W 2015 r. w IPN odbyło się spotkanie działaczy opozycji z całego kraju
   (ok. 100 osób), na którym Zofia Romaszewska publicznie wystąpiła
   z propozycją przyznania dla opozycjonistów świadczenia w wysokości
   stanowiącej różnicę pomiędzy średnią płacą krajową brutto, a
   otrzymywanym świadczeniem. Zobowiązała się publicznie do zajęcia
   się tą sprawą osobiście i lobbowania tej propozycji w Sejmie wśród
   parlamentarzystów PiS. Mamy nadzieję, że w cztery lata po obietnicach
   zacznie je realizować.

              
              

      Nieco historii ws. ustawy:

  

  

  

  

  
  

  

  

  

  

  
     Czy rządzący zachowają się jak trzeba?
 
    Warszawa, 13 lutego 2019 r.

    Pierwsze czytanie projektu ustawy o zmianie ustawy o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz
    osobach represjonowanych z powodów politycznych oraz ustawy o kombatantach oraz niektórych
    osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego  - druk senacki nr 1035:
    (https://www.senat.gov.pl/prace/senat/proces-legislacyjny-w-senacie/inicjatywy-ustawodawcze/) odbyło się
    w dniu 13 lutego br.

    Niestety, rząd nie popiera propozycji, co wyraził w-ce minister rodziny, pracy i polityki społecznej.

    Stanowisko Stowarzyszenia przedstawił Janusza Olewiński:

   1.   W ustawie o działaczach opozycji... proponujemy, aby świadczenie pieniężne stanowiło różnicę
   pomiędzy średnią płacą krajową brutto, a otrzymywanym wynagrodzeniem oraz aby ta kwota,
   te świadczenie ulegało zmianie przy każdorazowej zmianie wysokości wynagrodzenia i było
   waloryzowane.

   2.   Wnioskujemy o uwzględnienie w ustawie z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu
   Ubezpieczeń Społecznych okresów internowania, uwięzienia, niewykonywania pracy przed
   dniem 31 lipca 1990 r. na skutek represji politycznych oraz świadczenia pracy po 1956 r. na
   rzecz organizacji politycznych i związków zawodowych, nielegalnych w rozumieniu przepisów
   obowiązujących, były zaliczone wymiarze podwójnym także przy obliczaniu wysokości
   emerytury lub renty i okresy, od których zależy przyznanie wysokości emerytury lub renty
   przeliczone były według wskaźnika 1,3 % średniej płacy krajowej brutto.

    3.   Nasze propozycje konkretnych zapisów złożone zostały na ręce Marszałka Senatu.

Uwagi do senackiego projektu ustawy o działaczach opozycji…

(druk senacki nr 1059)

    1.   dodatek 10,- tylko dla represjonowanych, a przecież represje to nie tylko uwięzienie, internowanie,
opuszczenie kraju, pozbawienie pracy, ale też przenoszenie na gorsze warunki pracy, pozbawienie
awansu zawodowego, podwyżki, premii, nagród, co skutkuje wegetacją całej rodziny do dnia
dzisiejszego, które nie miały i nie mają możliwości dochodzenia swoich praw do dnia dzisiejszego.

W uzasadnieniu do projektu ustawy nadmienione jest, że cała rodzina ponosiła skutki represji
i prześladowań. Jeśli jeden współmałżonek był represjonowany, to represje dotykały także
drugiego współmałżonka tym bardziej, jeśli był zaangażowany w działalność opozycyjną.

      Osoby te nie godziły się na wyjazd z kraju, klepali biedę, prześladowania i do dnia dzisiejszego żyją
w niedostatku.Takich osób jest oczywiście wiele.

      Nietrafne jest twierdzenie UdSKiR zawarte w piśmie do Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej
z dnia 7.01.2019 r., że przyznanie dodatku w wys. 10,- naruszy art. 19 Konstytucji, bo działacze będę mieli większe uprawnienia niż kombatanci. Jest to niezgodne ze stanem faktycznym, gdyż kombatanci otrzymują dodatek energetyczny 400,-zł, mają bezpłatne leki, ulgi na przejazdy, przechodzili na emeryturę w wieku 55 i 60 lat, rodzina po zm. kombatancie otrzymuje pomoc pieniężną, a współmałżonek uprawnienia. Art. 19 mówi o nie wegetacji, lecz o godnym poziomie przez cały
dalszy okres życia, więc należy równać w górę, a nie w dół.

  2.   Proponowana kwota 200,-zł dla wdowy/wdowca w żaden sposób nie poprawi bytu takiej osoby, jak
nie poprawiła działaczowi opozycji suma 412,72zł. Natomiast powinna dotyczyć tylko tych osób,
które pozostawały w związku małżeńskim w okresie działalności i represji współmałżonka i
oczywiście nie były „TW”.

  3.   Stoimy na stanowisku, że ustawa powinna w 100% wypełniać art. 19 Konstytucji, co gwarantuje
przyjęcie złożonych przez nas wniosków do Marszałka Senatu. Prezentowane stanowisko uzgodnione
jest ze Stowarzyszeniem Kobiet Internowanych i innymi organizacjami skupiającymi działaczy
opozycji, które swoje poparcie przesłało i nadal przesyła na ręce Prezydenta RP, gdyż nie wiedzieli
o pracach nad ustawą w Senacie.

Proponowane w druku senackim nr 1059 zmiany niestety żadną miarą nie wypełniają art. 19
Konstytucji RP, który precyzyjnie zobowiązuje państwo polskie do zapewnienia godnego
poziomu życia osobom, które przyczyniły się do uzyskania upragnionej wolności i
niepodległości Polski oraz o wyjątkowym i specjalnym ich traktowaniu. Opieka państwa
musi, więc odróżniać się in plus od powszechnego zakresu świadczeń. Natomiast proponowane
zmiany nie są ani wyjątkowe, ani specjalne. Nie zapewniają też godnego poziomu życia.

Fikcją jest w obowiązującej ustawie o działaczach opozycjii… naliczanie w podwójnej wysokości
      okresu działalności podziemnej do emerytury lub renty.

Mimo otrzymywanego świadczenia (412,72 zł) są osoby, które żyją w przytułkach, grzebią w
      śmietnikach żyjąc nadal w ubóstwie. Znane są nam przypadki popełnienia samobójstwa z powodu
      biedy i ubóstwa. 

Niestety, po wejściu ustawy w życie poziom życia beneficjentów ustawy nie zmienił się. Kwota nieco
     ponad 400,- zł nie spowodowała poprawy bytu osób represjonowanych i ich życia na godziwym
     poziomie, co gwarantuje Konstytucja.

     Argumentacja, iż osoby represjonowane nie mogą mieć wyższych świadczeń niż kombatanci jest
     wręcz śmieszna. Kombatanci, jeszcze żyjący obrońcy Niepodległej winni posiadać najwyższe
     emerytury w RP - nie datek w postaci 403,- zł, lecz kwotę 10-krotnie wyższą. Natomiast takie
     „przywileje” dla kombatantów jak: „pierwszeństwo dla umieszczenia ich dzieci w żłobku i przedszkolu,
     zakaz zwolnienia kombatanta z pracy czy zwiększenie mu urlopu wypoczynkowego” nie wymagają
     komentarza.

     Warto nadmienić, że sędziowie, którzy skazywali patriotów na kary więzienia za ich niezłomność w
     walce o niepodległość Polski, mimo, że są przestępcami w togach, otrzymują najwyższe emerytury
     w Polsce sięgające grubo ponad 10 tys. zł miesięcznie.

    Osoby represjonowane z powodu ubóstwa nie są w stanie uczestniczyćn w działaniach popierających
    słuszne wysiłki dobrej zmiany, wyłonionej w demokratycznych wyborach, na które to władze
    czekaliśmy wiele, wiele lat.

    Nie rozumiemy, dlaczego sprawujący tę władzę w niepodległej Ojczyźnie, tak niesprawiedliwie
    traktują swoich dobrodziejów, sami czerpiąc obficie wszelkie korzyści. Tym bardziej nie rozumiemy,
    kiedy ok. 50% środków przeznaczonych na realizację ustawy o działaczach opozycji.. jest zwracana
    do budżetu państwa, jako niewykorzystana.

   To, jak będziemy potraktowani, przełożyć się może na sukces, albo porażkę w wyborach, bo swój głos
    mają też nasze dzieci i wnuki, nasi bliscy. A przeprowadzane sondaże nie są pocieszające.

   Stoimy na stanowisku, że nadszedł już najwyższy czas, aby Państwo Polskie rzetelnie wywiązało
   się z obowiązku i objęło opieką działaczy opozycji i osoby represjonowane z powodów politycznych
   i wypełniło w pełni art. 19 Konstytucji RP wobec nas, zapewniając wreszcie prawo i
   sprawiedliwość. My nie zawiedliśmy Polski i Polaków, a wręcz przeciwnie – zachowaliśmy się
   jak trzeba. Z dobrodziejstw suwerennej i niepodległej Polski korzystają wszyscy pozostali
   oprócz nielicznych ich dobrodziejów, osób represjonowanych.  Oczekujemy, że obficie
   korzystający z tych dobrodziejstw, także „zachowają się jak trzeba”.

  Transmisja z posiedzenia Komisji:  od 32 minuty:

https://www.senat.gov.pl/prace/komisje-senackie/posiedzenia,158,1,komisja-rodziny-polityki-senioralnej-i-spolecznej.html

 

                  
                  

                  
                  

                  

                  

     https://www.polskieradio.pl/130/6257/Artykul/2000475,Dezubekizacja-na-uczelniach-Komentarz

     Patrz niżej: pismo do premiera - ministra:

                                            Szanowny Pan
                                     Jarosław Gowin
                                     Minister Nauki i Szkolnictwa Wyższego

Nasza organizacja skupia w swoich szeregach liczne grono osób, które poświęciły życie i zdrowie
   swoje oraz swoich rodzin dla dobra umiłowanej Ojczyzny, czynnie uczestnicząc w zrywie o wolną
   i niepodległą Polskę, która została uzyskana w określonym procesie historycznym.

Czujemy się szczególnie upoważnieni do zabrania głosu w sprawie przemian ustrojowych, które od
   prawie 28 lat były i są hamowane oraz sabotowane przez wpływowe środowiska postkomunistyczne
   i lewackie powiązane z komunistycznymi służbami specjalnymi i ich agenturą.

Apelujemy do Pana Premiera-Ministra o podjęcie śmiałych decyzji wprowadzenia ustawowego
   zakazu zajmowania kierowniczych stanowisk profesorskich na wyższych uczelniach i szkołach wszystkich
   szczebli przez byłych członków PZPR, w tym funkcjonariuszy służb specjalnych PRL i jej agentury.

Domagamy się ustawy, która jednym aktem prawnym anuluje wszystkie dyplomy nadane przez
   Akademię Spraw Wewnętrznych, Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR – późniejszą
   Akademię Nauk Społecznych, Wojskową Akademię Polityczną im. F. Dzierżyńskiego oraz dyplomy
   nadane obywatelom polskim przez odpowiedniki tych „uczelni” w Związku Sowieckim i krajach satelickich.

Oczekujemy na pilną lustrację środowiska naukowego i akademickiego poprzez pozbawienie
  tytułów naukowych tych, których prace doktorskie i habilitacyjne z lat 1944 – 1990 nie spełniały
  wymogów wysokiego poziomu naukowego, lecz jedynie komunistyczną propagandę i fałsze historyczne.

W związku z oczekiwaną prawdziwą reformą szkolnictwa wyższego przez środowiska akademickie,
    które nie przeszło żadnej konstruktywnej transformacji, zwracamy się z prośbą o przeprowadzenie audytu
    i lustracji uczelni wyższych również prywatnych. Feudalny anarchiczny układ komunistycznych konstrukcji
   zdobywania tytułów naukowych w tym schematu komunistycznych habilitacji  wpływa na patologiczną
   gloryfikację decydentów PRL –owskiej i PZPR-owskiej śmietanki wraz z szerzącym się nadal nepotyzmem.
   Obecna ustawa o habilitacjach, które powinny być całkowicie zniesione, również nie zadowala najzdrowszych
   intelektualnie elit naukowych, ponieważ nadal chroni decydentów i ich dzieci zasiadające w najwyższych
   gremiach naukowych.

