okazało się, że za całą akcją stał podwładny lekarza, a dowody były zbierane niezgodnie z prawem.
http://www.tygodnikprzeglad.pl/fatalne-pomylki-sedziow/
10. Sąd Okręgowy w Tarnobrzegu w dniu 13.12.2011 r. przyznał 234.720,70 zł odszkodowania i zadośćuczynienia mieszkańcowi Stalowej Woli, który po wprowadzeniu w Polsce stanu wojennego 13 grudnia 1981 roku, na blisko rok został internowany (więzień polityczny).
11. Sąd Okręgowy w Warszawie w dniu 23 lutego 2012 r. przyznał odszkodowanie w wys. 20 tys. zł Januszowi Kaczmarkowi za „niesłuszne zatrzymanie” trwające blisko dwie doby w dniu 30 sierpnia 2007 r. (sygn.akt: VIII Ko 101/07).
(1 dzień = 10.000,- zł)
12. 18 czerwca 2012 r.
78 tys. zł - taką sumę Sąd Apelacyjny w Białymstoku przyznał lekarzowi - biegłemu sądowemu z Olsztyna, Józefowi K. To kwota odszkodowania i zadośćuczynienia za niesłuszne aresztowanie (8 dni pozbawienia wolności) i utratę zarobków
(1 dzień = 9750,-zł)
Józef K. został zatrzymany w maju 2009 roku. Sąd Okręgowy w Olsztynie uchylił areszt tymczasowy.
http://www.tvn24.pl/wiadomosci-z-kraju,3/jozef-k-wygral-proces-odszkodowanie-za-niesluszny-areszt,259138.html
13. 12 marca 2012, godz.11:15 Autor: Dariusz Jędryszka
Poseł Krzysztof Michałkiewicz, szef lubelskiego PiS dostanie 40 tys. zł zadośćuczynienia za to, że w stanie wojennym dziewięć miesięcy spędził w więzieniu. Sąd Apelacyjny w Lublinie nakazał jeszcze raz ustalić ile należy się parlamentarzyście z tytułu utraconych zarobków w tamtym czasie.
14. 26 września 2012 r. Sąd Apelacyjny w Krakowie przyznał Janowi Pamuła (b. poseł KLD) zatrzymanemu i aresztowanemu na 6 tygodni w związku z zarzutami korupcyjnymi należy się 138 tys. zł (98 tys. odszkodowania i 40 tys. zadośćuczynienia) za niesłuszne aresztowanie na półtora miesiąca.
Wyrok jest prawomocny.
1 m-c = 92.000,-zł
15. Sąd Okręgowy w Warszawie w dniu 11 stycznia 2013 r. wyrokiem XII Ko 31/12 zasądził na rzecz Zbigniewa R. kwotę 240 tys. zł (192 tys. zł zadośćuczynienia i 48 tys. zł odszkodowania) za pobyt w więzieniu. Sam Romaszewski domagał się 85 tys. odszkodowania i stosownego zadośćuczynienia. Po rozprawie wyraził zadowolenie i powiedział, że werdykt sądu jest wyrównaniem patologii panujących w Polsce.
Z. Romaszewski otrzymuje emeryturę ponad 4.000,- zł, a jego żona 1.700,-zł.
Kiedy do Senatu (po wieloletnim dopominaniu się przez Stowarzyszenie) trafił wreszcie projekt ustawy, sprawozdawca Senackiej Komisji Praw Człowieka i Praworządności senator Z. Romaszewski zaznaczył, że określenie górnej granicy na 25 tys. zł należy uznać za rozsądne i słuszne. Ustawę wraz z Romaszewskim "modyfikował" inny senator P. Andrzejewski (ze stenogramu sejmowego).
16. Sąd Okręgowy w Szczecinie w dniu 17.01.2013 r. przyznał Arturowi Krzyżańskiemu odszkodowanie za niesłuszne pozbawienie wolności przez 23 dni kwotę 15 tys. zł.
16. Sąd Okręgowy w Warszawie dnia 19.04.2013 r. wyrokiem o sygn. akt: XII Ko 13/12 zasądził kwotę 453.531,60 zł (zadośćuczynienie 50 tys. zł + odszkodowanie 403.531,60 zł) za 7-miesięczne niesłuszne pozbawienie wolności.
