Dz. U. RP z 1919 r. Nr 65, poz. 397. Ustawa obowiązywała do dnia
  1 lutego 1922 r. Została zastąpiona ustawą z dnia 23 marca 1922 r.
  w przedmiocie zaopatrzenia weteranów powstań narodowych z 1831 r.,
  1848 r. i 1863 r. oraz wdów po nich.

  Weteran niebędący oficerem otrzymywał 250 mk miesięcznie oraz 3000
   mk rocznie, zaś oficer odpowiednio 300 mk miesięcznie oraz 3600
   mk rocznie.

   Wyjaśnienia wymaga termin „mk”. Jest to skrót od nazwy – marka polska –
   waluty obowiązującej w Polsce do roku 1924, kiedy przeprowadzono tzw.
   reformę walutową Władysława Grabskiego. Dz. U. RP z 1920 r. Nr 2,
   poz. 4.

  Ustawa z dnia 8 czerwca 1920 r. zmieniająca przepis artykułu 2 ustawy
  z dnia 18 grudnia 1919 r. w przedmiocie rozszerzenia ustawy z dnia
 2 sierpnia 1919 r. o stałej pensji dla weteranów z r. 1831 i 1863 także
  dla weteranów z 1848 roku (Dz. U. RP z 1920 r. Nr 50, poz. 306).

  Ostatecznie uprawnienia tej grupy weteranów unormowała nowa ustawa
  z dnia 23 marca 1922 r. w przedmiocie zaopatrzenia weteranów powstań
  narodowych z 1831 r., 1848 r. i 1863 r. oraz wdów po nich.

  Do końca istnienia II Rzeczypospolitej ustawa ta była dwukrotnie
  nowelizowana – w 1927 oraz w 1938 roku.

  Ówczesne państwo polskie dbało o swoich podopiecznych, pomimo trudnej
  sytuacji ekonomicznej kraju ogarniętego wojną 1920 r., może świadczyć
  uchwalenie ustawy  ich dotyczącej i przyznającej „na czas trwania wojną
  wywołanych stosunków ekonomicznych” nadzwyczajny dodatek
  miesięczny do stałej pensji odpowiednio – dla weteranów w wysokości
  1500 mk, zaś dla wdów po nich połowę tej kwoty (str. 15 i 16) -
  Ustawa z dnia 18 marca 1921 r. w przedmiocie nadzwyczajnego dodatku
  do stałej pensji dla weteranów 1831, 1848 i 1863 roku (Dz. U. RP z 1921 r.
  Nr 29, poz. 164).

  Weterani uzyskali uprawnienie do otrzymywania stałych, miesięcznych
  pensji, bez zróżnicowania ich wysokości w zależności od posiadanego
  stopnia wojskowego. Ponadto przyznano im tzw. dodatek drożyźniany
  oraz prawo do leczenia i opieki społecznej (pobyt w zakładach opieki).
  Dodatek drożyźniany został zniesiony w 1927 r. Zaopatrzenie weteranów
  zostało uzupełnione o dodatek pielęgnacyjny przysługujący każdemu
  weteranowi w wysokości 75 zł miesięcznie, na podstawie nowelizacji
  ustawy z 1938 r.

  http://www.senat.gov.pl/gfx/senat/pl/senatopracowania/57/plik/ot-626.pdf (str. 14)

2.      Dziennik Ustaw  nr 20, poz. 206 z 1 marca 1923 
  Rozporządzenie wykonawcze Ministra Spraw Wojskowych, Ministra Skarbu
  i Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 10 stycznia 1923 r. do ustawy z dnia
  18 marca 1921 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i ich rodzin, oraz
  o zaopatrzeniu rodzin po poległych i zmarłych, których śmierć znajduje
  się w związku przyczynowym ze służbą wojskową, tudzież do ustawy z dnia
  4 sierpnia 1922 r., zmieniającej niektóre postanowienia ustawy z dnia
  18 marca 1921 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i ich rodzin, oraz
  o zaopatrzeniu rodzin po poległych i zmarłych, których śmierć znajduje
  się w związku przyczynowym ze służbą wojskową.-  http://www.infor.pl/dziennik-ustaw/3330/

3.      Dziennik Ustaw rok 1923 nr 32 poz. 206

  Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 22 marca 1923 r. w przedmiocie nadzwyczajnych
  dodatków drożyźnianych do zaopatrzenia pieniężnego inwalidów wojennych i pozostałych po nich.

http://www.infor.pl/dziennik-ustaw/3326/  

http://www.prawo.pl/dz-u-akt/-/dokument/Dz.U.1922.26.212/16777267/4678 
 




Patrz też: 
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ustawa_o_przyznaniu_stopni_i_praw_oficerskich
_weteranom_z_roku_1831,_1848_i_1863