Polskie patriotyczne środowiska akademickie są oburzone i wręcz zbulwersowane tym, że walcząc wraz
   z robotnikami o wolną Polskę, jako trzon narodu są nadal zakute w kajdany cichej aprobaty sowieckiego
  systemu szkolnictwa. Oburzającym jest fakt przyjmowania via Ukraina kadry profesorskiej do minimum
  kadrowego z dyplomami uczelni radzieckich, które to osoby infiltrują środowiska naukowe, a polscy naukowcy
  nie mogą przebić się przez ,,układ” i są zwalniani z pracy z powodu braku habilitacji.

      Jest to jedynie pretekst  do kontynuowania ,,wiodącej roli partii” na uczeniach. Fakt ten wpływa na
  przejmowanie najlepszych naukowców przez obce wywiady państw zainteresowanych rozkładem państwa
  o czym się mówi w kuluarach uczelni.

Wiedzą powszechnie znaną jest fakt, że ten stan rzeczy łącznie z nieprzemyślanym systemem Bolońskim
  na uczelniach już doprowadził do marginalizacji intelektualnej środowiska akademickiego i wtórnego
  analfabetyzmu na uczelniach polskich, a dalsze pogłębianie kryzysu szkolnictwa wyższego będzie katastrofą 
  dla przyszłości narodu. Dlatego też jako patrioci mający na uwadze dobro Polski zwracamy się o
  natychmiastowe i bezwarunkowe przeprowadzenia dogłębnej lustracji uczelni, które nadal są parasolem
  ochronnym byłych katów intelektualnych środowisk naukowych i oczyszczenia grona nauczycieli szkół
  wyższych kształtujących młodzież z obcych i wrogich Polsce osób.

Wnioskujemy lustrację i odebranie kierowniczych stanowisk na uczelniach i w palcówkach naukowych
   osobom z byłego aparatu SB, spec służb oraz aparatu PZPR. Ponadto domagamy się pozbawienia dyplomów
   z uczelni reżimowych takich jak Akademii Spraw Wewnętrznych, Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC
   PZPR – późniejszej Akademii Nauk Społecznych, Wojskowej Akademii Politycznej im. F. Dzierżyńskiego
  oraz dyplomy nadane obywatelom polskim przez odpowiedniki tych „uczelni” w Związku Sowieckim i krajach
  satelickich.

Jest to warunek sine qua non przetrwania narodu i państwa polskiego. W przeciwnym razie
   zmanipulowani studenci,  a jest to ogromna rzesza podatnych na socjotechniki ludzi, wylegnie na ulice
   w czarnych i tym podobnych czarcich marszach doprowadzając do anarchii, co znamy z historii.
   Z poważaniem:

              Sekretarz Zarządu:                                      Przewodniczący Zarządu:

   Może jeszcze uda się coś "uszczknąć"... :

  1. Dotychczasowy zapis nazwy ustawy jest zbyt długi i nieprecyzyjny. Zmienić należy nazwę
      w tytule ustawy w poszczególnych artykułach. Zmiana nazwy w tytule ustawy i w jej
      poszczególnych artykułach nie pociąga za sobą żadnych konsekwencji finansowych.
      Nazwa „weterani opozycji niepodległościowej” będzie natomiast korespondować
      z art. 19 Konstytucji RP, który mówi o weteranach walk o niepodległość wyraźnie
      stanowi o obowiązku państwa względem osoby, która uczestniczyła w walce, a więc
      w działaniach łączących się z użyciem siły choćby tylko przez jedną ze stron do
      upragnionej wolności i niepodległości Polski (patrz: komentarze, Wydawnictwo
      Sejmowe 2007). A nikogo nie trzeba przekonywać, że ci ludzie walczyli o niepodległy
      byt naszej Ojczyzny z uzbrojonym po zęby przeciwnikiem. 
  2. W art. 2 ust. 1. ustawy po wyrazie „prowadziła” wykreśla się przecinek i dodaje wyrazy:
     „nieodpłatnie, bez pobierania wynagrodzenia”. Działaczem opozycji może być
     wyłącznie osoba, która nieodpłatnie, a więc z poświęceniem, ofiarnością i własnym
     kosztem prowadziła działalność na rzecz odzyskania niepodległego bytu Państwa Polskiego.
     Natomiast osoby, które pobierały wynagrodzenie nie były działaczami lecz wyłącznie
     najętymi pracownikami do wykonania określonej pracy.
  3. W art. 5.2. + „oraz organizacji zrzeszających działaczy opozycji i osoby
      represjonowane” – chodzi uprawnienie do złożenia wniosku o uzyskanie statusu
     w przypadkach, kiedy działacz (weteran) osobiście nie jest w stanie tego uczynić.
  4. Art. 9.1. ustawy określić wysokość świadczenia na w wysokości „co najmniej
      średniej emerytury krajowej”.
  5. Likwidacja kryteriów dochodowych.
  6. W art. 12 dodać na końcu zdania: „wybranym przez osobę uprawnioną, rodzinę
      lub organizację zrzeszającą działaczy opozycji i osoby represjonowane”.
      Chodzi o przypadki, kiedy działacz (weteran) osobiście nie jest w stanie tego uczynić.
  7. W nowelizowanej ustawie po wyrazach „państwo zapewnia osobie uprawnionej poza
      kolejnością bezpłatną opiekę zdrowotną…” należy dodać „oraz leczenie sanatoryjno-
      uzdrowiskowe wraz ze zwolnieniem z opłat klimatycznych”.
  8. W nowelizowanej ustawie w miejscu gdzie mowa o urlopie działacza (weterana) dodać 
      nowy artykuł.: „Rozwiązanie z działaczem opozycji lub osobą represjonowaną
     z powodów politycznych stosunku pracy z przyczyn od niego niezależnych
     w okresie pięciu lat przed osiągnięciem wieku emerytalnego, może nastąpić
     jedynie za zgodą Szefa Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych
     oraz Rady Konsultacyjnej”.

  4.  Dopisać nowy artykuł o treści: „W przypadku śmierci Weterana przyznane
       świadczenie jest wypłacane dożywotnio współmałżonkowi pod
       warunkiem, że pozostawał z nim w związku małżeńskim w okresie
       prowadzenia przez niego działalności, o której mowa w ustawie i nie
       był współpracownikiem organów bezpieczeństwa państwa w rozumieniu
       przepisów ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej
       – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. z 2007 r.,
      Nr 63, poz. 424 z późn. zm.) oraz, że współmałżonek takiego świadczenia
      nie otrzymuje z mocy niniejszej ustawy”.

                                              Uzasadnienie

    Faktyczna liczba beneficjentów ustawy na dzień 10 czerwca 2016 r. wynosi
   1254 osoby. Biorąc pod uwagę te dane Urzędu ds. Kombatantów i Osób
   Represjonowanych oznacza to, iż w przyszłości liczba uprawnionych wyniesie
   najwyżej kilka tysięcy osób. Stanowi to mniej niż 10% funkcjonariuszy SB
   otrzymujących wyjątkowe przywileje emerytalno-rentowe  nawet po tzw.
   przygotowywanej tzw. „obniżce” ich świadczeń.
    Nadmieniamy, że prawomocnym wyrokiem sądu twórców stanu wojennego
  uznano za „grupę przestępczą o charakterze zbrojnym”. Ich oficerom natomiast
  za ich przestępczą działalność wolna Polska proponuje ustawowo emerytury w
  wysokości 50% średniej płacy krajowej. Do tej grupy uprzywilejowanych należą
  także Komendanci Wojewódzcy MO skazani prawomocnymi wyroki „za zbrodnie
  komunistyczne będące zarazem zbrodniami przeciwko ludzkości…”.
  Spotkania członków Rady Konsultacyjnej dwa razy w roku nie załatwi żadnej
  sprawy środowiska. Uważamy, iż proponowany zapis winien znaleźć się w ustawie,
  co usprawni działanie Rad i przyniesie konkretne owoce. Poprawka była wnoszona
  na posiedzeniu w dniu 15 czerwca br.
  Zapewnienie opieki medycznej dla nielicznej grupy weteranów nie obciąża budżetu
  żadnymi kosztami. Dotychczas z 1254 osób uprawnionych z turnusów sanatoryjno-
  uzdrowiskowych korzysta od kilku do kilkunastu osób. Koszty więc z tego
  tytułu dla budżetu są wręcz symboliczne.
  Wdowy/wdowcy po weteranach otrzymując świadczenie nie obciążą budżetu,
  ponieważ otrzymywać będą świadczenie po współmałżonku.
  Niniejsza poprawka jest uzupełnieniem do wniosku przedłożonego przez senatora
  Rulewskiego. 

  -  zmianę nazwy w tytule ustawy na: „o weteranach opozycji niepodległościowej”
     oraz zmian nazwy w: art. 1, art. 2 pkt. 1, art. 3, art. 4, art. 5 pkt.1. 2. 6, art. 6 pkt. 1,
     2 akapit 2), pkt. 3, art. 7, art. 14, art. 15 pkt. 1, 4 akapit 1), 2), 3), 4), art. 18 akapit
     25c), art. 19, art. 20, art. 21 akapit 5a);

  -  w art. 2 ust. 1. po wyrazie „do dnia” skreśla się wyrazy „4 czerwca 1989 r.”, a dodaje
     wyrazy: „31 lipca 1990 r.” oraz po wyrazie „prowadziła” wykreśla się przecinek
     i dodaje wyrazy: „nieodpłatnie, bez pobierania wynagrodzenia”;

  -  w art. 3 akapit 1) litera a) po wyrazie „1956” skreśla się datę „1989”, a dodaje „1990”;

  -  w art. 4 akapit 1) po wyrazach „przed dniem” skreśla się datę „4 czerwca 1989”,
     a dodaje „31 lipca 1990”;

 -  w art. 9 ust. 1. po wyrazach „Świadczenie pieniężne przyznaje się miesięcznie
    w wysokości” wykreśla się cyfrę „400 zł”, a dodaje wyrazy „co najmniej średniej
    emerytury krajowej” oraz w pkt. 4 po wyrazach „przyznaje się na” wykreśla się
    wyrazy „okres 12 miesięcy”, a dodaje wyraz „stałe” oraz wykreśla się pkt. 5, 6;

 -  w art. 11 wykreśla się zapisy dotyczące progów dochodowych;

 -  w art. 13 po wyrazach „Samorząd terytorialny” wykreśla się wyraz „może”, a dodaje
    wyrazy „ma obowiązek”;

 -  w art. 15 pkt. 1 po wyrazach „działające przy” wykreśla się wyrazy „zarządach
    wojewódzkich”, a dodaje wyraz „wojewodzie” oraz w pkt. 2 po wyrazie
    „powołuje” wykreśla się wyrazy „zarząd województwa”, a dodaje „wojewoda”.

                                                         Uzasadnienie

  Dotychczasowy zapis nazwy ustawy jest zbyt długi. Nazwa „weterani opozycji
  niepodległościowej” będzie natomiast korespondować z art. 19 Konstytucji RP,
  która mówi o weteranach walk o niepodległość.
  Mając na względzie ustalenia wyroku Trybunału Konstytucyjnego (SK 35/08) należy
  stwierdzić, że posługiwanie się w omawianych projekcie datą 4 czerwca 1989 r.
  jako dacie po której nie ma represji jest całkowicie sprzeczne ze stanem faktycznym.

 W wymienionym wyroku TK ustalił następujące fakty:

 a) od dnia 4 czerwca 1989 r. (tak samo jak i wcześniej) aż do wydania wyroku
    w 2011 r. w obiegu prawnym funkcjonowały nielegalne przepisy o stanie wojennym,
 b) od dnia 4 czerwca 1989 r.(tak samo jak i wcześniej) aż do wydania wyroku w 2011 r.
   ofiary represji politycznych z okresu stanu wojennego były pozbawione konstytucyjnych
  praw i wolności. Z powyższych faktów wynika, że od dnia 4 czerwca 1989 r.
  osoby represjonowane w stanie wojennym były nadal represjonowane
  i dyskryminowane prawnie, gdyż zostały pozbawione konstytucyjnych praw i wolności,
  i nie mogły skutecznie dochodzić swych roszczeń.

  Wszystkie te fakty są już faktami historycznymi, potwierdzonymi wyrokiem Trybunału
  Konstytucyjnego, a więc mającego moc dokumentu urzędowego w odniesieniu do
  ustalonych faktów. Nikt tego stanu rzeczy nie jest w mocy anulować lub zmienić.
  I jeszcze cytat z wymienionego orzeczenia TK:
 "3.7.4. Trybunał Konstytucyjny docenia działania ustawodawcy zmierzające
   do łagodzenia skutków, które wywołało stosowanie prawodawstwa stanu
   wojennego...”.