(1 m-c = 64.790,- zł)
17. Sąd Apelacyjny w Warszawie dnia 20 maja 2013 r. wyrokiem II AKa 143/13 zasądził zadośćuczynienie dla Adama S. kwotę 270.000,- zł za 1 rok 6 m-cy i 4 dni więzienia w PRL.
(1 m-c = 15.000,- zł)
18. Sąd Apelacyjny w Lublinie dnia 21 maja 2013 r. prawomocnie utrzymał wyrok SO w Lublinie i przyznał 1 milion zł zadośćuczynienia (960 tys. zł) i odszkodowania (40 tys. zł).
(1 m-c = 41.667,- zł)
19. Wyrok SN z dnia 28 sierpnia 2013 r. sygn. akt: WA 18/13 za tymczasowe 6-miesięczne aresztowanie (szeregowego żołnierza), które nie spowodowało żadnych negatywnych skutków dalszej jego kariery i życia osobistego. Zasądzono: 130.000,- zł zadośćuczynienia + 6.000,- zł odszkodowania
http://www.sn.pl/sites/orzecznictwo/Orzeczenia3/WA%2018-13.pdf
1 m-c = 22.667,- zł
20. Wyrok z dnia 21.01.2016 r. SO w Toruniu, sygn. akt: II Ko 213/15, skazany Andrzej Szymborski przez Kolegium ds. wykroczeń na 3 m-ce pozbawienia wolności, otrzymał 100.000,- zł odszkodowania (14.900,-zł) i zadośćuczynienia (85.000,-zł).
1 m-c = 33.333,- zł
21. Zadośćuczynienie za przestępstwo pospolite w stanie wojennym.
Ryszard B. wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Warszawie IV Wydział Karny z dnia 12.03.1982 r. sygn. akt IV K dor. 166/82 został skazany za czyn z art. 234 § 1 k.k. w zw. z art. 59 § 1 k.k. i art. 1 ust. 1 pkt. 1 Dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym na karę 3 lat pozbawienia wolności oraz pozbawienie praw publicznych na okres 2 lat; na podstawie art. 83 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary zaliczono okres tymczasowego aresztowania od dnia 13.02.1982 r. do dnia 12.03.1982 r. ( k. 34-35 akt II K. 259/12 ).
Czyn, za który został skazany był przestępstwem pospolitym, popełnionym pod wpływem alkoholu, o charakterze chuligańskim. Nie był związany z jakąkolwiek działalnością o charakterze politycznym, w którą wnioskodawca nie był w żaden sposób zaangażowany.
Ryszard B. w dniu zatrzymania, tj. 13.02.1982 r. został pobity przez funkcjonariuszy MO.
Wnioskodawca orzeczoną karę 3 lat pozbawienia wolności odbył w okresie od 13.02.1982 r. do 14.02.1984 r., kiedy uzyskał warunkowe przedterminowe zwolnienie.
Wykonanie wobec wnioskodawcy orzeczonej przez Sąd Wojewódzki w Warszawie wyrokiem kary pozbawienia wolności w okresie od 13.02.1982 r. do 1.02.1984 r. tj. w wymiarze 2 lat było zatem niewątpliwie niesłuszne w rozumieniu rozdz. 58 k.p.k.
Na podstawie art. 552 § 1 kpk i art. 554 § 2 kpk Sąd Okręgowy VIII Wydział Karny w Warszawie zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Ryszarda B. kwotę 120.000 zł tytułem zadośćuczynienia (tj. 5.000,-zł za każdy miesiąc pozbawienia wolności)z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty (sygn. akt VIII Ko 693/12 z dnia 4 lutego 2014 r.).
22. Odszkodowanie dla terrorystów .Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu orzekł, że Polska naruszyła m.in. zakaz tortur oraz nieludzkiego traktowania. Chodzi o sprawę tajnych więzień CIA, które miały znajdować się na terenie Polski i w których mieli być przetrzymywani terroryści.
