BIULETYN INFORMACYJNY 29
Będzie zadośćuczynienie
Wreszcie po wielu latach upokorzeń i dyskryminacji represjonowani otrzymają zadośćuczynienie za doznane z powodów politycznych krzywdy wyrządzone przez totalitarny system PRL. Projekt ustawy autorstwa Siedleckiego Stowarzyszenia obejmujący osoby represjonowane w latach 1957-1989, a przyjęty przez Klub Parlamentarny PiS stał się faktem. W rocznicę „wydarzeń radomskich” w miesiącu czerwcu ma być ostatecznie przegłosowany w Sejmie. Jednakże projekt parlamentarny nie uwzględnia m.in. stałych dodatków pieniężnych dla kalek i inwalidów stanu wojennego oraz osób, którym zaniżono renty i emerytury z powodów politycznych (parlament Albanii przyjął w dniu 1 lipca 2004r ustawę, która przyznaje stałe dodatki miesięczne osobom represjonowanym). Osoby najbardziej oddane sprawie Ojczyzny, które utraciły na trwałe zdrowie na skutek pobicia w aresztach, więzieniach bądź podczas manifestacji antykomunistycznych, a jest ich zaledwie kilkadziesiąt (40-50), od prawie 24 lat pozbawione są normalnych warunków życia i na pokolenia skazane zostały na biedę. Pozbawieni godziwego życia wegetują wraz z rodzinami w ubóstwie na głodowych rentach. Ich oprawcy natomiast otrzymują specjalne stałe i wysokie dodatki do emerytur „za szkodliwe warunki pracy”!
Wśród represjonowanych są też tacy, co otrzymali tzw. „wilczy bilet”, po którym to okresie przechodząc na emeryturę uzyskali ją w znacznie zaniżonej wysokości. Część też nigdy nie zostali przyjęci do pracy mimo decyzji ponownego zatrudnienia. Wśród tej grupy osób są także ci, co zostali zatrudnieni ponownie, ale nigdy nie byli awansowani. Nie mogli więc zdobywać dalszej wiedzy w celu podnoszenia kwalifikacji. Z najniższego też pułapu odchodzili w kolejnych latach na emerytury. Wg. obliczeń parlamentarzystów zadośćuczynienie ma objąć ok. 40 tysięcy represjonowanych polskich patriotów. (a wg. obliczeń naszych, znacznie mniej). Stanowi to mniej niż 4% całego żyjącego PRL-owskiego komunistycznego aparatu ucisku, przemocy i zdrady, pobierającego przez przynajmniej 45 lat najwyższe stałe uposażenia do dnia dzisiejszego. Odwaga, determinacja i konsekwentna działalność patriotycznego środowiska, jakim są osoby represjonowane swoją pracą na rzecz wolności i niepodległości Polski oraz praw człowieka, swobód i przeobrażeń demokratycznych, doprowadziła w konsekwencji ogromnym kosztem własnym i swoich rodzin do upragnionej niepodległości Polski i wolności Europy oraz obroniła odwieczne i fundamentalne podstawy europejskiej kultury. Tym samym chlubnie dołączyła do łańcucha pokoleń Polaków, którzy odważnie stawali w obronie wiary, sprawiedliwości i wolności Polski i nie tylko Polski.
Z ogromną wdzięcznością przyjmujemy propozycje rozwiązania problemów osób represjonowanych i dziękujemy wszystkim tym parlamentarzystom, którzy podjęli prace legislacyjne nad ustawą. Pragniemy zarazem, aby ustawa w pełni satysfakcjonowała represjonowanych, a w szczególności najbardziej poszkodowanych i trwale pokrzywdzonych naszych rodaków. Jesteśmy przekonani, że każda z tych osób bardzo dobrze wypełniła swój obowiązek wobec Ojczyzny.