  Trybunał Konstytucyjny w orzeczeniu z dnia 16.03.2011 r. (sygn. K 35/08) uznał za
  nielegalne Dekrety stanu wojennego stwierdzając m.in. że „wydanie tego orzeczenia
  było konieczne dla ochrony i w interesie wszystkich podmiotów konstytucyjnych
  wolności i praw. Zapewnienie w ustawie skutecznej ochrony tych praw do tej pory
  nie było możliwe bez wydania tego orzeczenia” oraz potwierdził „nadrzędną rolę
  Konstytucji”.

  W podobnym tonie wypowiedzieli się rzecznik Praw Obywatelskich w dniu 2.04.2009 r.,
  Prezes IPN dnia 12.05.2009 r. i prof. dr hab. W. Wróbel karnista z Uniwersytetu
  Jagiellońskiego w pismach skierowanych do TK.

  Właściwą datą jest dzień 31 lipca 1990 r. zakreślony w znowelizowanej ustawie
  o IPN z dnia 29.04.2016 r.

  Weteranem opozycji niepodległościowej może być wyłącznie osoba, która
  nieodpłatnie, a więc z poświęceniem, ofiarnością i własnym kosztem prowadziła
  działalność na rzecz odzyskania niepodległego bytu Państwa Polskiego. Natomiast
  osoby, które pobierały wynagrodzenie nie były działaczami lecz wyłącznie najętymi
  pracownikami do wykonania określonej pracy.

  Obecna wysokość świadczenia w kwocie 400,-zł jest poniżająca dla weteranów
  i uwłaczająca ich godności. Warto nadmienić, że proponowane jest przez resort MSW
  obniżenie emerytur SB do wysokości średniej emerytury krajowej. Utrzymanie w
  mocy wysokości świadczenia dla weteranów opozycji niższej niż dla funkcjonariuszy
  SB jest dyskryminacją tych pierwszych. Marszalek senior Kornel Morawiecki w dniu
  22 kwietnia 2016 r. na spotkaniu Szefa Urzędu ds. kombatantów i Osób
  Represjonowanych z przedstawicielami organizacji skupiających działaczy opozycji
  niepodległościowo-solidarnościowej wyraził opinię, że świadczenie dla SB winno być
  mniejsze od średniej krajowej, a dla weteranów opozycji większe od tej średniej.

  Ponieważ do dnia 20 kwietnia 2016 r. status działacza opozycji uzyskało 1007 osób
  w skali kraju, więc obciążenie dla budżetu państwa będzie znikome. Zniesienie
  więc progów dochodowych jest całkowicie zasadne, a świadczenie winno być
  przyznane na stałe.

  Samorząd terytorialny wg. obecnego zapisu w ustawie nie jest zobowiązany
  do udzielania jakiejkolwiek pomocy. Proponowana zmiana a art. 13 wymusza
  na samorządach zainteresowanie się środowiskiem byłej opozycji. Należy
  uwzględnić m.in. takie udogodnienia jak: bezpłatną pełną opiekę zdrowotną,
  pierwszeństwo w uzyskaniu skierowania na turnusy rehabilitacyjno-sanatoryjne,
  ze zwolnieniem z opłat klimatycznych. W razie zaistnienia potrzeby pierwszeństwa
  do środowiskowej opieki socjalnej, w tym do uzyskania miejsca w domu pomocy
  społecznej zgodnie z wolą osoby zainteresowanej.

  Realizacja ustawy należy do administracji państwa, więc wojewódzkie Rady
  Konsultacyjne winny być usytuowane przy Wojewodzie. Zapewni to sprawniejsze
  działanie Rad.

  Dobra nowela ustawy przyczyni się do wypełnienia art. 19 Konstytucji RP, będzie też
  zgodna z tradycją i nakazem moralnym, które nakładają na władze RP wszystkich
  szczebli obowiązek otoczenia szczególną troską i opieką tych wszystkich, którzy
  z poświęceniem walczyli o wolną i niepodległą Polskę.

   Pytanie należy postawić zasadnicze: dlaczego działacze opozycji tak uparcie nisko
   się cenią? -  bo może mają kompleks niższości wobec SB-eków.
   Otóż przeciętna emerytura SB-ecka to dziś  6-7 tys. zł.

  Do ewentualnej nowej ustawy mamy następujące propozycje:

1.          ustawa winna dotyczyć weteranów opozycji niepodległościowej, a nie
antykomunistycznej. Antykomunistami byli m. in: Kuroń, Geremek, Wałęsa,
Wachowski, Borusewicz, Michnik. Nie mieli oni nic wspólnego z walką o
niepodległą i suwerenną Polskę. Sytuacja dzisiejsza podobna jest do tej z
okresu okupacji: wówczas też były dwie formacje - AK i AL - które walczyły z
okupantem. Jednak ich cele były diametralnie rozbieżne: jednym chodziło o
niepodległą i suwerenną Ojczyznę, a drugim wyłącznie o przejęcie władzy za
każdą cenę.

Dzisiaj widzimy gołym okiem, o co chodziło tak ładnie zwanej "opozycji
demokratycznej"...
Można postawić retoryczne pytanie: czy w systemie totalitarnym może istnieć
coś takiego jak "demokratyczna opozycja" działająca w podziemiu?

2.      Weteranem opozycji niepodległościowej może być osoba, która (oprócz
spełnienia określonych kryteriów) nie pobierała wynagrodzenia za pokojową
walkę o niepodległą i suwerenną Polskę. Takie kryterium znacznie ograniczy
beneficjentów ustawy.  A pamiętamy, że w opozycji tłoku nie było!!!
Natomiast pobierający wynagrodzenie nie byli "działaczami", a tym bardziej
nie są "weteranami", lecz zwykłymi najemnikami do wykonania określonej pracy
za wynagrodzeniem Tę pracę wykonywali, ale nie z pobudek patriotycznych
(patrz wypowiedź posła Borowczaka:

http://internowani-represjonowani.pl.tl/Projekty-ustaw.htm

3.    Honorowa Renta winna być w określonej w ustawie kwocie np. 6,5 tys. zł
rokrocznie waloryzowana.
Jeśli zatem weteran pobiera np. 1.500,- zł, to otrzyma wyrównanie 5.000,- zł.
Jeżeli natomiast pobiera 8.200,-zł to wówczas nic nie otrzyma, chyba,
że zrezygnuje z jednej, a wybierze drugą (w tym wypadku niższą).

4. Uprawnienia winny objąć także współmałżonków pod warunkiem,
że współmałżonek nie był współpracownikiem organów bezpieczeństwa
państwa, wspierał współmałżonka i wspólnie z nim prowadził gospodarstwo
domowe.

5.  Pozostałe kryteria i "przywileje" to te określone: w ustawie z 20 marca 2015r.,
uzupełnione o zawarte w projekcie Grupy Roboczej oraz w ustawie o kombatantach.

 Zarząd Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Internowanych i Represjonowanych całkowicie
  identyfikuje się z treścią powyzszego oświadczenia.


  W dniu 8 lipca 2014 r. w Sejmie odbyło się spotkanie Komisji Polityki Społecznej i Rodziny (relacje: http://www.sejm.gov.pl/Sejm7.nsf/transmisje_arch.xsp?unid=A5D642BE549BC28DC1257D0900298F32
  Zarząd Stowarzyszenia do dnia 27 czerwca 2014 r. opracował uwagi do senackiego projektu ustawy o działaczach opozycji
antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych (druk nr 2137):


 
 
  
 
   
     


Posiedzenie sejmowej Komisji Polityki spolecznej i Rodziny w dniu 7 maja 2014 r :
http://www.sejm.gov.pl/sejm7.nsf/transmisje_arch.xsp?unid=DBE65FBD4DEA3549C1257CC90031FCE2). 

Janusz Olewiński zaapelował do przedstawicieli organizacji represjonowanych, którzy  w dniach 10 i 11 maja 2014 r. spotkali się na Jasnej Górze o przygotowanie uwag i propozycji do senackiego projektu ustawy (druk sejmowy 2137) i liczne uczestniczenie w posiedzeniach Nadzwyczajnej Komisji

 

Aby zapoznać się z senackim projektem ustawy należy wejść na stronę sejmu, a dokładnie Sejmowej Komisji Polityki Społecznej i Rodziny i otworzyć druk sejmowy 2137.

Pozdrawiam, Janusz Olewiński

Styczeń 2014 r.

 Z przykrością informujemy, że Senat nie stanął na wysokości zadania i dnia 30 stycznia uchwalił żałosną ustawę dla weteranów opozycji antykomunistycznej: (http://orka.sejm.gov.pl/Druki7ka.nsf/Projekty/7-020-778_2-2013/$file/7-020-778_2-2013.pdf) 
Senat przyjął, że beneficjentami ustawy będzie „nie więcej, niż 10 tysięcy osób”. Oznacza to, że ok. 10 tysięcy działaczy opozycji antykomunistycznej (dobrze wcześniej prosperujących) doprowadzono do nędzy i ruiny materialnej na skutek represji politycznych w PRL i następnie w wyniku dyskryminacji przez okrągłostołowy układ III RP.

 Patrz również: www.senat.gov.pl/download/gfx/senat/pl/.../4571/.../217uw_egz_6.pdf

 

                                                                                                                        Styczeń 2014 r.
I.
 Z końcem miesiąca stycznia 2014 r. w Senacie zakończyly się prace nad projektem ustawy „o pomocy dla działaczy opozycji antykomunistycznej i osób represjonowanych z powodów politycznych”.
W wyniku krytyki środowisk niepodległościowych w projekcie zmieniono kryteria udzielania pomocy, podwyższając progi:

a) dla osoby samotnej - ok. 2000 zł,

b) dla rodziny - ok. 1250 zł na osobę,

c) pomoc losowa – o próg 2500 zł.

Pomoc wg. projektu senatorów PO ma być udzielana w wysokości najniższej emerytury (waloryzowanej) tj. kwoty 831,15 zł przez co najmniej 12 miesięcy, niezależnie od zmienionych progów. Po roku wniosek się ponawia.

Osoby, które przekraczają progi, ale nie więcej niż do poziomu 2500 zł /osobę  uzyskują połowę najniższej emerytury.

Projektowana ustawa zawiera także zapis, że świadczenia przysługują również wdowom i wdowcom po członkach opozycji antykomunistycznej i prześladowanych.
Projekt zakłada, że ustawa ma wejść w życie od 1.06.2014 r.

Podobno przewidziane są w Senacie dalsze poprawki m.in. jednorazowe świadczenie, niezależne od kryteriów socjalnych: 5000 zł, a dla wdowy i wdowca: 2500 zł., a także sporządzenie krajowej listy opozycji antykomunistycznej.

Pan senator Rulewski jest tak zadowolony, że stwierdził: „w mojej opinii ten kształt ustawy przekracza standardy osiągnięte w krajach bloku komunistycznego… Można rzec nawet, że przekracza poziom pomocy uzyskiwanej przez kombatantów” (czytaj zamiast: pomocy – jałmużny dla kombatantów. Patrz niżej: list do Urzędu ds. Kombatantów).

Poważne nasze zaniepokojenie budzi tworzenie Wojewódzkich Rady Konsultacyjnych z osób odznaczonych „Krzyżem Wolności I Solidarności”, a nie ze środowisk represjonowanych i antykomunistycznych do opiniowania wniosków.
Może okazać się, że wnioski opiniować będą osoby prominentne, ale nic nie mające wspólnego i nie znające środowiska niepodległościowo-antykomunistycznego.
Niezależnie od powyższego apelujemy już dziś o informowanie się wzajemne o ww. ustawie i przygotowanie dokumentów, które niezbędne będą do złożenia wraz z wnioskiem w Urzędzie ds. Kombatantów.

II.
W związku z nowelizacją ustawy o zmianie ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego(druk senacki nr 590) do Komisji Ustawodawczej Senatu w dniu 20 marca 2014 r. Stowarzyszenie przesłało następującą opinię:
1.     Akceptujemy propozycję przedłożoną przez Komisję Ustawodawczą dotyczącą objęcia ustawą działaczy karnie wcielanych do wojska w okresie stanu wojennego.
2.     Postulujemy uzupełnienie projektu o następujący zapis:

Art. 1. W ustawie z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz. U. Nr 34, poz. 149, z późn. zm.¹⁾) po art. 8a. 1. dodaje się ust. 2 w brzmieniu:

Od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę przysługuje ponadto współmałżonkowi/współmałżonce osoby internowanej i więzionej, jak i każdej osobie zwolnionej z pracy i która nie mogła przez okres co najmniej 6 miesięcy podjąć zatrudnienia, co było równoznaczne z utratą środków do życia dla siebie i rodziny oraz osoby pozbawionej możliwości awansowania.