Zgodnie z pisemnym wyrokiem Trybunały w Strasburgu Polska wypłaci 100 tys. euro odszkodowania Saudyjczykowi Abd al-Rahimiemu al-Nashiriemu oraz 130 tys. euro Palestyńczykowi Abu Zubajdzie. ETPC orzekł, że Polska naruszyła Europejską Konwencję Praw Człowieka. Chodzi o zapisy dotyczące zakazu tortur oraz nieludzkiego traktowania więźniów. To pierwszy taki wyrok w tej sprawie.
http://www.wprost.pl/ar/459451/Polska-przegrala-w-Strasburgu-ws-wiezien-CIA-Wyplaci-odszkodowania-terrorystom/
23. Sąd Okręgowy w Warszawie dnia 3.06.2014 r. (sygn.: XII Ko 70/13)uznał, że Skarb Państwa zapłaci 70 tys. odszkodowania oraz 120 tys. zł zadośćuczynienia za zatrzymanie Bogusława Seredyńskiegona na 6 dni aresztu http://polska.newsweek.pl/190-tys-zl-dla-seredynskiego-za-akcje-cba-i-areszt-newsweek-pl,artykuly,340876,1.html
Prowadzący rozprawę sędzia Piotr Gąciarek powiedział, ogłaszając wyrok, że stopień pokrzywdzenia nieuzasadnionym zatrzymaniem przez CBA uważa za „drastyczny”, bo życie Bogusława Seredyńskiego „uległo całkowitemu załamaniu”. – Szkoda nie wynika z samego faktu pozbawienia wolności na okres sześciu dni, lecz jest znacznie szersza, wynika wprost z faktu zatrzymania, co spowodowało nieodwracalną utratę reputacji osobistej i zawodowej… po aresztowaniu jego życie uległo drastycznemu załamaniu”
1 dzień = 31.667,-zł
24. Sąd Okręgowy w Warszawie XVIII Wydział Karny wyrokiem o sygn. akt: XVII Ko 40/14 z dnia 26.08.2014 r. zasądził na rzecz Daniela Korony pozbawionego wolności przez kolegium ds. wykroczeń w stanie wojennym przez okres 1 dnia kwotę zadośćuczynienia w wysokości 4.000,-zł.
(1 dzień = 4.000,-zł)
25. 4 tys. zadośćuczynienia za dwie godziny pozbawienia wolności wyrok SO W-wa z 21 sierpnia 2018 r. i wyrok SA (sygn.akt: II Aka 433/18 z dnia 11.02.2019 r.) : Tadeusz był jednym z uczestników pikiety w Warszawie 11 listopada 2017 r. przeciw Marszowi Niepodległości. Wraz innymi osobami należącymi do Stowarzyszenia Obywatele RP był przy Skwerze Wisłockiego, między ulicami Smolną a Al. Jerozolimskimi. Około godz. 14:40 wraz z innymi osobami został zatrzymany przez policję, na policji spędził tam ponad dwie godziny. http://www.polsatnews.pl/wiadomosc/2019-03-28/4-tys-zl-zadoscuczynienia-za-zatrzymanie-podczas-marszu-niepodleglosci-dzialania-policji-naganne/ https://www.saos.org.pl/search?courtCriteria.courtType=COMMON&keywords=zado%C5%9B%C4%87uczynienie&size=20&sort=JUDGMENT_DATE%2Cdesc
1 godz. = 2.000,-zł
26. Jan Rokita domaga się 550 tys. zł za kilkumiesięczne pozbawienie wolności (http://www.money.pl/gospodarka/wiadomosci/artykul/jan-r-odszkodowanie-za-internowanie,43,0,2280235.html )
27. Wyroki i uzasadnienia:
Wyrok Sądu Apelacyjnego Wydz. II Karnego w Warszawie z dnia 20.09.2012 r. sygn. akt: II S 38/12:
„…Zgodnie z treścią art. 554 § 2 k.p.k. w zw. z art. 8 ust. 3 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, sprawy o odszkodowanie, powinny być rozpoznawane w pierwszej kolejności i ze szczególną dbałością o prawa pokrzywdzonych. Ideą tych instytucji jest świadczenie przez Państwo Polskie satysfakcji moralnej i rekompensaty finansowej dla osób, które przyczyniły się do odzyskania niepodległego bytu Państwa”.