Propozycje i uwagi do ustawy
Nowelizowana ustawa o zadośćuczynieniu, aby w pełni być satysfakcjonująca powinna uwzględniać:
1. stałe świadczenie pieniężne w wysokości średniej płacy krajowej waloryzowanej każdego kwartału i wolne od podatku oraz innych obciążeń (w tym ZUS) dla tych, którzy w związku z pozbawieniem wolności lub w wyniku tłumienia protestów doznali uszczerbku na zdrowiu,
2. jeśli na skutek działań represyjnych nastąpiła śmierć, małżonkowi ponadto przysługiwać powinna renta w formie stałego świadczenia
pieniężnego równego najniższej płacy krajowej, waloryzowanego każdego kwartału i wolnego od podatku oraz innych obciążeń (w tym ZUS),
natomiast za spowodowanie śmierci odszkodowanie i zadośćuczynienie winno wynosić 150.000 zł,
3. świadczenie w formie stałego świadczenia pieniężnego równego najniższej płacy krajowej, waloryzowane każdego kwartału i wolne od podatku oraz innych obciążeń (w tym ZUS) winno przysługiwać pozostałym uprawnionym,
4. za każdy dzień pozbawienia wolności kwota zadośćuczynienia i odszkodowania winna wynosić 150 zł,
5. przepisy ustawy ws zadośćuczynienia winny mieć zastosowanie również do osób zwalnianych z pracy oraz do wydanych orzeczeń kolegiów ds. wykroczeń i konfiskat związanych z tymi orzeczeniami,
6. uprawnienia określone niniejszą ustawą nie powinny przedawniać się,
7. przypadku braku w zasobach IPN dokumentów potwierdzających represje, sąd z urzędu winien ustalić zakres represji i wydać orzeczenie. Materiałem dowodowym uznać również należy zeznania dwóch świadków z tym, że świadkowie nie mogą być pracownikami bądź współpracownikami służb specjalnych PRL. Świadek musi legitymować się stosownym zaświadczeniem z IPN,
8. organizacja zrzeszająca osoby represjonowane, o których mowa w ustawie powinna otrzymać status organizacji represjonowanych.
Spotkanie represjonowanych
W dniu 14 maja o godz. 12:00 w Kaplicy M.B. na Jasnej Górze odprawiona zostanie Msza św. dziękczynna. Po nabożeństwie o godz. 13:00 nastąpi spotkanie represjonowanych w Sali Różańcowej, na którym przedstawiciel Sejmowej Komisji Praw Człowieka i Sprawiedliwości p. Marzena Wróbel przedstawi projekt ustawy dotyczący zadośćuczynienia represjonowanym.
Podobne spotkanie odbędzie się w dniu 28 maja br. o godz. 12:00 w Centrum Kultury i Sztuki w Siedlcach z represjonowanymi regionu wschodniego. Organizatorem spotkania jest Zarząd Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Internowanych i Represjonowanych z siedzibą w Siedlcach.
Na spotkanie w Częstochowie oraz w Siedlcach w imieniu organizatorów zapraszamy wszystkich zainteresowanych.
Nasi w Sejmie
Zarząd Stowarzyszenia organizuje grupę osób, która weźmie udział w charakterze obserwatorów w czasie głosowania na ustawą ws. zadośćuczynienia represjonowanym. Osoby zainteresowane proszone są o wcześniejsze skontaktowanie się z Zarządem Stowarzyszenia.
Obrona
Dnia 10 kwietnia członek Stowarzyszenia Siedleckiego Monika Olewińska uzyskała tytuł doktora politologii na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Na obronie pracy obecnych było wielu profesorów różnych uczelni polskich i zagranicznych. Uniwersytet Warszawski „od ręki” złożył świeżo upieczonej Pani Doktor ofertę współpracy, która została przyjęta. Inne oferty pracy za granicą, złożone m.in. przez prof. K. Zimmera przyjęte zostały do rozważenia.
Pani dr Monice serdecznie gratulujemy życząc dalszych sukcesów w pracy i nauce oraz osobistych.
Awans
Anna Niszczak z olsztyńskiego „Stomilu” wybrana została w swoim zakładzie na przewodniczącą Komisji Zakładowej „S” na nową kadencję tj. na okres lat 2006-2010.
Ani gratulujemy wyboru i życzymy wytrwałości i cierpliwości w tej związkowej pracy. Przyznajemy zarazem, iż Ania podjęła się niezwykle trudnego zadania tym bardziej, że w dzisiejszej „Solidarności” od dawna nie uświadczysz żadnej solidarności.
Numer zamknięto w miesiącu maju 2006r.