Współmałżonek /współmałżonka osoby represjonowanej musiał/a pozostawać z ww. osobą w związku małżeńskim w okresie prowadzenia przez tę osobę działalności, o której mowa w ustawie i pod warunkiem, że współmałżonek/współmałżonka nie był/a pracownikiem lub współpracownikiem organów bezpieczeństwa państwa w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. z 2007r., Nr 63, poz. 424 z późn. zm.).

Odszkodowanie za poniesioną szkodę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę również przysługuje osobie cyklicznie zatrzymanej, inwigilowanej, wobec której prowadzono działanie operacyjne, nad którą znęcano się psychicznie, moralnie i fizycznie poprzez: zatrzymania, rewizje, zastraszanie, inwigilację, pobicia, szantaż, degradację w pracy i życiu społecznym oraz nękanie rodziny i która na skutek prześladowań doznała różnych szkód osobistych i strat materialnych. 

                                           Uzasadnienie
„Do 1989 r. „siłę wyższą” stanowiły restrykcje stanu wojennego w odniesieniu do roszczeń związanych z naruszaniem prawa z pobudek politycznych przez funkcjonariuszy państwowych”. Takie stanowisko zajął Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11.02.1997 r. (II CKN 78/96, niepublikowany). Także „na przeszkodzie dochodzenia roszczeń za szkody poniesione w stanie wojennym stał - i nadal stoi - niezależny od naszej woli, wywołany uwarunkowaniami politycznymi, obiektywny stan o powszechnym zasięgu oddziaływania, a mianowicie stan woli
politycznej. Stan ten porównywalny jest ze stanem siły wyższej uniemożliwiający uprawnionemu dochodzenie swych roszeń przed sądem lub innym organem i w konsekwencji powodującym zawieszenie biegu przedawnienia” (uchwała pełnego składu Izby Cywilnej SN z 26 października 2007 r., III CZP 30/07, orzeczenie Sądu Najwyższego: z 11.10.1996 r., III CZP 76/96, OSNC 1997/2/16). Sąd Najwyższy w ww. orzeczeniach stwierdził, że „w każdej sprawie o roszczenie odszkodowawcze oceniane na podstawie prawa cywilnego – jeśli podniesiono zarzut przedawnienia – sąd powinien rozważyć, czy nie zachodziła przeszkoda powodująca, że przedawnienie nie rozpoczęło biegu albo że bieg ten uległ zawieszeniu, gdyż daje ku temu podstawę znane prawu cywilnemu unormowanie zakładające, że bieg przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu m.in. wówczas, gdy z powodu siły wyższej nie można skutecznie dochodzić roszczeń”.
Ponadto art. 417 par. 1 kc stanowi, że „jeśli szkoda wyrządzona została przez wydanie aktu normatywnego – a takim był Dekret stanu wojennego obowiązujący do dnia 25.10. 2002r. - jej naprawienia można żądać po stwierdzeniu we właściwym postępowaniu niezgodności tego aktu z konstytucją…”. Niezgodność tę orzekł TK w dniu 16.03.2011 r.
Niemożność skutecznego dochodzenia roszczeń jest nie jest subiektywnym przekonaniem, lecz faktem, ponieważ osoby poszkodowane z pobudek politycznych występowały z roszczeniami, ale ich roszczenia - bez względu na termin jego złożenia - uznawano za przedawnione, czego potwierdzeniem jest m.in.:
1.      wyrok Sądu Wojewódzkiego w Elblągu: IC 45/98 z 14.05.1998 r.;
2.        wyrok SA w Gdańsku: I ACa 763/98 z 21.10.1998 r.;
3.       wyrok S. O. (w. karnego) w Siedlcach: II 2 Ko 157/99/0 z 4.11.1999 r.;
4.       wyrok Sądu Wojewódzkiego w Koninie z 6.11.1998 r.: II Ko 245/98 „O”;
5.       wyrok SA w Poznaniu z dnia 18.02.199 r.: II Aka 440/98;
6.       wyrok S. O. (w. cywilnego) w Siedlcach: I C 171/00 z 17.11.2000 r.;
7.       wyrok SN sprawa o sygn.: III KKN 336/99 z dnia 4.12.2000r.;
8.       wyrok S.A. w Lublinie sprawa o sygn.: I CA 100/01 z dnia 11.04.2001 r., gdzie sąd uznał, że termin przedawnienia upłynął w czerwcu 1992 r.;
9.       wyrok SN z dnia 10.5.2001 r.: V KKN 441/99;
10.   wyrok S.O. w Siedlcach sygn: C 507/00 z 13.07.2001 r.;
11.   wyrok IV CKN 629/00 z 16.02.2002 r. SN (str. 6) stwierdzający, że Polska nie jest państwem prawnym z powodu niechylenia dekretu o stanie wojennym (dowód w aktach sprawy);
12.   Postanowienie Sądu Okręgowego w Siedlcach sygn.: II 2 Ko 13/07/UN z dnia 22.02.2007r.;
14.   wyrok SO: II Ko 118/08 z dnia 3.04.2008 r.;
15.   wyrok SA w Białymstoku: II AKz 148/08 z dnia 9.05.2008 r.
16.   wyrok SO w Krakowie z dnia 10.11.1992r. , sygn. akt: I C 357/99);
17.   wyrok Sąd Apelacyjny w Krakowie o sygn. akt: IACa 1056/00);
18.   pismo informujące o wycofaniu pozwu z Sądu Cywilnego w Warszawie (sygn. akt: XXIV C 667/11) z uwagi na oddalanie przez sądy pozwów z powodu przedawnienia(złożone do stowarzyszenia);
19.   pismo p. Moniki Marii Brzezińskiej z dnia 8.03.2012 r. o zaniechaniu złożenia pozwu o zadośćuczynienie z powodu niesłusznego oddalania pozwów przez sądy z powodów przedawnienia (złożone do stowarzyszenia);
20.   wyrok Sądu Okręgowego w Siedlcach o sygn. akt: I C 41/09 z dnia 18.07.2011r.;
21.   wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie, sygn. akt: I C 32/10 z dnia 26.08.2011r.;
22.   wyrok Sądu Okręgowego w Siedlcach o sygn. akt: I C 1215/08 z dnia 22.11.2011r.;
23.   wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie o sygn. akt: I ACa 582/11 z dnia 19.12.2011r.;
24.   wyrok Sądu Okręgowego w Siedlcach o sygn. akt: I C 606/11 z dnia 15.02.2012 r.;
25.   wyrok SN, sygn. akt: IV CSK 202/12 z dnia 12.07.2012r.;
26.   wyrok S.A. w Lublinie, sygn. akt: I ACa 326/12 z dnia 5.09.2012r.;
27.   wyrok SO w Siedlcach IC 1216/08 z dnia 20.03.2013 r.;
28.   wyrok SA w Lublinie I ACa 635/13 z dnia 9.01.2014 r.;
29.   pismo Departamentu Legislacyjno-Prawnego Ministerstwa Sprawiedliwości o sygn.: P. I. 427/239/01 z 26.02.2001 r. stwierdzające się, że represje były legalne, gdyżdekret stanu wojennego był legalny;
30.   pismo Kancelarii Senatu Biura Informacji i Dokumentacji: BiD/DIPE-132-24681/2/02/EK z 1.08.2002 r. stwierdzające, że w aktualnie obowiązującym w Polsce prawie brak jest aktów prawnych, na podstawie których można żądać od Państwa zadośćuczynienia za represje polityczne;
31.    pismo Komendanta Głównego Policji znak: PP-1992/1682/1036/07/KA z dnia 25.09.2007r. informujące o legalności dekretu stanu wojennego.

Ufamy, że skoro Rzeczpospolita Polska jest państwem prawa, i że wszyscy – zgodnie z art. 31 ust. 2 Konstytucji RP – są wobec prawa równi, regulacjami wyżej przewołanej ustawy, będą również objęte ww. osoby w tym te, które po 13 grudnia 1981 r. zostały pozbawione środków utrzymania, nie mówiąc już o prawie do wykonywania zawodu, tylko dlatego, że włączyły się czynnie w nurt walki o niepodległy byt Polski. 

Nasz wniosek ma swoje umocowanie w art. 19 Konstytucji RP, który stanowi, że „Rzeczpospolita otacza specjalną opieką ludzi, którzy walczyli o niepodległość Polski…”.Konstytucja nakłada obowiązek i wymusza na władzach Rzeczypospolitej „otoczenie specjalną opieką osób, które walczyły o wolną Polskę…”. Artykuł ten mówi wręcz „o odstępstwie i wyjątku od ogólnej zasady przyjętego równego traktowania obywateli”, dlatego podkreśla „wyjątkowe i specjalne traktowanie osób, które przyczyniły się do uzyskania upragnionej wolności i niepodległości Polski”. Przepis ten gwarantuje i narzuca „obowiązek państwa względem osoby, która na wcześniejszym etapie swojego życia aktywnie uczestniczyła w walce o niepodległość i niepodległość ta została uzyskana w określonym procesie historycznym - osoba ta uczestniczyła w walce, a więc w działaniach łączących się z użyciem siły choćby tylko przez jedną ze stron do upragnionej wolności i niepodległości Polski” (por.: Komentarze, Wydawnictwo Sejmowe 2007).

III.
Od dnia 1.01.2014 r. weszła w życie ustawa „o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeniach Społecznych”, która:

a) uznaje jako okresy składkowe pozostawanie bez pracy osób prześladowanych z przyczyn politycznych, począwszy od 1956 r. do 1989r., wskaźnik przeliczeniowy wynosi 1.3. (Do tej pory osoby, które nie udokumentowały pracą
lub działalnością, zwłaszcza w strukturach NSZZ „Solidarność”, a były z powodów jw. prześladowane, uzyskiwały prawo do emerytury, w którym okresy pozostające poza pracą przeliczano wskaźnikiem 0.7);

b) kasuje ograniczenia 5 lat zaliczanych do okresów nieskładkowych;
c) z powodu jak wyżej umożliwia przejście na emeryturę bez potrzeby wydłużania pracy z powodu niedostatecznego jej stażu.

Przykład: pracownik zwolniony z pracy z przyczyn politycznych i pozostający na bezrobociu 4 lata, który otrzymywał płacę w wysokości średniej krajowej, otrzyma podwyżkę emerytury 74 zł. Przy ośmiu latach bezrobocia - 212,- zł.

Oczywiście, najwięcej (ok. 40 zł/m-c) otrzyma ten, który najdłużej pozostawał bez pracy.

Każda sprawa ma jednak charakter indywidualny.

Wniosek do ZUS wymaga uprzedniej decyzji Urzędu d/s Kombatantów i Osób Represjonowanych, stwierdzającej fakt prześladowania.

ZUS i KRUS przeliczają emerytury tylko na podstawie złożonego wniosku. Apelujemy o szerokie informowanie osób represjonowanych.


                                                                                      Siedlce, dnia 31.12.2013 r.

 

Urząd ds. Kombatantów

i Osób Represjonowanych

Warszawa

            Zwracamy się z prośbą o przygotowanie nowelizacji ustawy z dnia 24.01.1991r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (tzw. ustawy kombatanckiej).  

Wymieniona ustawa jest komunistycznym reliktem rodem z PRL-u. Jej treść jak i uprawnienia są żałosną jałmużną poniżającą kombatantów, gdyż nie zapewniają ani godnego, ani godziwego ich życia.

Ww. ustawa kombatancka nadaje „przywileje” kombatantom niczym Zagłoba nadał Inflanty Szwedom. I tak np.:

1.     art. 10 przyznaje zwiększony urlop pracowniczy kombatantowi,

2.     art. 11 zakazuje rozwiązania umowy o pracę z kombatantem,

3.     art. 14 zapewnia kombatantowi przejście na emeryturę w wieku 55 (kobiet) i 60 lat (mężczyzn),

4.     art. 16 ust. 1 pkt. 1 jak w art. 14.