Wyrok S.A we Wrocławiu sygn. akt: II Aka 9/12 z dnia 15.02.2012 r.:
Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23.02.1991 r. z późn. zm. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych
wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego osobie, wobec której wydano decyzję o internowaniu w związku z wprowadzeniem w dniu 13.12.1981 r. w Polsce stanu wojennego, przysługuje od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę wynikłe z wykonania orzeczenia albo decyzji. Oznacza to jednoznacznie, że przepisy ustawy (art.8 i art. 11) stanowią lex specjalis (prawo o większym znaczeniu) w stosunku do przepisów rozdz. 58 kpk (por. wyrok S.A we
Wrocławiu sygn. akt: II Aka 9/12 z dnia 15.02.2012 r. orazwyrok SA w Gdańsku z dnia 17.06.2009 r. syg. akt: I AKa-14/09 – Krakowskie Zeszyty Sądowe 2010, z.4, poz. 65).
Sąd Apelacyjny dalej stwierdza wręcz m.in: "...ewentualne następstwa w postaci np. szkód zdrowotnych muszą uwzględniać wszystkie aspekty doznanej krzywdy... Przepisy ustawy znajdują się w wyższym stopniu (mają największą wagę) od przepisów w innych sprawach o odszkodowanie czy zadoścuczynienie...W wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 1.03.2011 r. podkreślono, że bezprawne pozbawienie wolności skutkuje... pełnym odszkodowaniem i powinno rekompensować szkodę materialną i niematerialną... Intencją ustawodawcy jest jak najszersze zrekompensowanie szkód i krzywd osobom, które z patriotycznych pobudek podjęły działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego i spotkały je za to represje... przeżycia fizyczne i szczególnie psychiczne osób represjonowanych, ktore zamiast powszechnego szacunku i uznania spotkały bezprawne działania wladz państwowych, były znacznie większe niż w wypadku osób niesłusznie skazanych lub pozbawionych wolności w wyniku tzw. pomyłki sądowej... Uzasadnia to przyznanie wyższego zadośćuczynienia osobie represjonowanej za patriotyczną działalność...Wspomniane racje pozostają w pełnej zgodzie z wyrokiem TK z dnia 1.03.2011 r. sygn. akt: P - 21/09...".
Powoływanie się Sądu (I Instancji) na praktykę orzeczniczą „w sprawach podobnych” jest niewłaściwe i niepożądane, gdyż prowadzi do unifikacji rozstrzygnięć. Niedopuszczalne jest więc ograniczanie prawa do odszkodowania i zadośćuczynienia za bezprawne pozbawienie wolności za pomocą sztywno określonej kwoty odszkodowania i zadośćuczynienia z powoływaniem się na nieopisane zagrożenia dla równowagi budżetu państwa (por. wyrok SA we Wrocławiu z dnia 6.05.2003 r. sygn. akt: II Aka – 130/03 i z dnia 15.02.20212 r. sygn. akt: II Aka 9/12, OSA 2003, nr 10, poz. 98).
Kryterium odnoszącym się do zadośćuczynienia są także następstwa zdarzeń np. w postaci szkód zdrowotnych, przy czym zadośćuczynienie uwzględniać winno wszystkie aspekty doznanej krzywdy (por. wyrok SN z dn. 9.01.2001 r. sygn. akt: WA - 44/00 – LEX nr 550457).
Wyrok SA w Lublinie z dnia 4.12.2013 r. sygn. akt: AKa 220/13: "Art. 8 ust. 1 ustawy "lutowej" przyznając odszkodowanie za poniesioną szkodę wynikłą z wykonania orzeczenia lub decyzji sankcjonuje nie tylko szkodę powstałą w czasie fizycznego pozbawienia wolności, ale również szkodę pozostającą w związku przyczynowym z wykonaniem orzeczenia lub decyzji..., a wnioskodawca przecieżnie mógł podjąć pracy od... do... (po zwolnieniu w więzienia), to ten okres należy uznać za szkodę "wynikłą z wykonania" decyzji o internowaniu".
Ponieważ zadośćuczynienie stanowi rekompensatę za sam fakt pozbawienia wolności, to w ocenie TK sytuacja
finansowa państwa nie może być przyczyną obniżenia wysokości odszkodowania i zadośćuczynienia za bezprawne pozbawienie wolności oraz nie może przerodzić się w dowolność ustalenia kwot zadośćuczynienia, mających wymiar symboliczny i stojących w jaskrawej sprzeczności do wagi doznanych krzywd i cierpień. Tego rodzaju tendencja jest sprzeczna z założeniami cytowanej ustawy, która przewiduje możliwość dochodzenia roszczeń, a nie ich symbolicznego odpowiednika (por. Prokuratura i Prawo – wkładka 1996, nr 9, 9 oz. 25 oraz wyrok SA we Wrocławiu z dnia 15.02.2012 r. sygn. akt: II Aka 9/12).
Intencją ustawodawcy uchwalającego ustawę jest jak najszersze wyrównanie i zrekompensowanie szkód i krzywd osobom, które z pobudek patriotycznych podjęły działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego i spotkały je za to represje. Wyrównanie poniesionych szkód, w tym pozostawanie na rencie inwalidzkiej powinno odpowiadać szkodom rzeczywiście poniesionym (por. wyrok SA we Wrocławiu z dnia 15.02.2012 r. sygn. akt: II Aka 9/12 oraz wyrok S.A. w Lublinie z dnia 17.05.2012 r. sygn. II Aka 108/12).
Przeżycia fizyczne, jak i psychiczne osób represjonowanych za działalność na rzecz nie podległego bytu Państwa Polskiego były większe niż w przypadku osób niesłusznie pozbawionych wolności w wyniku pomyłki sądowej i spotkały się z bezprawnymi działaniami władz zamiast powszechnego szacunku i uznania (por.wyrok S.A we Wrocławiu sygn. akt: II Aka 9/12 z dnia 15.02.2012 r.). Zgodnie z cytowaną ustawą zadośćuczynienie winno uwzględnić wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, które odniósł powód w przeszłości, obecnie i które będzie odczuwał do końca życia. Między wykonaną decyzją o internowaniu, a doznaną krzywdą istnieje związek przyczynowy. Skutki więc wykraczają poza okres internowania i podlegają kompensacji. Wykonaną decyzją o internowaniu został pozbawiony możliwości świadczenia pracy, utracił możliwość podnoszenia kwalifikacji zawodowych i rozwoju zawodowego, podnoszenia poziomu życia i godnego utrzymania siebie i rodziny. Negatywne przeżycia związane były także z pogorszeniem się stanu zdrowia w wyniku internowania, które to skutki trwają znacznie dłużej niż okres internowania, bo do dnia dzisiejszego i będą trwały do końca życia, o czym świadczy przyznana renta inwalidzka II gr. z ogólnego stanu zdrowia. (por. wyrok S.A. w Lublinie z dnia 17.05.2012 r. sygn. II Aka 108/12).
Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25.02.2010 r. sygn. IV K.K. – 403/09 orzekł, że art. 8 ust. 4 cytowanej ustawy dopuszcza możliwość dochodzenia dodatkowych roszczeń nawet wówczas, gdy prawomocnie zasądzono odszkodowanie, jeśli za takim dodatkowym roszczeniem przemawiają zasady słuszności (zob. LEX nr 577229, wyroki: SA we Wrocławiu: z dnia 5.02.2009 r. sygn. II AKz – 655/08 – LEX nr491189 oraz z dnia 8.07.2010. sygn. II Aka – 190/10 – OSAW 2011, nr 2, poz. 221, wyrok SA w Białymstoku z dnia 19.02.2009 r. sygn. II Aka – 21/09 – Krakowskie Zeszyty Sądowe 2009, z. 6, poz. 100). W sprawie mojej jest nadto dowodów w aktach sprawy, że stan zdrowia nie poprawił się, więc dodatkowe roszczenie jest w pełni zasadne, gdyż przemawiają za tym względy słuszności.