5.     art. 20 „gwarantuje” kombatantom 50% ulgi m.in. na przejazdy środkami komunikacji, abonament telefoniczny, za energię, opłatę rejestracyjną pojazdu i ubezpieczenie auta.

Wymienione wyżej artykuły w ustawie kombatanckiej są martwe, a tym samym zbędne. Niepotrzebne są też poniższe zapisy w ustawie kombatanckiej:

a)    art. 19 ust. 4 kierujący kombatanta do gminnych czy miejskich ośrodków pomocy, co uwłacza godności kombatanta,

b)    art. 7 ust. 1 o tworzeniu Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych,

c)     art. 7 ust. 2 podporządkowujący Urząd ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych ministrowi Pracy i Polityki Społecznej,

d)    końcowy zapis w art. 7 ust. 3 mówiący o wnioskowaniu ministra Pracy i Polityki Społecznej o powołaniu kierownika Urzędu ds. Kombatantówi Osób Represjonowanych,

e)    art. 16 ust. 3 ponieważ nie gwarantuje godziwego i godnego życia,

f)      art. 17 ust. 2 zapis o Ministrze Pracy i Polityki Społecznej,
 

g)    art. 32 mówiący o organizowaniu się Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanychi kompetencjach Ministra Pracy i Polityki Społecznej.
 

Podkreślamy, że najmłodszy kombatant ma dziś 85 lat i wymienione „ulgi” i „przywileje” są pustym zapisem. Kombatanci, wiekowe już  osoby zamieszkują z rodzinami lub w domach opieki, nie kierują też już samodzielnie samochodami.

Ulgi, o których mowa w ustawie kombatanckiej bez żadnej łaski przysługują z ustawy powszechnej, jak też na podstawie uchwał podjętych przez samorządy, a dotyczących każdego emeryta. Ustawa kombatancka jest dyskryminacyjna wobec kombatantów, gdyż z ustawy powszechnej i uchwał samorządów przysługują  wszystkim emerytom większe uprawnieni niż zawarte w ustawie kombatanckiej.

Postulujemy wypełnienie art. 19 Konstytucji RP poprzez nowelizację ustawy kombatanckiej  i dodanie m.in. następujących artykułów:

1.      Państwo zapewnia Kombatantowipoza kolejkądożywotnią i bezpłatną, pełną opiekę zdrowotną i medyczną w publicznej służbie zdrowia oraz leczenie sanatoryjno-uzdrowiskowe wraz ze zwolnieniem z opłat klimatycznych,

2.     Przyznaje się Kombatantowidożywotnią i comiesięczną RentębHonorową w wysokości 100% średniej płacy krajowej brutto.

3.     Renta ta podlega corocznej waloryzacji o wskaźnik inflacji, zgodnie ze średniorocznym wskaźnikiem cen towarów i usług konsumpcyjnych dla gospodarstw domowych publikowanym przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

4.     Renta jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych i składek na ubezpieczenie
społeczne.

5.      Kombatantowi przyznaje się dożywotnie bezpłatne przejazdy i przeloty wszelkimi środkami zbiorowej komunikacji krajowej każdej klasy w granicach Rzeczpospolitej Polskiej.

6.     Kombatantowi przysługuje w jednym stałym miejscu zamieszkania dożywotnie zwolnienie z tytułu: kosztów energii elektrycznej, wody i gazu, z opłat abonamentu RTV i telefonicznego,

7.     Jedynym organem obsługującym kombatantów jest Urząd do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych,

8.     Urząd do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych jest centralnym organem administracji rządowejpodległym Prezesowi Rady Ministrów.
 

Istniejąca ustawa z dnia 24.01.1991r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego nie odpowiada wymogom Konstytucji RP i żadną miarą nie wypełnia artykułu 19 dotyczącą tego środowiska. Artykuł ten bowiem nakłada obowiązek i wymusza na władzach Rzeczypospolitej każdego szczebla otoczenie specjalną troską i opieką osób, które na wcześniejszym etapie swojego życia aktywnie uczestniczyły w walce o niepodległość Polski i niepodległość ta została uzyskana w określonym procesie historycznym. Opieka ta, zgodnie z Ustawą Zasadniczą musi mieć wymiar specjalny,charakter trwały, musi też być utrzymywana przez cały okres życia danej osoby, aby zapewniać godny poziom życia. Intensywność  opieka państwa musi odróżniać się in plus od powszechnego zakresu świadczeń.

Artykuł 19 stanowi o odstępstwie i wyjątku od ogólnej zasady przyjętego równego traktowania obywateli, dlatego mówi o wyjątkowym i specjalnym traktowaniu osób - weteranów, które przyczyniły się do uzyskania upragnionej wolności i niepodległości Polski (por. komentarze, Wydawnictwo Sejmowe 2007).

 

 Warszawa 18 maja 2013 r.

  

Uzasadnienie.

 

Preambuła
i uzasadnienie senackiego projektu są bardzo dobre i zarazem nie adekwatne do
treści artykułów w tym projekcie zawartych.

Sejm od ćwierćwiecza 2 razy do
roku podejmuje uroczyste uchwały w kolejne rocznice powstania „S” i
nielegalnego wprowadzenia stanu wojennego. Tych uroczystych i podniosłych
uchwał będzie już z 50. Jednak za tymi uchwałami nie idą żadne czyny.

Wrażenie
nasze jest takie, że sprawujący władzę
traktują weteranów opozycji jak zbędny balast. Najlepiej byłoby, gdybyśmy już
byli w mogiłach. Wtedy bez przeszkód można by wygłaszać płomienne przemowy.

Senacki
projekt ustawy o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych
z powodów politycznych (druk sejmowy nr 2137) jest kolejną już 6-tą ustawą
cząstkową. 

Ten kolejny
projekt ustawy w obecnym kształcie w
żaden sposób nie wypełnia art. 19
Konstytucji, który nakłada na państwo obowiązek otoczenia stałą, specjalną
opieką

 

 

 

 

i
troską osób, które na wcześniejszym etapie swojego życia aktywnie uczestniczyły
w walce o niepodległość Polski i niepodległość ta została uzyskana w określonym
procesie historycznym. Artykuł ten domaga się wyjątkowego
traktowaniu osób, które uczestniczyły w działaniach łączących
się z użyciem siły choćby tylko przez jedną ze stron.

Pomoc tym osobom zgodnie z Ustawą Zasadniczą ma mieć
wymiar specjalny i zapewniać stały i godny poziom życia, więc intensywność i
opieka państwa musi odróżniać się In plus od powszechnego zakresu świadczeń. Intencją
ustawodawcy winno więc być świadczenie
przez państwo polskie godnej satysfakcji materialnej dla tych osób zgodne
Ustawą Zasadniczą.

Czerpiąc
najlepsze wzorce od pokoleń wcześniejszych, to my, to nasze pokolenie po 50
latach okupacji hitlerowsko-sowieckiej dało Polsce wolność. Wszyscy czerpią z
tego korzyści, ale tylko nieliczni o tę wolność walczyli. 

Czas,
aby po 25 latach bezczynności parlamentarzyści poparli czynem także bojowników
polskiego „majdanu”, a nie tylko „majdanu” w Kijowie. Nasz rodzimy „majda”,
który wtedy nazywał się „S” bronił takich samych praw, jakich dziś bronią
Ukraińcy. I nasz „majdan” prawa te obronił.

Apelujemy
o uwzględnienie w projekcie ustawy wszystkich naszych propozycji (łącznie ze
złożonym obywatelskim projektem ustawy o statusie Weterana Opozycji
Antykomunistycznej i Korpusie Weterana Opozycji Antykomunistycznej wobec
dyktatury komunistycznej PRL…), gdyż sprawna legislacja i wynik tej ustawy będą
miały przełożenie na wyniki w najbliższych wyborach parlamentarnych.

W dniu 7 maja 2014 r. odbyło się posiedzenie Sejmowej Komisji Polityki Społecznej i Rodziny, w której udział wzięło zaledwie przedstawiciele z trzech  organizacji.
Powołana została Nadzwyczajna Komisja do opracowania senackiego projektu ustawy dla represjonowanych, w której mogą uczestniczyć z możliwością zabierania głosu przedstawiciele organizacji represjonowanych przedstawiając swoje propozycje i uwagi do projektu ustawy. Pierwsze posiedzenie ma się odbyć najprawdopodobniej na początku czerwca br. (patrz relacje sejmowe: Projekt

Ustawa o statusie Weterana Opozycji Antykomunistycznej i Korpusie Weterana Opozycji wobec dyktatury komunistycznej PRL w latach 1971-1989.

Rzeczypospolita Polska uznaje szczególne zasługi dla Polski wszystkich obywateli polskich, którzy w latach 1971-1989 z narażeniem własnego życia, wolności osobistej i majątku prowadzili polityczną walkę o suwerenność i niepodległość Ojczyzny w jawnych i podziemnych organizacjach niepodległościowych, w działalności cywilnej i opozycyjnej, w tym w szczególności w NSZZ „Solidarność”.
Uczestnikom politycznej walki o suwerenność i niepodległość Polski oraz ofiarom represji totalitarnego systemu PRL, należy się głęboki szacunek wszystkich rodaków oraz, zgodnie z art. 19 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, szczególna troska i opieka ze strony instytucji państwowych, samorządów terytorialnych i organizacji społecznych.

Sejm stwierdza, że nadszedł czas spóźnionego naprawienia rachunku krzywd. Wielu weteranów politycznej walki o wolną Polskę już nie żyje, a olbrzymia ich większość żyje  w zapomnieniu, biedzie i chorobie, pozostawieni samym sobie. Weterani opozycji antykomunistycznej potrzebują  solidnej stabilności i materialnej niezależności, ponieważ oni na zawsze stanowią najważniejszą część elit Polski.  Póki więc żyją niezbędna jest im niezależność, aby bez obaw mogli i dzisiaj zabierać głos w sprawach kraju.

Wolność  warta jest każdej ceny, w tym ceny świadczeń dla weteranów walki o wolność w zamian za wolność osobistą każdego i wolne państwo. Chociaż od odzyskania wolności mija 24 lata, do chwili obecnej Ci cywilni „żołnierze” walki politycznej żadnych świadczeń nigdy nie posiadali i nie posiadają, chociaż w walce tej płacili łamaniem charakterów i życiorysów, więzieniem, cierpieniami własnymi i swoich rodzin, utratą honoru, rodziny i zdrowia, a także złamanymi i nigdy nie rozwiniętymi karierami oraz tułaczką na wygnaniu, przelewem krwi i śmiercią.
Dla oddania należnej czci, szacunku i sprawiedliwości wszystkim pokoleniom, które w latach 1971-1989 czynnie działały na rzecz wolnej i suwerennej Polski, przyczyniając się do odzyskania przez nasz Kraj niepodległości;
  Uznając, że bohaterska walka cywilna Polaków o wolność miała swój wymiar indywidualny jak i w szerokim oporze społecznym wobec dyktatury komunistycznej w bohaterskich wystąpieniach wolnościowych, szczególnie zaś w działalności opozycyjnej mającej swe uwieńczenie w ruchu „Solidarność”, który doprowadził ostatecznie do odzyskania przez Polskę niepodległości, przyczyniając się do upadku komunizmu także w Europie i na świecie;

 Uznając, że wyżej wymienione formy działalności były realizacją Testamentu Polski Walczącej, uchwala co następuje:

                                               Rozdział 1

                                                         Przepisy ogólne

                                                Art. 1.
Nie przyznaje się statusu Weterana Opozycji Antykomunistycznej jedynie z tytułu samej przynależności do NSZZ "Solidarność" i innych organizacji opozycyjnych w latach 1971-1989.
                                                 Art. 2.

Status Weterana Opozycji Antykomunistycznej może uzyskać wyłącznie osoba posiadająca nieposzlakowaną i nie budzącą wątpliwości opinię członka opozycji antykomunistycznej i w stosunku do której brak jest w archiwach Instytutu Pamięci Narodowej dokumentów, o których mowa w art. 8 ustawy.

                                                       Art. 3.
Weteranem Opozycji Antykomunistycznej może zostać osoba, która w okresie od 1971 r. do końca 1989 r. przez okres co najmniej 12 miesięcy, w kraju lub na emigracji prowadziła nieprzerwanie dzialalność polityczną przeciw komunistycznej dyktaturze PRL lub była aktywnym czlonkiem tajnych lub jawnych organizacji, działających na rzecz respektowania praw człowieka, odzyskania suwerenności narodu i niepodległego bytu państwa polskiego i z tego tytułu:

1) była internowana, tymczasowo aresztowana, więziona i skazana lub wielokrotnie zatrzymywana w areszcie na 48 godzin;

2) było przeciwko niej prowadzone postępowanie w prokuraturze, ktorego skutkiem mogło być skierowanie aktu oskarżenia do sądu; 

3) ukrywała się i został przeciwko niej wystawiony list gończy;

4) została pobita lub zamordowana albo w wyniku pobicia lub na skutek warunków internowania, uwięzienia doznała stalego uszczerbku na zdrowiu lub zostala inwalidą;

5) została wolniona z pracy, szkoły, uczelni, pozbawiona warsztatu pracy lub przeniesiona na gorsze warunki pracy i płacy;

6) utraciła lub doznala uszczerbku w posiadanym mieniu;;

7) została skazana więcej niż jeden raz przez Kolegium ds. Wykroczeń;

8) była nękana notorycznymi rewizjami, zatrzymaniami lub przesłuchaniami;

9) została zmuszona do opuszczenia kraju bez prawa powrotu do Ojczyzny.
                                               Art. 4.

3. W wyjątkowych przypadkach status Weterana Opozycji Antykomunistycznej może uzyskać osoba pracująca w strukturach i formacjach aparatu władzy PRL, która w latach 1971-1989 przez okres co najmniej 12 miesiący prowadziła możliwą do udowodnienia współpracę z organizacjami i środowiskami opozycyjnymi wobec dyktatury PRL w kraju lub za granicą, lub która prowadziła samodzielną, ukrytą, ale możliwą do udowodnienia i poświadczenia działalność na rzecz dobra narodu i niepodległego bytu państwa z narażeniem na represje. 
                                                Art. 5.

Przepisy ustawy stosuje się także do osób, które nigdy nie zostały zatrzymane lub uwięzione, ale w okresie i w celach, o których mowa w art. 3 nie dzialając na szkodę środowiska opozycyjnego i niepodleglego bytu Państwa Polskiego, spełniając wymogi art. 2 ustawy:

1. działały w podziemnej drukarni lub kolportowały niezależne wydawnictwa, należały do zespołów redakcyjnych tych wydawnictw lub publikowały w nich artykuły;

2. uczestniczyły w prowadzeniu niezależnej działalności społecznej i politycznej.

                                                Art. 6

Dzień 31 sierpnia ustanawia się Dniem Weterana Opozycji Antykomunistycznej.
 

                                         Rozdział 2

Uzyskiwanie statusu Weterana Opozycji Antykomunistycznej.

                                            Art. 7.

1. Status Weterana Opozycji Antykomunistycznej  w drodze decyzji administracyjnej przyznaje kierownik Urzędu do spraw Kombatantów i Weteranów Opozycji Antykomunistycznej na pisemny wniosek zainteresowanego.
2. Osoba występująca z wnioskiem powinna posiadać rekomendację stowarzyszenia zrzeszającego osoby represjonowane lub działaczy opozycji antykomunistycznej.
3. Do wydania stosownej rekomendacji we wszystkich przypadkach określonych w ustawie uprawnione jest stowarzyszenie zrzeszające osoby represjonowane lub działaczy opozycji antykomunistycznej wpisane do Krajowego Rejestru Sądowego do roku 2010 i we władzach którego nie zasiadały i nie zasiadają osoby wpisane do katalogu pracowników, współpracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy organów bezpieczeństwa państwa na podstawie art. 52a pkt. 6 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej -  Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. nr 63, poz. 424 z 2007 r. z późn. zm.).
4. Do wniosku dołącza się dokumenty potwierdzające prowadzenie działalności opozycyjnej oraz doznane represje.
5. Wraz z wnioskiem składa się oświadczenie poparte stownymi dokumentami o już otrzymanym od państwa polskiego odszkodowaniu lub zadośćuczynieniu z tytułu doznanych represji, o których  mowa w art. 3.
                                          
                                            Art. 8.    

Po otrzymaniu wniosku Kierownik Urzędu ds. Kombatantow i Weteranów Opozycji Antykomunistycznej występuje do Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu o przekazanie informacji o treści posiadanych przez Instytut dokumentów dotyczących Wnioskodawcy w szczególności, czy z treści tych dokumentów nie wynika, że wnioskodawca był pracownikiem, funkcjonariuszem lub żołnierzem organów bezpieczeństwa państwa określonych w art. 5 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. nr. 63, poz. 424 z roku 2007 z późn. zm.), albo czy w archiwum Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu zachowały się dokumenty wytworzone przez wnioskodawcę lub przy jego udziale, w ramach czynności wykonywanych w charakterze tajnego informatora lub pomocnika przy operacyjnym zdobywaniu informacji.

                                            Art. 9.
1. Wydanie decyzji w sprawie statusu Weterana Opozycji Antykomunistycznej następuje po zasięgnięciu opinii Rady Konsultacyjnej działającej przy Kierowniku Urzędu do spraw Kombatantów i Weteranów Opozycji Antykomunistycznej oraz organizacji zrzeszającej wnioskodawcę lub niezrzeszającej go, ale odpowiadającej terenowi, z którego wnioskodawca pochodzi. 
2. W skład Rady wchodzi od 15 do 20 członków.
3. Radę Konsultacyjną tworzą delegowani przedstawiciele stowarzyszeń osób represjonowanych uprawnionych do wydawania rekomendacji, o których mowa w art. 7 ust. 3.
4. Delegowani Członkowie Rady powoływani są i odwoływani przez kierownika Urzędu do spraw Kombatantów i Weteranów Opozycji Antykomunistycznej.
5. Kadencja czlonka Rady wynosi pięć lat
6. Kierownik Urzędu do spraw Kombatantów i Weteranów Opozycji Antykomunistycznej określi, w drodze zarządzenia, organizację i tryb pracy Rady.
7. Prezes Rady Ministrów określi w drodze rozporządzenia wysokość diet przysługujących członkom Rady Konsultacyjnej z tytułu delegacji i kosztów podróży oraz wykonywanych przez nich zadań, uwzględniając ich zakres.
8. Kierownik Urzędu ds. Kombatantów i Weteranów Opozycji Antykomunistycznej może odwołać członka Rady w trakcie trwania kadencji jedynie na wniosek delegującej członka organizacji.
9. Kierownik Urzędu do spraw Kombatantów i Weteranów Opozycji Antykomunistycznej publikuje katalog zawierający dane osobowe Weteranów Opozycji Antykomunistycznej.
10. W katalogu umieszcza się imię i nazwisko Weterana (imiona i nazwiska, w tym imiona i nazwiska poprzednie, jeżeli były używane oraz nazwisko rodowe), imiona rodziców oraz datę i miejsce urodzenia.
11. Umieszczenie w katalogu wymaga pisemnej zgody Weterana.
                                            Art. 10.
W wydanej decyzji o statusie Weterana Opozycji Antykomunistycznej określa się okres pozbawienia Weterana wolności.
                                           Art. 11.
 Członkowie posiadający status Weterana Opozycji Antykomunistycznej tworzą Korpus Weterana Opozycji Antykomunistycznej.                                      

                                      Rozdział 3
                         Uprawnienia emerytalne i pracownicze.
            
                                           Art. 12.              
1. Przy ustalaniu prawa do emerytury lub renty, do okresów składkowychw wymiarze podwójnym zalicza się:

1) okres pozostawania bez pracy na skutek wyrzucenia lub zwolnienia z powodów politycznych, według wskaźnika 2,6% średniej płacy krajowej brutto,

2) okres pracy w podziemnym wydawnictwie, kolportażu wydawnictw niezależnych i innych formach pracy konspiracyjnej według wskaźnika 2,6% średniej płacy krajowej brutto. Jeśli osoba pozostawała w tym czasie w stosunku pracy, ma prawo wyboru korzystniejszej wysokości świadczenia,

3) okres uwięzienia, internowania lub aresztowania co skutkowało trwałą utratą zdrowia lub inwalidztwem według wskaźnika 100 % średniej płacy krajowej brutto.

2. Osobom mającym ustalone prawo do emerytury lub renty Zakład Ubezpieczeń Społecznych przeliczy na ich wniosek dotychczas przyznane świadczenia według nowych zasad.

                                           Art. 13.
Weterani Opozycji Antykomunistycznej mogą przejść na pełną emeryturę w wieku 60 lat w przypadku kobiet i 62 lat w przypadku mężczyzn bez względu na ilość dotychczasowych lat pracy. Dla osób, które uzyskały uprawniony wiek emerytalny i nie pozostają w stosunku pracy, podstawą do wyliczenia wysokości emerytury jest średnia płaca krajowa brutto wyliczona według wskaźnika przeliczeniowego 2,6% za miesiąc poprzedzający złożenie wniosku o przyznanie statusu Weterana Opozycji Antykomunistycznej.
                                          Art. 14.
Weteranom pozostającym w stosunku pracy, zwiększa się przysługujący im urlop wypoczynkowy o 5 dni roboczych. Zwiększenie to nie przysługuje, jeżeli osoby te korzystają z urlopu o wymiarze przekraczającym 26 dni roboczych w ciągu roku.

                                          Art. 15.
1. Rozwiązanie z weteranem stosunku pracy z przyczyn od niego niezależnych w okresie pięciu lat przed osiągnięciem wieku  emerytalnego, może nastąpić jedynie za zgodą kierownika Urzędu do spraw Kombatantów i Weteranów Opozycji Antykomunistycznej oraz działającej przy nim Rady Konsultacyjnej.

2.Zgoda, o której mowa w ust. 1 nie jest wymagana w stosunku do weteranów:

- zajmujących kierownicze stanowiska na podstawie powołania;

- spełniających warunki wymagane do przyznania emerytury;

- z którymi zostaje rozwiązany stosunek pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika.

                                       Rozdział 4

                         Uprawnienia medyczne i socjalne.

                                          Art. 16.
Państwo zapewnia Weteranowi poza kolejką dożywotnią i bezpłatną, pełną opiekę zdrowotną i medyczną w publicznej służbie zdrowia oraz leczenie sanatoryjno - uzdrowiskowe wraz ze zwolnieniem  z opłat klimatycznych. 

                                          Art. 17.
1.W ciągu dwóch lat od dnia wejścia w życie ustawy państwo zapewni  wybudowanie lub utworzenie  Domów Weterana, docelowo po jednym w każdym województwie.

2.Uprawnionymi do zamieszkania w Domu Weterana są w pierwszej kolejności weterani samotni, niezdolni do samodzielnego zamieszkiwania ze względu na zły stan zdrowia i wymagający stałej opieki.

3. Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia organizację i funkcjonowanie Domów Weterana, zakres opieki socjalnej i medycznej dla pensjonariuszy oraz zasady i koszt pobytu pensjonariuszy. 
                                                                                
                                         Rozdział 5
                                                                  
                           Uprawnienia obywatelskie.

                                                Art. 18.
Prezes Instytutu Pamięci Narodowej występuje do Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej o nadanie Krzyża Wolności i Solidarności osobie, która uzyskała status Weterana Opozycji Antykomunistycznej.

                                          Art. 19.
1. Weterani Opozycji Antykomunistycznej, którzy z tytułu swojej działalności zostali pozbawieni wolności, otrzymują jednorazowe zadośćuczynienie finansowe w wysokości 20 000 złotych za każdy miesiąc pozbawienia wolności.

2. Jeżeli pozbawienie wolności trwało krócej niż miesiąc, kwota o której mowa w ust. 1 przysługuje w wysokości proporcjonalnej za każdy dzień osadzenia.

3. Kwota zadośćuczynienia ulega pomniejszeniu o uzyskane dotychczas zadośćuczynienia.

4. Za zgodą Weterana, zamiast jednorazowego zadośćuczynienia finansowego państwo może nadać  mu na własność ziemię, obszar lasu, nieruchomość budynkową lub lokalową lub inne dobro w naturze, będące własnością Skarbu Państwa, o wartości co najmniej równorzędnej  należnemu zadośćuczynieniu finansowemu.