Fundamentalne znaczenie w tej sprawie ma wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 1.03.2011 r. sygn. akt: P - 21/09 (Dz. U. nr 53, poz. 277), w którym Trybunał uznał, że Parlament wprowadził w art. 41 ust. 5 Konstytucji RP oddzielne wobec art. 77 ust. 1 Konstytucji uregulowanie podkreślające konieczność ponoszenia przez Państwo odpowiedzialności za przypadki bezprawnego pozbawienie wolności. Podobne rozwiązania przyjęli twórcy Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4.11.1950 r., zmienionej następnie Protokółami 3, 5, i 8 oraz uzupełnionej Protokółem nr 2 (Dz. U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284, ze zm.: dalej: EKPC).
W uzasadnieniu wyroku TK podkreślił, że „bezprawne pozbawienie wolności skutkuje zawsze poniesieniem przez osobę pozbawioną wolności szkody o charakterze niematerialnym (krzywdy), niezależnie od występujących w takim przypadku… majątkowych następstw wymagających kompensacji. Odszkodowanie na rzecz poszkodowanego z tytułu pozbawienia wolności powinno mieć charakter pełny w tym sensie, że powinno
rekompensować zarówno szkodę materialną, jak i niematerialną” (por. wyrok SA we
Wrocławiu z dnia 15.02.2012 r. sygn. akt: II Aka 9/12).
Niezasłużona krzywda, jaka spotkała osoby represjonowane działające ze szczytnych patriotycznych pobudek
jest niewątpliwie większa, niż w przypadku sądowej pomyłki. Uzasadnia to przyznanie wyższego zadośćuczynienia osobie represjonowanej za taką działalność niż osobie uprawnionej do zadośćuczynienia na podstawie art. 552 par. 1 – 4 kpk.
Powyższe racje pozostają w pełnej zgodzie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 1.03.2011 r. sygn. akt: P - 21/09 (Dz. U. nr 53, poz. 277) oraz są wypełnieniem art. 19 Konstytucji RP, nakładającym obowiązek na państwo otoczenia specjalną opieką i troską osób, które na wcześniejszym etapie swojego życia aktywnie uczestniczyły w walce o niepodległość Polski i niepodległość ta została uzyskana w określonym procesie historycznym. Artykuł ten stanowi o wyjątkowym i specjalnym traktowaniu osób, które przyczyniły się do uzyskania upragnionej wolności i niepodległości Polski. Stanowi o obowiązku państwa względem osoby, która uczestniczyła w walce, a więc w działaniach łączących się z użyciem siły choćby tylko przez jedną ze stron do upragnionej wolności i niepodległości Polski. Naprawienie wyrządzonych szkód i krzywd tym osobom zgodnie z ustawą zasadniczą, ma mieć wymiar specjalny i zapewniać godny poziom życia, więc intensywność i opieka państwa musi odróżniać się In plus od powszechnego zakresu świadczeń. Intencją ustawodawcy jest więc świadczenie ze szczególną dbałością przez państwo polskie godnej satysfakcji moralnej i rekompensaty materialnej dla osób, które przyczyniły się do odzyskania niepodległego bytu naszego państwa (por. komentarze, Wydawnictwo Sejmowe 2007).
W sprawach dot. zadośćuyczynienia i odszkodowania dla osób represjonowanych niejednokrotnie sądy uzasadniają przyznając niskie zadośćuczynienie niedopuszczalną argumentacją, a mianowicie, aby "nie służyło wzbogaceniu się, zwłaszcza w przypadku działalności patriotycznej, gdyż byłoby to wręcz moralnie niestosowne". Takich argumentów sądy nie używają zasądzając zadośćuczynienie dla osób niesłuszne pozbawionych wolności. Nie stosowano takiej argumentacji także uposażając SB-eków w nadzwyczajne dożywotnie przywileje emerytalne.
Koniecznie: http://tv-trwam.pl/film/polski-punkt-widzenia-janusz-olewinski-andrzej-golawski |
|
|
|
|
|
| |
Dzisiaj stronę odwiedziło już 227055 odwiedzającyosób. |
|
|
|
|
|
|
|