                                           Art. 20.
1. Przyznaje się Weteranowi dożywotnią i comiesięczną Rentę Honorową w wysokości 50% średniej płacy krajowej brutto.
2. Renta ta podlega corocznej waloryzacji o wskaźnik inflacji, zgodnie ze średniorocznym  wskaźnikiem cen towarów i usług konsumpcyjnych dla gospodarstw domowych publikowanym przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.
3. Renta przysługuje niezależnie od innych osiąganych przez Weterana dochodów oraz jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych i składek na ubezpieczenie społeczne.
4.W przypadku śmierci Weterana przyznana renta jest wypłacana dożywotnio współmałżonkowi pod warunkiem, że współmałżonek takiej renty nie posiada i brak jest w stosunku do jego osoby w archiwach Instytutu Pamięci Narodowej dokumentów, o ktorych mowa w art. 8 ustawy.
5.Wypłaty Renty dokonuje Kierownik Urzędu do spraw Kombatantów i Weteranów Opozycji Antykomunistycznej z części budżetu państwa, której jest dysponentem.
6. Pierwszej wypłaty dokonuje się w formie wskazanej we wniosku w terminie jednego miesiąca od dnia doręczenia wnioskodawcy decyzji o przyznaniu Statusu Weterana.

                                        Art.21.                                                

1. Małżonkowi, rodzicom oraz rodzeństwu osoby skrytobójczo lub w wystąpieniach zbiorowych zamordowanej z pobudek politycznych, związkowych i religijnych, w tym osób duchownych według wykazu Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, przyznaje się jednorazowe zadośćuczynienie finansowe w wysokości nie mniejszej niż 100 000 złotych. Za zgodą zainteresowanego przyznaje się równowartość wynagrodzenia w postaci, o której mowa w art. 19 ust. 4 ustawy.
2. Dotychczas otrzymane zadośćuczynienie lub odszkodowanie z tego tytułu zalicza się w poczet należnego zadośćuczynienia.

                                           Art. 22.
Weteranowi przyznaje się dożywotnią 50% ulgę na przejazdy i przeloty wszelkimi środkami zbiorowej komunikacji krajowej każdej klasy w granicach Rzeczpospolitej Polskiej.

                                           Art. 23.
Weteranowi przysługuje dożywotnie zwolnienie z opłat abonamentu RTV.

                                           Art. 24.
Weteranowi przysługuje dożywotnia 30% ulga z tytułu kosztów energii elektrycznej, wody i gazu w jednym  stałym miejscu zamieszkania.
                                           Art. 25.
Weterani są zapraszani przez władze państwowe i samorządowe na oficjalne lokalne i centralne święta i inne uroczystości dotyczące spraw niepodległego bytu państwa polskiego oraz traktowani przez nie jako specjalni goście honorowi.                                                     
                                          Art. 26.

Jeżeli rodzina nie zdecyduje inaczej, pogrzeb weterana odbywa się na koszt Skarbu Państwa w uroczystej oprawie honorowej.
                                        Rozdział 6.
 
                     Przepis przejściowe i końcowe

                                            Art. 27.

1. Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia w terminie miesiąca od daty wejścia w życie ustawy tryb postępowania przy rozpoznawaniu, wypłacaniu oraz finansowaniu świadczeń, o których mowa w niniejszej ustawie, mając na uwadze również zapewnienie sprawnej obsługi tych świadczeń.
2.  Uprawnienia i świadczenia przewidziane w ustawie są przyznawane na wniosek osoby uprawnionej.
3. Przewidziane w ustawie uprawnienia i świadczenia przysługują uprawnionemu od dnia złożenia wniosku o przyznanie statusu Weterana Opozycji Antykomunistycznej.
4. Z dniem ogłoszenia ustawy organizacja zrzeszjąca osoby represjonowane oraz inne środowiska opozycji antykomunistycznej w PRL, spelniająca kryteria art. 7 ust. 3, otrzymuje status organizacji represjonowanych uprawniający do umieszczenia w wykazie Urzędu ds. Kombatantów i Weteranów Opozycji Antykomunistycznej.

                                                 Art. 28.
1. Z chwilą wejścia w życie ustawy Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych staje się Urzędem do Spraw Kombatantów i Weteranów Opozycji Antykomunistycznej.
2. Urząd do Spraw Kombatantów i Weteranów Opozycji Antykomunistycznej jest centralnym organem administracji rządowej podległym Prezesowi Rady Ministrów.

                                                  Art. 29.

 Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia jej ogłoszenia.

 Niniejsza Ustawa jest:

1.wypełnieniem art. 19 Konstytucji RP, nakładającym obowiązek na państwo otoczenia specjalną opieką i troską
osób, które na wcześniejszym etapie swojego życia aktywnie uczestniczyły w walce o niepodległość Polski i niepodległość ta została uzyskana w określonym procesie historycznym. Artykuł ten mówi o wyjątkowym i specjalnym traktowaniu osób, które przyczyniły się do uzyskania upragnionej wolności i niepodległości Polski. Stanowi o obowiązku państwa względem osoby, która uczestniczyła w walce, a więc w działaniach łączących się z
użyciem siły choćby tylko przez jedną ze stron do upragnionej wolności i niepodległości Polski.

Pomoc tym osobom zgodnie z ustawą zasadniczą, ma mieć wymiar specjalny i zapewniać godny poziom życia, więc intensywność i opieka państwa musi odróżniać się In plus od powszechnego zakresu świadczeń(por. komentarze, Wydawnictwo Sejmowe 2007). Intencją ustawodawcy jest więc świadczenie przez państwo polskie godnej satysfakcji moralnej i rekompensaty materialnej dla osób, które przyczyniły się do odzyskania niepodległego bytu naszego państwa oraz

2.wykonaniem uchwały Sejmu z dnia 01.02.1992r. zobowiązującym się do naprawienia szkód i krzywd wyrządzonych obywatelom z powodów politycznych, jak również

3.wykonaniem uchwały Sejmu z dnia 18.06.1998r., w której Parlament zobowiązał się do uczynienia
 rządów. Sejm uznał, że budowanie demokracji wymaga umocnienia wartości i zasad, dzięki którym Polska przetrwała czas zniewolenia. Stwierdził ponadto, że sprawiedliwość, naprawienie krzywd to są podstawowe obowiązki i jednocześnie warunki funkcjonowania.

  Projekt ustawy popracowali: Andrzej Rozpłochowski, Janusz Olewiński i AndrzejSobieraj przy udziale mec.  Jacka Hejzy.

 W dniu 18 czerwca 2013 r. Grupa Robocza opozycji antykomunistycznej spotkała się z w-ce marszałkiem Senatu J. Wyrowińskim. GR zaproponowała współpracę nad projektem ustawy satysfakcjonującym osoby represjonowane. Senatorowie Platformy Obywatelskiej odrzucili propozycję wspólnego opracowania projektu ustawy. Uznali tym samym, że senacki projekt o jałmużnie dla niektórych represjonowanych będzie wystarczającym aktem dobrej woli ze PO.

Kolejny projekt (?) nowelizacji ustawy 23.02.1991r. (z późn. zmianami) o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego.

 

1.     Ustawa obejmuje: współmałżonków i dzieci osób więzionych/internowanych oraz osoby, którym którym skonfiskowano mienie, zwolnione z pracy z pobudek politycznych, o zaniżonych płacach (stosowanie dyskryminacji płacowych), zatrzymywane, przesłuchiwane, szantażowane, zastraszane, inwigilowane, szykanowane, rewizjami, karnie wcielane do odbycia służby wojskowej w specjalnych (karnych) obozach wojskowych (np. Czerwonym Borze) – po wprowadzeniu stanu wojennego oraznad którymi znęcano się psychicznie, moralnie i fizycznie

2.     Uznanie za okres składkowy o podstawie wymiaru o wskaźniku 2,6 % (jaki posiada resort MSW) świadczenia pracy po 1956 r. na rzecz organizacji politycznych i związków zawodowych, nielegalnych w rozumieniu przepisów obowiązujących oraz do kwietnia 1989 r., okres niewykonywania pracy w okresie od 12.12.1981 r. do 4.09.1989 r. na skutek represji politycznych, osadzenia w więzieniach lub w innych miejscach odosobnienia na terytorium
Polski na mocy skazania albo bez wyroku po 31 grudnia 1956 r. za działalność
polityczną

3.     Przyznanie nieodpłatnej opieki zdrowotnej i skierowań na leczenie uzdrowiskowe także w zakładach opieki zdrowotnej podległych ministrom Obrony Narodowej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji oraz przyjaznych kombatantom

4.      Uznanie działalności opozycyjnej po wprowadzeniu stanu wojennego do kategorii represji i przyznanie za tę działalność represjonowanemu statusu „osoby represjonowanej”

5.      Zgodnie z pkt. 14 Porozumień Gdańskich „obniżyć wiek emerytalny dla kobiet do 50 lat, a dla mężczyzn do lat 55" osobom o statusie „osoby represjonowanej”

6.      Uznanie stowarzyszeń skupiających osoby represjonowane po wprowadzeniu stanu wojennego, jako „organizacje osób represjonowanych”

7.      Całkowite zniesienie terminu przedawnienia dochodzenia roszczeń

8.     Kompetencje ośrodka pomocy rodzinie i innych jednostek administracji terenowej dotyczące osób represjonowanych przejmuje Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych (dotychczas stosowana praktyka uzależnia represjonowanych od ZUS i Ośrodków Pomocy Rodzinie, przez co zmusza osoby represjonowane do upominania się o pomoc w takich ośrodkach, co jest poniżające dla tych osób. Pominięcie ww. instytucji upraszcza zarazem proces przyznawania pomocy)

9.     Podniesienie do rangi ministerialnej Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych i przyznanie uprawnień Kierownikowi UdsKiOR jak ministrowi urzędu centralnego.  

10. Powyższe ma swoje uzasadnienie w art. 19 Konstytucji RP (patrz niżej).

Uzasadnienie:

Wypłata rent i emerytur służbom mundurowym do tej pory budzi poczucie wielkiej niesprawiedliwości dziejowej. Kaci Polaków znęcających się fizycznie, psychicznie, moralnie i materialnie otrzymują nadzwyczaj wysokie emerytury, a także specjalne dodatki finansowe za „uciążliwe i szkodliwe warunki pracy”. W obecnym systemie emerytalno-rentowym ukrytych jest wiele nie tylko patologii, ale i nadużyć.
Ludzie z nadania PZPR wyłudzali i wyłudzają z budżetu państwa znaczne sumy
pieniędzy na skutek fałszowania dokumentów przy wyliczaniu rent i emerytur dla swoich politycznych przyjaciół i swojego aparatu.

      Aktualna ustawa emerytalno-rentowa dla tych służb ukrywa ogromne rzesze aparatczyków, sekretarzy, UB-eków i SB-eków itp. służb specjalnych oraz sędziów i prokuratorów PRL-u, których przesuwano do pracy w milicji i policji lub na inne intratne posady w gospodarce narodowej. Takie praktyki na masową skalę stosowane były po 1989 r.
Po roku takiego fikcyjnego zatrudnienia, kumulowana była (i jest) ich praca (!)
w gospodarce rolnej u rodziców, komitetach PZPR, jako ciągłość pracy w MO czy zaliczana do stażu pracy „nauka” w szkołach ideologicznych partyjnych. Służyło to następnie za podstawę do wyliczania ogromnej emerytury. Fakty te świadczą o wyjątkowych przywilejach aparatu gwałtu i zdrady, represji i przemocy, który „pracował” przeciw własnemu krajowi w zniewalaniu i zdradzie Polski prześladując obywateli.
Za działalność przestępczą i wrogą - a taką czyniły te służby, włącznie z     prokuratorami i sędziami - nagradzani są nadzwyczajnymi przywilejami rentowo-emerytalnymi przez III RP.

     Ich ofiary natomiast przez to, że czynnie sprzeciwiały się bezprawiu i zniewalaniu kraju były prześladowane: bite, katowane, wyrzucane z pracy, szkoły, uczelni itp. poddawane srogim represjom i torturom. Tym samym nie zajmowały żadnych popłatnych stanowisk, były spychane na margines życia, a w konsekwencji otrzymywali i otrzymują najniższe renty i emerytury na pograniczu nędzy i ubóstwa – są najgorzej uposażoną warstwą społeczną w Polsce mimo poniesionych największych kosztów w wyzwoleniu kraju z komunistycznej tyranii.

Stworzony system prawny, w tym emerytalno-rentowy w państwie komunistycznym, jakim był PRL, promował i promuje nadal za przynależność do organizacji i partii komunistycznych dając możliwość zdobywania wykształcenia i zajmowania kierowniczych stanowisk na każdym szczeblu hierarchii społecznej, zawodowej i państwowej. System ten przeniesiony został następnie do III RP.

Dzisiaj ci ludzie (wraz ze swoimi dziećmi i wnukami) opływają w dostatkach i dobrobycie, a pozostali cierpią biedę.

Podkreślamy, iż PZPR, UB i SB itp. służby w ogóle nie odprowadzały składek ZUS oraz to, że przestępca nie powinien otrzymywać emerytury, dlatego tylko, że przez całe lata „pracował” jako przestępca.

Przypominamy, że parlament Albanii w dniu 1 lipca 2004 r. przyjął ustawę ws. naprawienia wyrządzonych krzywd przez system komunistyczny przyznając miesięczne stałedodatki pieniężne osobom represjonowanym.
Sądy w Polsce w wyrokach skazujących komendantów wojewódzkich MO za bezprawne internowania (Sąd Rejonowy w Gorzowie Wielkopolskim wyrokiem z dnia 15 października 2012 r. skazał b. zastępcę Komendanta Wojewódzkiego Milicji Obywatelskiej w Gorzowie Jana K.: pismo prok. IPN D. Gabrela z 18.12.2012 r. znak Ko 323/12) orzekają zarazem, że internowanie było czynem całkowicie nielegalnym i zgodnie z definicją uznawane przez polskie sądy za zbrodnię komunistyczną i zbrodnię przeciwko ludzkości gdyż było czynem stanowiącym przestępstwo wg. Polskiej ustawy karnej obowiązującej w czasie jego popełnienia.

Nadmieniamy, że II RP z wielkim szacunkiem otaczała osoby, które niepodległość Polski wywalczyły w tamtym okresie. Legioniści, kombatanci, powstańcy styczniowi i ci wszyscy, którzy poświęcili się dla dobra wspólnego, byli przez państwo polskie wręcz hołubieni. Wypłacano stałe pensje żyjącym Powstańcom Styczniowym bez względu na ich status materialny, a tych, co wywalczyli wolność dla Polski w r. 1920 wygradzano różny sposób: nadaniem ziemi, koncesji na machorkę, alkohol, różnymi posadami i stanowiskami. W ten sposób państwo dziękowało ludziom, którzy wywalczyli wolność dla swojego kraju.

           Nasze wnioski mają szczególne umocowanie w art. 19 Konstytucji RP,
urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej mającym ścisły związek z art. 2 i art. 19 Konstytucji. Nakładają one bowiem obowiązek państwa otoczenia specjalną opieką i troską osób, które na wcześniejszym etapie swojego życia aktywnie uczestniczyły w walce o niepodległość i niepodległość ta została uzyskana w określonym procesie historycznym. Osoby represjonowane bezsprzecznie uczestniczyły w walce, a więc w działaniach łączących się z użyciem siły, przez jedną ze stron, a w tym wypadku przez władze PRL. Działacze ci są ofiarami walki o niepodległość państwa i prawa człowieka. Pomoc tym osobom z godnie z ustawą zasadniczą ma mieć wymiar specjalny i zapewniać godny poziom ich życia, więc intensywność i opieka państwa musi odróżniać się in plus od powszechnego zakresu świadczeń (por.: Komentarze, Wydawnictwo Sejmowe 2007). 

W dniu 18 maja 2013 r. w Senacie odbyło się spotkanie Grupy Roboczej (działaczy orgaznizacji opozycji anytykomunistycznej z kraju) z w-ce marszałkiem Wyrowińskim ws. wspólnego przygotowania jednego projektu ustawy satysfakcjonującego opozycję. Senatorowie z Platformy Obywatelskiej odmówili współpracy z Grupą Roboczą uznając tym samym, że senacki projekt o jałmużnie dla niektórych represjonowanych będzie wystarczającym aktem dobrej woli z ich strony.

Uwagi i propozycje do poselskiego projektu ustawy z dnia 24 czerwca 2008r. o uprawnieniach kombatantów, uczestników walki cywilnej lat 1914 – 1945,działaczy opozycji wobec dyktatury komunistycznej oraz niektórych ofiarrepresji systemów totalitarnych.
 

W projekcie ustawy zmienić, wykreślić lub dodać:
 

Art. 1.3.

 8) dodać: „ich” przed słowem: „działalnością”

            Art. 6. 1. 

3)dodać zdanie końcowe: „także na skutek pobytu w aresztach, więzieniach i ośrodkach internowania”;

7) wykreślić: „zbiorowych” oraz „bez wypowiedzenia z winy pracownika”;

           Art. 8.

po pierwszym zdaniu dodać: „Miesiąc rozpoczęty uważa się za pełny”;

          Art. 9.

1. dodać ust. 3:
„ Okresy o których mowa w art. 2-5 oraz art. 6 ust. 1 zalicza się w wymiarze podwójnym do okresów, od których zależy przyznanie emerytury lub renty nazasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych”;

          Art. 12.

1. wykreślić zdanie: „z wyłączeniem uprawnienia określonego w art. 23b tej ustawy”;

          Art. 14.

1.wykreślić: „Zakład Ubezpieczeń Społecznych”, a dodać: „Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych”;

2. wykreślić: „Zakład Ubezpieczeń Społecznych”, a dodać: „Kierownika Urzędu”;
 

Art. 15.

wykreślić zdania: „urodzeni przed dniem 1 stycznia 1949 r” oraz „po osiągnięciu 55 lat przez kobietę i 60 lat przez mężczyznę”, a wpisać „po osiągnięciu 50 lat przez kobietę i 55 lat przez mężczyznę”; oraz wykreślić: „25 lat dla kobiety i co najmniej 20 lat dla mężczyzny” , a wpisaćzdanie „20 lat dla kobietyi co najmniej15 lat dla mężczyzny”;
 

Art. 16. 1.

3) wykreślić zdanie z: „55 lat kobiety i 60 lat mężczyźni” a wpisać zdanie: „50 lat kobiety i 55 lat mężczyźni”
 

Art. 17. 1.

1)wykreślić zdanie: „55 lat kobieta i 60 latmężczyzna”, a wpisać zdanie „50 lat kobieta i 55 lat mężczyzna”;
 

Art. 19

po wyrazie: „do” dodać wyraz „nieodpłatnej” oraz na końcu zdania dodać: „i skierowań na leczenie uzdrowiskowe także w zakładach opiekizdrowotnej podległych ministrom Obrony Narodowej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji”;
 

Art. 20.

1. wykreślić: „ może być przyznana”, a wpisać: „przysługuje”;

2. wykreślić: „może być": a wpisać „przysługuje”.
 

Art. 21.

1. wykreślić: „może być: a wpisać: „przysługuje”

2.

1) 

a) zmienić: „200” na „250”

b) zmienić: „400” na „600”

2) zmienić: „150” na „250”
 

Art. 22.

2. zmienić całe pierwsze zdanie na: „Wniosek o przyznanie pomocy pieniężnej osoby, o których mowa w art. 20 ust. 1 i 4 składają do Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych po zasięgnięciu opinii stowarzyszenia osób
represjonowanych”;

4.

1)

a) usunąć cały zapis

2. wykreślić: „w ośrodku pomocy społecznej właściwym ze względu na miejsce zamieszkania tej osoby”, a wpisać: „do Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych”;

3. usunąć cały ustęp
 

Art. 23.

1. zmienić „400” na „600”

1) zmienić „150” na „250”

2) zmienić „150” na „250”

dodać ustęp 6.
„uprawnionym określonym w art. 6 ust. 1, którzy na skutek represji uzyskali renty przysługuje stałe świadczenie specjalne w wysokości 600 zł”.
 

Art. 25.

2. wykreślić: „kierownika ośrodka pomocy społecznej właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osób, o których mowa w ust. 1, zwanego dalej „kierownikiem”, a dodać: „stowarzyszenia osób represjonowanych” zwanego dalej„stowarzyszeniem”;

3. skreślić: „kierownika”, a wpisać: „stowarzyszenia” oraz wykreślić: „przez ośrodek pomocy społecznej”;

4. skreślić: „kierownika”, a wpisać: „stowarzyszenia”;

5. skreślić: „Kierownik jest obowiązany”, a wpisać: „Stowarzyszenie jest obowiązane”;
           6. wykreślić: „kierownika”, a wpisać „stowarzyszenie"
 

Art. 29.2.

c) zmienić: „wiek 55 lat kobiety i 60 lat mężczyźni” na „50 lat kobiety i 55 lat mężczyźni”
 

Art. 34.

3. w zdaniu pierwszym dodać: „po zasięgnięciu opinii stowarzyszeń i organizacji kombatanckich”;
 

Art. 36.

1) po wyrazie „stowarzyszeniami” dodać wyrazy: „osób represjonowanych”;

3) po wyrazie: środowiskach” dodać: „stowarzyszeń osób represjonowanych”;

4) dodać zadanie: „w tym działalność dokumentacyjną i wydawniczą”;

8) po wyrazie: „pieniężnych” dodać „i specjalnych” oraz po wyrazie: „ art.”
dodać: „ 20-23 oraz art.”;
 

Art. 37.

1. po wyrazie „kombatantów” dodać zdanie „oraz stowarzyszeń osób represjonowanych”
 

Art. 38.

wykreślić cały zapis, a wpisać: „Zadania zlecone gminie przez administrację rządową, realizowane są przez gminę w porozumieniu ze stowarzyszeniem osób represjonowanych i kombatantów”;
 

Art. 41.

7. dodać zdanie:„w trybie decyzji administracyjnej”;

Uwagi do projektu ustawy opracowane zostały w oparciu o konsultacje środowisk
represjonowanych  i zawierają m.in. uzupełnienia oraz pominięte zapisy z ustawy dotychczas obowiązującej.

Oprócz błędów gramatycznych, występują istotne braki w projektowanej ustawie, jak:
art. 6.1.3) nie uwzględniono konkretnych osób, które karnie odbywały służbę wojskową w specjalnych obozach wojskowych (np. Czerwony Bór) po wprowadzeniu stanu wojennego,

art.6.1.7) wystąpienia w obronie praw człowieka i wolności politycznych niejednokrotnie miały miejsce nie jako „wystąpienia zbiorowe” lecz bardzo często jako indywidualne
poszczególnych osób świadczące o ich odwadze cywilnej. Dlatego postulujemy wykreślenie wyrazu „zbiorowych” w tym punkcie,

art.9.1. dodać ustęp, którego zapisy znajdują się w ustawie obecnie obowiązującej,

art.12.1. zapisprojektu dyskryminowałby osoby represjonowane,

art.14. nasze uwagi upraszczają proces przyznawania uprawnień, 

art.15, 16, 17 i 29.2 są sprzeczne z Porozumieniem Gdańskim z Sierpnia 1980 r. Represjonowani proponują dokonać zapisu zgodnego z pkt. 14 Porozumień Gdańskich: „Obniżyć wiek emerytalny dla kobiet do 50 lat, a dla mężczyzn do lat 55",

art.19 nie daje żadnych ulg. Propozycja środowiska natomiast takie uprawnienia uwzględnia,

art.20.1.2, art.21.1. i art.23.1.1)2) winny być gwarantem rzeczywistej, a nie pozorowanej pomocy,

art. 21.1.a)b)2) nie powinien być jałmużną lecz faktycznie udzieloną pomocą,

art.22 i art. 25 są poniżające dla osób represjonowanych, które zmuszane są do upominania się o pomoc w ośrodku pomocy społecznej, obniżające zarazem rangę Kierownika Urzędu ds. Kombatantów i pomijające organizacje represjonowanych,

art. 34, 36, 37, 38 nie uwzględniają organizacji osób represjonowanych.

Ponadto wobec osób represjonowanych występuje jawna dyskryminacja rentowo-emerytalna, ponieważ zaliczany jest okres przebywania bez pracy (za pracę w opozycji), jako okres bez składkowy (przy wskaźniku 0,7), gdy tymczasem nasi oprawcy cieszą się bardzo wysokimi przywilejami emerytalno-rentowymi (wskaźnik 2,6).

Prosimy o zgłaszanie uwag i propozycji w ww. kwestii.

Nowela ustawy z 23.02.1991 r.
  
Niektóre gremia polityczne (minister sprawiedliwości, prezydent, szef Urzędu ds.   Kombatantów, w-ce szefowa IPN, itp.) proponują nowelizację ustawy z dnia 23.02.1991 r. (z późn. zmianami) o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za dzaiłalność na rzecz niepodleglego bytu Państwa Polskiego, w celu objęcia ustawą pozostale osoby represjonowane.

 Poniżej nasze propozycje do ewentualnej nowelizacji: