Ogólnopolskie Stowarzyszenie Internowanych i Represjonowanych
  Walne Zgromadzenie
 

Zawiadomienie

Zarząd Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Internowanych i Represjonowanych zgodnie z par. 3 Statutu zwołuje Nadzwyczajne Walne Zebranie Członków na dzień
2 czerwca 2018 r. godz. 1545. Zebranie odbędzie się w „Cichej stanicy” w Siedlcach przy ul. Mazowieckiej (nad zalewem).

 Porządek obrad: 

1.      Otwarcie Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia Członków

2.      Wybór przewodniczącego zebrania i sekretarza

3.      Przyjęcie porządku obrad

4.      Sprawozdanie finansowe za rok 2017

5.      Zmiany w statucie

6.      Wybór komisji uchwał, wniosków i skrutacyjnej

7.      Dyskusja

8.      Podjęcie uchwał

9.      Zakończenie obrad

I.               Członek zobowiązany jest do potwierdzenia swej przynależności do Stowarzyszenia. W razie niemożności uczestniczenia na Walnym Zgromadzeniu w dniu 2 czerwca br. zobowiązuje się członków do przesłania własnoręcznie podpisanego pełnomocnictwa (druk w załączeniu) do Zarządu na adres: 08-110 Siedlce ul. Świętojańska 4/1 w nieprzekraczalnym terminie do dnia 5 maja br.

W razie niedostarczenia ww. informacji Zarząd dokona skreślenia z listy członków.

II.            Prosimy o regulowanie składek członkowskich na rachunek Stowarzyszenia: 13 9194 0007 0000 2613 2000 0010. Osoby, które będą uczestniczyć w spotkaniu jubileuszowym i walnym zgromadzeniu (1-3 czerwca) proszone są o dokonywanie wpłat w kwocie 55,-zł na ww. rachunek bankowy do dnia 5 maja br.

III.          Materiały na Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Członków w załączeniu. Można je także uzyskać do wglądu w Zarządzie Stowarzyszenia oraz na stronie internetowej: https://internowani-represjonowani.pl.tl/Walne-Zgromadzenie.htm

W imieniu Zarządu zaprasza: Janusz Olewiński

Siedlce, dnia 10 kwietnia 2018 r.

 
W dniu 26 września 2015 r. odbyło się Walne Sprawozdawczo-Wyborcze Zgromadzenie Członków 
Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Internowanych i Represjonowanych.

        Sprawozdanie Komisji Rewizyjnej Ogólnopolskiego Stowatrzyszenia  Internowanych i Represjonowanych z         siedzibą w Siedlcach z działalności za okres kadencji tj. z lat 2009 - 2015.


Sprawozdanie Zarządu Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Internowanych i Represjonowanych z siedzibą
w Siedlcach z działalności za okres kadencji 2009 – 2015.


I.
Mija 17 lat i 4 m-ce od powstania naszego Stowarzyszenia, którego celem nadrzędnym było i jest doprowadzenie do ustawowego i godziwego rozwiązania problemów osób represjonowanych. Organizacja nasza jest jedyną w kraju, która konsekwentnie do tego celu zmierza. W wyniku naszej działalności dołączyło do nas kilka innych organizacji skupiających osoby represjonowane.
W okresie minionej kadencji odbyto wiele spotkań m. in. z szefem Urzędu ds. Kombatantów i Osób Represjonowanych, w Sejmie i Senacie z w-ce marszałkami sejmu i senatu, w komisjach parlamentarnych, parlamentarzystami, prezesem IPN, ministrem sprawiedliwości i innymi politykami. Dotyczyły one prac legislacyjnych projektu ustawy o weteranach opozycji. W międzyczasie Zarząd występował do premiera o przyznanie rent specjalnych. W wyniku naszych usilnych starań w r. 2008 Sejm znowelizował ustawę z dnia 23 lutego 1991 roku o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego. Rzecznik Praw Obywatelskich, w wyniku naszych starań, wystąpił do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem o niekonstytucyjności niektórych zapisów tej ustawy. TK w dopiero r. 2011 uznał wnioski, a w szczególności ograniczenie wysokości roszczenia za niekonstytucyjne. Tym samym otworzył drogę do dalszego dochodzenia praw pokrzywdzonym. Z uwagi na to, że Sejm w 2008 r. uchwalił ustawę „odszkodowawczą”, ale tylko na okres 1 roku, skuteczne zanegowaliśmy taki stan rzeczy – Senat najpierw uchwalił okres obowiązywania ustawy do trzech lat, a po dalszych naszych interwencjach, uchwalił bezterminowe dochodzenie roszczeń.
W miesiącu marcu 2012 r. na zaproszenie prezesa IPN przedstawicieli środowisk skupiających weteranów opozycji powołano Grupę Roboczą. Z jej składu wyłoniono trzyosobowy Zespół Roboczy, w którym znalazł się przewodniczący siedleckiego Stowarzyszenia Janusz Olewiński. Obsługę prawną zapewnił IPN. Wyłoniona grupa w okresie trzech miesięcy opracowała projekt ustawy o weteranach opozycji, który przekazany został wszystkim klubom parlamentarnym, premierowi i marszałkom sejmu i senatu. Projekt nasz był i jest jedynym, który kompleksowo rozwiązywał wszystkie problemy weteranów opozycji. Aby nie dopuścić do rozpowszechnienia naszego projektu b. prezydent Komorowski „uruchomił” senatorów PO do przygotowania w ekspresowym czasie własnego projektu. „Prace” w komisjach senackich i sejmowych trwały do marca 2015 r. Udział naszych przedstawicieli na posiedzeniach skutkował tylko tym, że odrzucono zapis kierujący nas do miejskich ośrodków pomocy. Wszystkie inne nasze wnioski były konsekwentnie odrzucane. Uchwalona w dniu 20 marca 2015 r. ustawa pn. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych jest kolejną już 6-tą ustawą cząstkową dotyczącą naszego środowiska. Ustawa w obecnym kształcie jest uzupełniającą do ustawy o pomocy społecznej i w żaden sposób nie wypełnia art. 19 Konstytucji. Artykuł ten bowiem wyraźnie nakłada na państwo obowiązek otoczenia stałą, specjalną opieką i troską osób, które na wcześniejszym etapie swojego życia aktywnie uczestniczyły w walce o niepodległość Polski i niepodległość ta została uzyskana w określonym procesie historycznym. Artykuł ten mówi o wyjątkowym traktowaniu osób, które uczestniczyły w działaniach łączących się z użyciem siły choćby tylko przez jedną ze stron. Pomoc tym osobom zgodnie z ustawą zasadniczą ma mieć wymiar specjalny i zapewniać stały i godny poziom życia, więc intensywność i opieka państwa musi odróżniać się in plus od powszechnego zakresu świadczeń.
Uchwalone świadczenie nie powoduje ani godnego, ani godziwego życia, jak i nie poprawia sytuacji materialnej osób, o których mowa w ustawie, co jest sprzeczne z kolejnym artykułem Konstytucji, a mianowicie 77.
Polska ma konstytucyjny obowiązek otoczenia specjalną opiekę i troską wszystkich działaczy-weteranów opozycji antykomunistycznej i niepodległościowej, co najmniej w taki sam sposób, w jaki hołubi katów i oprawców ze służb specjalnych PRL, a przynajmniej do równego traktowania zgodnie z art. 32 Konstytucji.
Na podstawie uchwalonej ustawy-jałmużny rokroczne występowanie o przyznanie świadczenia narusza art. 30 i 32 Konstytucji RP i jest cechą ustawy o pomocy społecznej dla każdego obywatela bez żadnych zasług. Kombatantom świadczenia przyznane są dożywotnio na stałe i to bez względu na osiągane dochody.
Zapisy ustawy o tzw. przywilejach materialnych niezgodne są z Konstytucją RP, a szczególnie z art. 19 Konstytucji, ale też z art. 2, 8, 30, 32 i 40 gdyż są dyskryminujące i poniżające wobec innych podmiotów jak np. uprawnień wynikających z ustawy o weteranach czy kombatantach.
Ustawa także nie przywraca w pełni konstytucyjnych praw i wolności dla osób, które były ich pozbawione od czasu represji na podstawie niekonstytucyjnych przepisów prawnych o stanie wojennym.
Weterani opozycji są nadal o wiele gorzej traktowani niż kombatanci i weterani działań poza granicami państwa, jak też funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa PRL. Weteranom opozycji, i to tylko niektórym proponuje się jałmużnę na określony czas prawie 20-krotnie niższą od świadczeń, jakie otrzymują funkcjonariusze Służby Bezpieczeństwa PRL. Jak dotychczas najwyższe uprawnienia i przywileje emerytalno-rentowe na stałe i dożywotnio w III RP otrzymuje ponad 50 tys. funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa PRL i to przywileje bez względu na ich status materialny. Mimo, że nie opłacali składek na ubezpieczenie społeczne ich emerytury są o wiele wyższe niż średnia płaca krajowa.
Podkreślić należy, że 10 tys. weteranów, o których była mowa pierwotnie w ustawie, do nędzy i ubóstwa doprowadziły najpierw prześladowania w PRL i następnie 25-letnia dyskryminacja przez władze III RP. Zapisy ustawy są więc niezgodne Konstytucją i prawem UE, gdyż dyskryminują nas wobec innych podmiotów (kombatantów czy weteranów działań poza granicami państwa).

II.
Pomagamy zainteresowanym w przygotowywaniu wniosków o zadośćuczynienie i odszkodowanie z ustawy lutowej. Występujemy do władz sądowych i prokuratorskich z wnioskami o łamaniu prawa podczas procesów odszkodowawczych. Rzecznik Praw Obywatelskich potwierdził nasze uwagi jako słuszne, co do naruszania przez sądy praw b. internowanych.

III.
Rokrocznie na Jasnej Górze odbywają się w m-cu maju dwudniowe spotkania osób represjonowanych i ich rodzin. Prawie każdego roku odbywają się także 3-dniowe spotkania naszego środowiska. Takie spotkania odbyły się m. in. w więzieniu w Fordonie w Bydgoszczy, gdzie obok tablicy upamiętniającej więzienie kobiet przez hitlerowców odsłonięto tablicę z nazwiskami więzionych naszych koleżanek w stanie wojennym. Były też spotkania w Częstochowie, Wąwolnicy k. Nałęczowa, na Pomorzu, w Serpelicach nad Bugiem, w Warszawie, w więzieniu we Włodawie, gdzie przebywało 364 internowanych.
Nasi przedstawiciele zawsze uczestnicząc w tych zgromadzeniach występują z konkretnymi propozycjami dot. naszego środowiska. Tak też było na początku września tego roku, gdzie spotkanie odbyło się nad jez. Koronowskim. Nasi przedstawiciele zaproponowali najpierw przyjęcie formuły spotkania jako Konferencji, a nie piknikowo-rekreacyjnego i skierowanie zaproszenia do prezydenta A. Dudy, posłanki B. Szydło i mec. J. Wojciechowskiego. Zaproszenie organizator skierował tylko do Pan B. Szydło, która za pośrednictwem swego przedstawiciela przysłała bardzo przyjazne naszemu środowisku pismo. Zaproponowaliśmy przyjęcie zamierzeń, które nasza organizacja uważa za istotne, a ustępujący Zarząd, a także Konferencja Represjonowanych przyjęli do realizacji. Zagadnienia te zostały przedstawione w materiałach na nasze walne zebranie.

IV.
W 2009 r. na 50-lecie istnienia w Siedlcach Zgromadzenia Sióstr Sakramentek od Nieustającej Adoracji, Zarząd ufundował pamiątkę w postaci grawertonu za ogromne zaangażowanie się sióstr w niesieniu pomocy ofiarom stanu wojennego. Również na nasz wniosek b-p Polowy WP przyznał w dniu 29 stycznia 2012 r. i osobiście wręczył Siostrom „Medal bł. Ks. J. Popiełuszki”.
Dla uczniów szkół licealnych i nauczycieli zorganizowaliśmy prelekcję nt. roli, jaką odegrał płk R. Kukliński dla wolnej Polski i pokoju światowego. Nasz lokal był udostępniany Młodzieżowemu Teatrowi Muzycznemu, który upiększał przez nas organizowane patriotyczne przedsięwzięcia.
Przedstawiciele Stowarzyszenia kilkakrotnie uczestniczyli w TV TRWAM w audycjach poświęconych uposażeniom SB i represjonowanych, wyroku TK, zachowania się sędziów w procesach odszkodowawczych i problemach naszego środowiska.
Występowaliśmy o przyznanie Krzyża Wolności i Solidarności wielu weteranom opozycji. Jest to ważne odznaczenie, ponieważ IPN bardzo szczegółowo analizuje wszystkie wnioski dot. odznaczenia i nikt z osób nieuprawnionych go nie otrzyma. Przyznane odznaczenie świadczy o silnym zaangażowaniu się weterana w sprawy naszej Ojczyzny.
We wrześniu 2011 r. Stowarzyszenie było współorganizatorem Konferencji Represjonowanych zorganizowanej w Wąwolnicy k. Nałęczowa. Przygotowaliśmy materiały odnośnie możliwości dochodzenia roszczenia po wyroku TK.
W miesiącu grudniu 2011 r. przez 30 dni w Muzeum Regionalnym w Siedlcach wyeksponowaliśmy wystawę fotograficzno-planszowa pt. „Sceny z życia w PRL”, eksponaty sprzętu drukarskiego i innych pamiątek z okresu stanu wojennego, a w dniu otwarcia wystawy z mieszkańcami miasta spotkał się Jan Pospieszalski. Wydany został również okolicznościowy „Biuletyn wojenny” w nakładzie 6 tys. egzemplarzy.
Występowaliśmy w obronie dobrego imienia ks. arcb. Wielgusa i Marysi Kołakowskiej uczennicy liceum, która została skazana wyrokiem sądu za zdecydowaną obronę najwyższych wartości, o które my swego czasu walczyliśmy.

V.
Stowarzyszenie prowadzi stronę internetową: www.internowani-represjonowani.pl.tl, gdzie zamieszczane są informacje dot. spraw weteranów opozycji. Naszą stronę internetową do tej pory przeglądało ponad 75 tysięcy osób. Polecamy tę stronę.

VI.
Wszystkie swoje obowiązki Zarząd wykonywał nieodpłatnie

VII.
Zarząd w okresie kadencji swoje obowiązki wypełnił należycie.

Podpisy Zarządu: 


Sprawozdanie Komisji Rewizyjnej Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Internowanych i Represjonowanych z siedzibą w Siedlcach z działalności za okres kadencji tj. z lat 2009 – 2015.


Na początku kadencji do Stowarzyszenia należało 129 osób, a obecnie należy 163 członków, z tego płacących regularnie składki jest ok. 8%.
Komisja Rewizyjna stwierdza, że Stowarzyszenie posiada niewielkie środki na prowadzenie działalności statutowej. Utrzymanie ciągłości Stowarzyszenia i jego aktywnej działalności było i jest możliwe wyłącznie dzięki społecznemu zaangażowaniu się przewodniczącego Zarządu Janusza Olewińskiego, w-ce przewodniczącej Elżbiety Jędrzejuk i Ryszarda Piekarta. Jak w każdej działalności, tak i tutaj, obok dobrych chęci i społecznego zaangażowania niezbędne są środki finansowe. W naszej organizacji największe wydatki przeznaczane są na spotkania w istotnych sprawach dot. osób represjonowanych. Spotkania były z władzami RP: Prezydentem RP, Premierem, Radą Ministrów, Parlamentem i parlamentarzystami, IPN-em, Urzędem ds. Kombatantów. Również znaczący jest udział naszego Zarządu w spotkaniach środowiska represjonowanych organizowanych w Kraju. Ponadto wydatki pochłaniają opłaty na lokal, utrzymanie drukarki i komputera, koszty korespondencji, rozmów telefonicznych, artykułów kancelaryjnych itp.
Brak środków może doprowadzić do likwidacji organizacji, co byłoby z ogromną szkodą dla każdej osoby represjonowanej w Polsce. Nadmieniamy, że nasze Stowarzyszenie jest wiodące z tego typu organizacji w konsekwentnym dążeniu do poszanowania praw osób represjonowanych. To zasługą naszego Zarządu jest uchwalenie przez parlament dwóch ustaw, na podstawie których wielu z nas otrzymało zadośćuczynienie i odszkodowanie, a obecnie może otrzymać pomoc finansową.
Dlatego też Komisja zwraca się do członków, aby wspierali Stowarzyszenie składkami członkowskim regularnie, jak też w miarę możliwości innymi datkami. Przecież to nasze Stowarzyszenie jest dobrodziejem każdego z nas.
Komisja Rewizyjna rok rocznie dokonuje kontroli działalności i wydatkowania funduszy Stowarzyszenia, sporządzając każdorazowo protokół. Podobnej ocenie Komisja poddała działalność Zarządu za okres upływającej kadencji władz. Analizę przeprowadzono w oparciu o protokóły, uchwały Prezydium i Zarządu, sprawozdania oraz rachunki i inne dokumenty potwierdzające wydatki.
Mimo wpływu nikłych składek nie stwierdzono, aby Stowarzyszenie posiadało jakiekolwiek nieuregulowane zobowiązania finansowe, mimo prowadzenia intensywnej pracy na rzecz represjonowanych weteranów opozycji niepodległościowej.
Wydatkowane kwoty w zdecydowanej większości przeznaczane były na spotkania związane z zabiegami o zapewnienie represjonowanym godziwych warunków życia w szczególności ustawowego naprawienia wyrządzonych krzywd z powodów politycznych.
Społeczna praca Przewodniczącego Janusza Olewińskiego i Zarządu spotkała się z uznaniem w kraju przez represjonowanych, bowiem cały ciężar na ustawowe zabezpieczenie warunków bytu wszystkim represjonowanym (opracowanie projektów ustaw, negocjacje z władzami, spotkania środowiskowe w Polsce itp.) inspirowane były i prowadzone przy udziale naszego Stowarzyszenia.
Komisja Rewizyjna z pełną odpowiedzialnością i satysfakcją stwierdza, że Zarząd ze swoim Przewodniczącym, konsekwentnym działaniem walnie doprowadził do znowelizowania przez Sejm RP ustawy z dnia 23.02.1991r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego oraz uchwalenia w dniu 20 marca br. przez parlament ustawy o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych.
Komisja Rewizyjna stwierdza, że Stowarzyszenie bardzo energicznie zabiegało do dnia dzisiejszego o godziwą ustawę dla weteranów opozycji niepodległościowej. Działania te wymagały i wymagają ponoszenia znacznych wydatków.
Działalność na rzecz członków i środowiska represjonowanych i naszych rodzin była niezwykle aktywna i prowadzona w sposób prawidłowy, jak i skuteczny. Komisja Rewizyjna stwierdza, że wydatkowane środki finansowe przyniosły, zatem pozytywne efekty.
Nadmienić należy, że rok rocznie składane są sprawozdania finansowe. Urząd Skarbowy ze swej strony także kontroluje te sprawozdania. Kontrola US za rok miniony przebiegła pomyślnie.
W związku z powyższym Komisja Rewizyjna stwierdza, że środki pieniężne wykorzystywane były w sposób prawidłowy, zgodny z wymogami statutowymi i przepisami wyższego rzędu. Wydatkowane sumy rozdysponowane zostały z uwzględnieniem celowości, gospodarności, jak i rzetelności.
Możemy być dumni z przynależności do tego Stowarzyszenia, bowiem jest ono niewątpliwie najbardziej dynamiczne i skuteczne z grona organizacji o podobnych celach.
Na podstawie powyższych faktów Komisja wnosi o udzielenie absolutorium ustępującemu Przewodniczącemu i Zarządowi.

Podpisy Komisji Rewizyjnej: Monika Maria Brzezińska, Tadeusz Krupa, Bogusław Sikorski.

Walne Zgromadzenie udzieliło absolutorium ustępującemu Zarządowi.

Protokół

ze sprawozdawczo-wyborczego Walnego Zgromadzenia Członków Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Internowanych
i Represjonowanych z siedzibą w Siedlcach
z dnia 26 września 2015 r.

Zebranie otworzył ustępujący przewodniczący zarządu Janusz Olewiński w II terminie o godzinie 1000. Na wstępie poprosił zebranych o powstanie i uczczenie chwilą ciszy zmarłych działaczy opozycji. Odmówiono także za nich krótką modlitwę.
Dokonano wyboru przewodniczącego zebrania. Zgłoszono dwie kandydatury: Janusza Olewińskiego i Stanisława Sorgowickiego. Obaj kandydaci wyrazili zgodę na kandydowanie. Zebrani zdecydowali jednogłośnie, iż wybór przewodniczącego i sekretarza odbędzie się w głosowaniu jawnym. Wybrano jednogłośnie osobę J. Olewińskiego na prowadzącego zebranie. Na sekretarza zgłoszono Edwina Klessę, który wyraził zgodę na kandydowanie. W głosowaniu jawnym jednogłośnie E. Klessa został wybrany na sekretarza zebrania. Następnie przewodniczący zaproponował wybór jednej trzyosobowej komisji, która łączyć będzie  funkcje komisji uchwał i wniosków oraz skrutacyjnej. Powyższa propozycja została przez zebranych zaakceptowana jednogłośnie. Do komisji zgłoszono: Dorotę Olewińską, Sławomira Paprockiego i Stanisława Sorgowickiego. Wszyscy wyrazili zgodę na kandydowanie. Zebrani przy jednym głosie wstrzymującym się wybrali wymienione osoby do tej komisji. Komisja uchwał, wniosków i skrutacyjna po sprawdzeniu listy obecności oświadczyła, że w zebraniu uczestniczy 18 osób i jest ono prawomocne z uwagi na zwołanie go w II terminie. Stanisław Sorgowicki zaproponował, aby wszystkie głosowania odbywały się w sposób jawny. Przewodniczący zebrania poddał ten wniosek pod głosowanie. W jawnym głosowaniu jednomyślnie uchwalono, iż wszystkie głosowania odbywać się będą w sposób jawny. Prowadzący zebranie zaproponował przegłosowanie porządku obrad, które przyjęto jednogłośnie. Ustępujący przewodniczący przedstawił sprawozdanie zarządu z działalności Stowarzyszenia za okres kadencji. Po nim sprawozdanie przedstawił przewodniczący Komisji Rewizyjnej, który wnioskował za udzieleniem absolutorium ustępującemu przewodniczącemu i zarządowi. Oba sprawozdania złożono na ręce komisji uchwał, wniosków i skrutacyjnej.

W dyskusji głos zabrali:

Elżbieta Jędrzejuk podkreślała konieczność dalszych prac nad ustawami. Nadzieję daje zmiana władz i być może łatwiejsza droga do legislacyjna.

Janusz Olewiński przedstawił dotychczasowe wysiłki w zakresie wprowadzenia zmian w prawodawstwie na rzecz represjonowanych, zmian w sądownictwie, prokuraturze.

Andrzej Bogusławski podkreślał konieczność zmian w prawie. Stwierdził, że system komunistyczny nadal istnieje w sądownictwie, biurokracji.

Bogdan Fluderski mówił o niedopuszczeniu możliwości zaprzestania działalności Stowarzyszenia, a wręcz o konieczności jego istnienia.

Bogusław Sikorski podnosił, że internowani i represjonowani przez dziesiątki lat cierpieli ponosząc straty finansowe i moralne z tytułu prześladowań.

Kazimierz Buśkiewicz dziękując za dotychczasową pracę ustępującemu przewodniczącemu Januszowi Olewińskiemu wręczył mu list gratulacyjny.

Po dyskusji przewodniczący poddał pod głosowanie wniosek przyjęcia sprawozdania Zarządu i Komisji Rewizyjnej. Zebrani jednogłośnie przyjęli oba sprawozdania. Następnie prowadzący zarządził głosowanie kolejnego punktu porządku obrad, a mianowicie wniosku o udzielenie absolutorium ustępującemu przewodniczącemu i zarządowi. W głosowaniu zebrani jednogłośnie udzielili absolutorium. Kol. Fluderski powiedział, że udzielenie absolutorium oznacza udzielenie poparcia Zarządowi w jego dotychczasowej pracy na rzecz środowiska represjonowanych. W dalszej części przystąpiono do zgłaszania kandydatur na przewodniczącego zarządu. E. Jędrzejuk zgłosiła osobę Janusza Olewińskiego, który wyraził zgodę na kandydowanie. Wobec braku dalszych kandydatur zaproponowano zamknięcie listy zgłoszeń, co zebrani przegłosowali jednogłośnie. Głosowaniu, które wcześniej ustalono, że odbywać się będzie jawnie jednogłośnie na przewodniczącego Zarządu wybrano Janusza Olewińskiego. Po wyborze przewodniczącego zgłaszano kandydatury do zarządu. Zgłoszono następujące osoby: Elżbietę Jędrzejuk, Ryszarda Piekarta, Bogusława Sikorskiego i Jana Smolińskiego. Wszyscy zgłoszeni wyrazili zgodę na kandydowanie.  W głosowaniu wzięło udział 18 osób i przy dwóch głosach wstrzymujących ww. zostali wybrani do zarządu stowarzyszenia. W kolejnym punkcie obrad zgłaszano kandydatury do komisji rewizyjnej. Do tej komisji zgłoszono Monikę Marię Brzezińską, która złożyła pisemne oświadczenie, w którym wyraziła zgodę na kandydowanie. Ponadto z sali zgłoszono Edwina Klessę i Andrzeja Bogusławskiego. Obaj kandydaci wyrazili zgodę. Zebrani jednogłośnie wybrali wymienione osoby do komisji rewizyjnej. W dalszej części zebrania przewodniczący przedstawił propozycje zmian w statucie obszernie je uzasadniając. Zebrani jednomyślnie w głosowaniu uchwalili zaproponowane zmiany w statucie.

W tym miejscu ogłoszona została 15-minutowa przerwa w obradach. Po przerwie podczas dyskusji J. Olewiński zaapelował o składanie wniosków o zadośćuczynienie i odszkodowanie. Informował o przyjaznych weteranom opozycji zapisach w Konstytucji. Podawał także nieprzychylne represjonowanym stanowiska sędziów i prokuratorów, które są sprzeczne z obowiązującym prawem i Konstytucją.

Sławomir Paprocki mówił, że brak lustracji jest przyczyną patologii w sądownictwie.

Janusz Olewiński mówił, że powinniśmy czynić starania, aby wznawiane były procesy odszkodowawcze, w których orzekali sędziowie b. komuniści.

Marek Królak zaproponował, aby zadbać o informację o represjach skierowaną do młodego pokolenia.

Edwin Klessa stwierdził, że należy wychodzić z inicjatywą do szkół i proponować spotkania z dziećmi i młodzieżą np. przy okazji rocznicy 13 grudnia na przykładzie Trzcianki, gdzie takie spotkania się odbywają.

Stanisław Sorgowicki podał dobry przykład na terenie Piły i działanie historyka ks. Dr Jarosława Wasowicza, który wydał książkę „SOLIDARNOŚĆ  Pilska”.

J. Olewiński poinformował, że jest możliwość skorzystania z ośrodka wypoczynkowego w Krynicy Zdrój lub Starym Sączu po preferencyjnych cenach (60,- zł w tym zakwaterowanie i całodzienne wyżywienie). Z wypoczynku mogą skorzystać osoby represjonowane i ich rodziny. Propozycja jest do przemyślenia.

Stanisław Sorgowicki w imieniu komisji uchwał i wniosków oraz skrutacyjnej przedstawił głosowane uchwały. Wszystkie uchwały zawarte zostały w protokóle tej komisji i załączone do niniejszego protokółu.

Przewodniczący poddał wszystkie uchwały pod głosowanie do ich zatwierdzenia przez Walne Zebranie.

Walne Zgromadzenie w głosowaniach:

1.      przyjęło uchwałą sprawozdanie Zarządu oraz Komisji Rewizyjnej za okres kadencji;

2.      udzieliło absolutorium ustępującemu przewodniczącemu i zarządowi;

3.      zatwierdziło uchwałą wybór Janusza Olewińskiego na przewodniczącego Stowarzyszenia;

4.      zatwierdziło uchwałą wybór Zarządu w składzie: Elżbieta Jędrzejuk, Ryszard Piekart, Jan Smoliński i Bogusław Sikorski oraz potwierdziło, że w skład Zarządu z urzędu wchodzi przewodniczący Oddziału Stanisław Sorgowicki;

5.  zatwierdziło uchwałą wybór Komisji Rewizyjnej w składzie: Monika Maria Brzezińska, Edwin Klessa, Sławomir Paprocki;

6. udzieliło poparcia dotychczasowym staraniom dotyczących żywotnych interesów prześladowanych i represjonowanych za działalność na rzecz odzyskania niepodległości Polski i praw człowieka w Ojczyźnie;

7.      uchwaliło zmiany w Statucie

8.      zobowiązało Zarząd do zabiegania u władz, w szczególności u Prezydenta RP do:

 a) nawiązania ściślej współpracy z organizacjami skupiającymi osoby represjonowane i roztoczenie nad nimi swej opieki i patronatu (propozycja powołania przy Kancelarii Prezydenta RP np. Rady Konsultacyjnej ds. Weteranów Opozycji Niepodległościowej);

b) uchwalenia godnej ustawy o weteranach (na wzór opracowanej przez Grupę Roboczą) i nowelizacji ustawy uchwalonej w dniu 20 marca br. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych;

            c) zasięgania opinii środowisk represjonowanych ws. nominacji sędziowskich i prokuratorskich;

           d) obniżenia wieku emerytalnego zgodnie z pkt. 14 Porozumień Gdańskich (obniżyć wiek emerytalny dla kobiet do           50 lat, dla mężczyzn do 55);

          e) obligatoryjnego reprezentowania Skarbu Państwa przez prokuratorów pionu śledczego IPN w sprawach                      odszkodowawczych z ustawy lutowej;

        f) wyłączenia sędziów wysługujących się systemowi komunistycznemu z orzekania w procesach o odszkodowanie i          zadośćuczynienie osobom represjonowanym z pobudek politycznych;

      g) wznowienia procesów odszkodowawczych osób represjonowanych, którzy składali wnioski o zadośćuczynienie i         odszkodowanie za doznane szkody i krzywdy wyrządzone z pobudek politycznych przed dniem wejścia w życie          ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz           niepodległego bytu Państwa Polskiego z dnia 23.02.1991 r. z późn. zm. oraz w sprawach, w których orzekali           sędziowie niegodni. Wznowienia wymagają także orzeczenia zasądzające kwotę niższą od ustawowej, wydane              przed wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 1 marca 2011 r. (sygn. akt P 21/09);

      h) nowelizacji ustawy kombatanckiej, gdyż „przywileje” kombatanckie urągają ich godności i są sprzeczne z art. 19          Konstytucji RP;

    i)  pozbawienia tytułów naukowych tych wszystkich, których prace doktorskie i habilitacyjne z lat 1944-1990 nie             spełniały wymogów wysokiego poziomu naukowego, a jedynie komunistyczną propagandę i fałsze historyczne.    Dotyczy to również tych, którym dyplomy nadała Akademia Spraw Wewnętrznych, Wyższa Szkoła Nauk  Społecznych przy KC PZPR - późniejsza Akademia Nauk Społecznych, Wojskowa Akademia Polityczna im. F.  Dzierżyńskiego oraz dyplomy nadane polskim obywatelom przez odpowiedniki tych „uczelni” w Rosji Sowieckiej i  krajach satelickich;

     j)  wprowadzenia przepisów chroniących polski interes narodowy i państwowy w mediach;

    k) likwidacji wszystkich symboli i pomników w Polsce gloryfikujących totalitarny system       komunistyczny. Istnienie do chwili obecnej tych pomników jest niezgodne z art. 5, 8, 13 i 19 Konstytucji oraz art. 256 kodeksu karnego;

   l) wystąpić do marszałków wojewódzkich o realizację art. 13 ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych m.in. w zakresie udogodnień komunikacyjnych (darmowe bilety), zdrowotnych (m.in. poprzez zawarcie porozumienia ze szpitalami i przychodniami przyjaznymi osobom represjonowanym, pierwszeństwa w uzyskaniu skierowania na turnusy rehabilitacyjne, itp.), mieszkaniowych, kulturalnych, oświatowych, itp., jak też w razie zaistnienia takiej potrzeby pierwszeństwa do środowiskowej opieki socjalnej, w tym uzyskania miejsca w domu pomocy socjalnej zgodnie z wolą osoby zainteresowanej.

Realizacja ustawy przez władze samorządowe będzie wypełnieniem art. 19 Konstytucji RP, będzie też zgodna z tradycją i nakazem moralnym, które nakładają na władze wszelkiego szczebla, w tym samorządowe obowiązek otoczenia szczególną troską tych wszystkich, którzy z poświęceniem walczyli o wolną i niepodległą Polskę.

   Uchwały podjęte zostały w głosowaniach jawnych jednomyślnie.

Zebranie zakończono o godzinie 14:30.

            Sekretarz                                            Przewodniczący Walnego Zgromadzenia

     /-/Edwin Klessa                                                      /-/Janusz Olewiński

 

Jest możliwość skorzystania z wypoczynku w ośrodku wczasowym w Krynicy Zdrój lub Starym Sączu po preferencyjnych cenach (60,- zł w tym zakwaterowanie + całodzienne wyżywienie).
Osoby zainteresowane proszone są o kontakt telefoniczny lub mailowy.

W powyższych sprawach patrz zakładka: "Aktualności...".

Siedlce, dnia 26.09.2015 r.



Walne Zgromadzenie








W dniu 30 maja 2009 r. odbyło się sprawozdawczo-wyborcze Walne Zgromadzenie Członków Stowarzyszenia.

Walne Zgromadzenie:
1. udzieliło absolutorium ustępującemu Przewodniczącemu i  Zarządowi             
2. dokonało wyboru nowych władz statutowych
3. podjęło następujące uchwały:
a)  Walne Zgromadzenie Członków Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Internowanych i Represjonowanych zwraca się do Pana Premiera / Marszałka o przedstawienie 20-letnich wysiłków Rządu nad nowelizacją ustawy tzw. kombatanckiej, która miała definitywnie uregulować problemy osób represjonowanych w PRL za działalność na rzecz niepodległej Polski i praw człowieka w Ojczyźnie.
            Ponadto prosimy o udzielenie wyczerpujących odpowiedzi na następujące pytania:
 
1.      czy Rząd / Sejm  (i inne organy władzy) będzie przestrzegał (i od kiedy) Konstytucję RP m.in. w art. 12, 19, 79 dotyczących osób represjonowanych i ich rodzin za walkę o wolną i niepodległą Polskę i obronę praw człowieka oraz rodzin zamordowanych w latach 80-tych tj. do r. 1990, a także respektował Konwencję Strasburską w art. 1 i 14, a także Powszechną Deklarację Praw Człowieka w art. 1, 2, 7, 25, 26, 27 czy 28,
2.      jak długo Rząd / Sejm będzie stosował dyskryminację i segregację osób ww. wymienionych poprzez uchwalanie i tolerowanie dyskryminacyjnych zapisów w:
- znowelizowanej ustawie o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego
- uchwalonej ustawie z dnia 7 maja 2009 r. o zadośćuczynieniu rodzinom ofiar zbiorowych wystąpień wolnościowych w latach 1956–1989
tj. dyskryminacyjnych ustaw naruszających wymienione w pkt. 1 prawa,
3.      jak długo Rząd /Sejm będzie zaniedbywał i lekceważył osoby represjonowane za obronę praw i wolności człowieka, uporczywie uchylając się i zaniechując podjęcie stosownych aktów prawnych poprzez uchwalenie projektowanej ustawy rządowej, (do której wnosiliśmy uwagi) pn. o uprawnieniach kombatantów, uczestników walki cywilnej lat 1914 – 1945, działaczy opozycji wobec dyktatury komunistycznej oraz niektórych ofiar represji systemów totalitarnych, naruszających wymienione w pkt. 1 prawa.
            Dzięki ofiarności i całkowitemu poświęceniu osób represjonowanych Pan (i Pana koledzy) piastuje wysoki urząd w wolnej i niepodległej Polsce czerpiąc zarazem ogromne osobiste profity z tego tytułu.
            Korzystanie z owoców pracy osób represjonowanych przy dyskryminacji „dobrodziejów” tych owoców łamie zasady demokratycznego państwa prawa, które tak jak kiedyś i dzisiaj są fikcją. Bezczynność oraz zaniechanie organów władzy państwowej, którą Pan reprezentuje, poprzez uporczywe uchylanie się od wydania stosownych aktów prawnych - zaniechanie nowelizacji ustawy tzw. kombatanckiej - jest bezprzykladnym pogwałceniem Konstytucji, która nakłada obowiązek na władze do poszanowania i ochrony obywateli przed naruszeniem jego wszelkich praw, w tym jego godności, która jest nadrzędną nawet wobec samej Kontytucji. Godność osób represjonowanych od ponad 20 lat deptana jest systematycznie. Represjonowani traktowani są jako instrument dla osiągania przez określone środowiska polityczne własnych celów i korzyści, a nie dla represjonowanych, którzy są dla nich tylko przedmiotem. Kolejne wybory są tego dobitnym dowodem: represjonowani są przedmiotem działań przez ubiegających się o władzę do chwili osiągnięcia tej władzy. Karta Praw Podstawowych UE z r. 2001 w art. 1 stanowi: „Godność człowieka jest nienaruszalna...”. A dotyczy to przecież osób, które dla poszanowania właśnie prawa poświęciły swoje największe dobro

b)               List otwarty do Premiera
 
My, członkowie Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Internowanych i Represjonowanych zgromadzeni na Walnym Zebraniu Członków zwracamy się do Pana Premiera o zdecydowane działania zmierzające do usunięcia z Pana środowiska wszystkich kolaborantów i donosicieli SB. Konfidenci poprzez swoje donosy przyczyniali się do tragedii milionów uczciwych ludzi i ich rodzin. Szantaż, zastraszanie, więzienie i bicie oraz niejednokrotnie mordy towarzyszyły ich podłym i haniebnym poczynaniom. Osobnicy ci dla własnych korzyści materialnych dążył do zniszczenia upatrzonej ofiary. Donosiciel był przyczyną i sprawcą wszystkich nieszczęść osoby (i jej rodziny), na którą donosił. W ten sposób przyczyniał się do niepowodzenia zawodowego, zajmowania wyższego stanowiska, kształcenia, życia w godnych i godziwych warunkach. Donosicielstwo powodowało brak pracy lub pracę najgorzej płatną, niemożność podnoszenia kwalifikacji. Donosiciel osaczając swoją ofiarę przyczyniał się do utraty przez nią zdrowia fizycznego, psychicznego, a także życia. Za donosicielstwo otrzymywał bardzo wysokie wynagrodzenie, korzystał też z ogromnych przywilejów. Na krzywdzie innych, ich cierpieniu, łzach i nieszczęściu budował swoją pozycję i majątek. Donosicielami byli ludzie najgorszego sortu, donoszącymi nie z tytułu wykonywanego zawodu, lecz dla zaspokojenia własnych ambicji materialnych czy z donosicielstwa wpisanego w charakter. Donosiciel spełniał rolę haniebną i podłą.
Oczyszczenie Pana otoczenia z kolaborantów poprawi wizerunek Polski w świecie oraz w oczach własnych rodaków, a co za tym idzie wzbudzi zaufanie i szacunek, czego dziś niestety nie posiada. 

c) składki :
a)      dla osób zamieszkałych w kraju:
            -  wysokość jednorazowego wpisowego  -
            -  wysokość składek miesięcznych dla emerytów i rencistów -

 - emeryci   -   16,- dol. USA lub  11,- eur
 - pozostali  -   20,- dol. USA lub 14,5 euro
 
składki członkowskie roczne:
                       - emeryci -   23,- dol. USA lub 16,- euro
                       - pozostali -  32,- dol. USA lub 23,- euro
 
składki członkowskie półtoraroczne:
                       - emeryci -    30,-   dol. USA lub 22,- euro
                       - pozostali -   44,- dol. USA lub 32,- euro
 
składki członkowskie dwuletnie:
                       - emeryci -    37,- dol. USA lub 27,- euro
                       - pozostali -   57,- dol. USA lub 40,- euro
W składkach uwzględniona jest obowiązująca prowizja banku na przewalutowanie wpłaty.
            - dla pozostałych -
            - dla Oddziałów   -
     b) dla osób zamieszkałych za granicą:
           - jednorazowe wpisowe – 6,- dol. USA lub 4,- euro przekazane na rachunek Stowarzyszenia wraz ze składkami, a w przypadku przekazania samego wpisowego, jego wysokość wynosi 14,- dol. USA lub 10,- euro.

d) Walne Zgromadzenie OSIiR popiera starania Jerzego Zacharowa w staraniach dotyczących budowy Instytutu Wypędzonych Zamojszczyzny. Stowarzyszenie deklaruje współpracę i wszechstronną pomoc w realizacji tego przedsięwzięcia.


                                           Sprawozdanie
 
Przewodniczącego Zarządu Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Internowanych i Represjonowanych z siedzibą w Siedlcach z działalności za okres kadencji
tj. za okres lat 2003 – 2008.
 
I.                               
            Mija 11 lat od powstania naszego Stowarzyszenia, którego celem nadrzędnym było doprowadzenie do ustawowego rozwiązania problemów osób represjonowanych poprzez uchwalenie stosownych ustaw.Nasze Stowarzyszenie jest jedyną tego typu organizacją represjonowanych w kraju, która przygotowała projekty ustaw: z dnia 23.02.1991r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego oraz ustawy tzw. kombatanckiej. Tylko w tych sprawach wystosowano ponad 4500 pism do najważniejszych osób w Polsce: prezydenta RP, premiera, ministrów, marszałków sejmu i senatu, szefów klubów parlamentarnych, posłów, senatorów wszystkich kadencji itp. Poza tym odbyto wiele spotkań z ww. i spotkań środowiskowych. W m-cu październiku 2007 r. weszła w życie ustawa o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, na podstawie, której tysiące osób uzyskało odszkodowanie i zadośćuczynienie. Termin jej obowiązywania został przedłużony o kolejny rok dzięki naszemu staraniu tj. do dnia 18.11.2009 r.
            Ponieważ znowelizowana ustawa dyskryminuje represjonowanych, bo różnicuje, podtrzymuje ich degradację, czym podważa zaufanie do państwa i stanowionego przez nie prawa, została zaskarżona do Trybunału Konstytucyjnego i Rzecznika Praw Obywatelskich (RPO), jako sprzeczna z Konstytucją i Konwencją Strasburską w niektórych jej zapisach. Koniunkturalizm prawny ustawodawcy drastycznie naruszył zasady państwa prawnego – doszło do niedopuszczelnego na gruncie Kontytucji oraz Europejskiej Konwencji Praw Człowieka fundamentalnego naruszenia samej istoty prawa. Podkreślam, że bywatele RP dzieleni są na równych i równiejszych. Nasze stanowisko podziela I Prezes Sądu Najwyższego, Krajowa Rada Adwokacka i RPO. Środowiska represjonowanych domagają się mi.in;
1.      całkowitego zniesienia terminu przedawnienia dochodzenia roszczeń, z uwagi na: wiek poszkodowanych, niedozwolonych czynów, które stosowali funkcjonariusze państwa wobec osób niewygodnych politycznie. Przy zwykłej nieważności decyzji administracyjnej, zgodnie z obowiązującym prawem, stosuje się 10-letni termin przedawnienia oraz
2.      w ustawie nie zostały uwzględnione osoby zwalniane z pracy w tym z dekretu o stanie wojennym oraz zwalniane w latach 60- i 70-tych z powodów politycznych: np. w latach 70-tych wielu pracowników Odlewni i Emalierni z Grudziądza zostało wyrzuconych z pracy za poglądy polityczne. „Wilczy bilet”, czyli art. 52 prawa pracy wlecze się za nimi do tej pory. Wniosek o zadośćuczynienie Leona Żbikowskiego z Mrągowa zwolnionego z pracy z dekretu o stanie wojennym i pozostającego bez pracy przez prawie 5 lat sąd okręgowy w Olsztynie oddalił, jako niepodlegający ustawie,
3.      ustawa pomija osoby pozbawiane wolności na okres 48 godzin, u których dokonywano rewizji i stosowano inne represje,
4.      brak możliwości dochodzenia roszczeń przez osoby represjonowane, nad którymi znęcano się psychicznie, moralnie i fizycznie poprzez: zatrzymania, rewizje w tym brutalne, zastraszanie, inwigilację, pobicia, szantaż, degradację w pracy i życiu społecznym oraz nękanie rodziny, co odbiło się na ich zdrowiu, a także wypędzanych z kraju.
5.      ustawa pozwala na stosowanie dowolności przy orzekaniu zadośćuczynienia bądź odszkodowania za 1 dzień pozbawienia wolności np. w wys. 20,- w Rzeszowie. Występuje tu jawna dyskryminacja i segregacja osób więzionych. 
Słusznym było określenie konkretnej kwoty za każdy dzień pozbawienia wolności, o co wnosiliśmy, jako strona społeczna do projektu wymienionej ustawy. 
Nasze propozycje wnoszone do Sejmu RP to:
- co najmniej 150.000,-zł za spowodowanie śmierci,
- co najmniej 150,- zł za każdy dzień pozbawienia wolności oraz   dodatkowo
- za poniesione szkody zdrowotne, materialne i moralne
.
W Niemczech przyjęto kwotę 159 euro za każdy dzień pozbawienia wolności dla osoby represjonowanej przez reżim komunistyczny NRD. 
Europejski Trybunał Praw Człowieka zasądził na rzecz osoby pozbawionej wolności przez 2 dni w Polsce kwotę 5.000,-zł (Postanowienie Sądu Okręgowego w Płocku o sygn. akt II Ko 59/08 z dnia 15.05.2008r).
           
II.                            
            Równolegle zabiegamy o znowelizowanie ustawy kombatanckiej. Istnieje projekt rządowy tej ustawy pn. o uprawnieniach kombatantów, uczestników walki cywilnej lat 1914 – 1945, działaczy opozycji wobec dyktatury komunistycznej oraz niektórych ofiar represji systemów totalitarnych. Do tego projektu, posiadającego liczne uchybienia i braki, przekazaliśmy stronie rządowej, w tym Premierowi i Marszałkowi Sejmu, opracowane w oparciu o konsultacje środowisk represjonowanych uwagi i uzupełnienia. W tej kwestii również skierowana została skarga do Rzecznika Praw Człowieka z uzasadnieniem, że podważane jest zaufanie do państwa poprzez niedotrzymywanie zawartej umowy konstytucyjnej wobec obywateli. Korzystanie natomiast z owoców pracy osób represjonowanych przy dyskryminacji „dobrodziejów” tych owoców łamie zasady demokratycznego państwa prawa, które są fikcją. Również bezczynność oraz zaniechanie organów władzy państwowej poprzez uporczywe uchylanie się od wydania stosownych aktów prawnych jest również pogwałceniem Konstytucji, która nakłada obowiązek na władze do poszanowania i ochrony obywateli przed naruszeniem jego wszelkich praw, w tym jego godności, która jest nadrzędną nawet wobec samej Kontytucji. Godność osób represjonowanych od prawie 20 lat deptana jest systematycznie: represjonowani traktowani są jako instrument dla osiągania przez określone środowiska polityczne własnych celów i korzyści, a nie dla represjonowanych, którzy są dla nich tylko przedmiotem. Kolejne wybory do najwyższych władz RP są tego dobitnym dowodem: represjonowani są przedmiotem działań przez ubiegających się o władzę do chwili osiągnięcia tej władzy. Karta Praw Podstawowych UE z r. 2001 w art. 1 stanowi: „Godność człowieka jest nienaruszalna...”. A dotyczy to przecież osób, które dla poszanowania właśnie prawa poświęciły swoje największe dobro. Jesteśmy jedyną organizacją osób represjonowanych która konsekwentnie i uparcie dąży do poprawy warunków bytu osób represjonowanych i ich rodzin.
Do Parlamentu jak i Premiera wystosowano nasze wnioski, znaczne korzystniejsze od propozycji proponowanych przez władze.
           
III.
            Zarząd występuje do Prezydenta RP o przyznanie odznaczeń państwowych. Odznaczenie nie daje przywilejów finansowych lecz jest wyróżnieniem prestiżowym. Ale art. 19 Kontytucji nakłada obowiązek i wymusza na władzach otoczenie specjalną opieką osób, które walczyły o wolną Polskę. Opieka ta musi mieć charakter trwały, musi też być utrzymywana przez cały okres życia danej osoby. Artykuł 19 stanowi wręcz o odstępstwie i wyjątku od ogólnej zasady przyjętego równego traktowania obywateli, dlatego mówi o wyjątkowym i specjalnym traktowaniu osób, które przyczyniły się do uzyskania upragnionej wolności i niepodległości Polski.
 
IV.
            Staraniem naszym ponad 130 osób uzyskało renty specjalne (oprócz już pobieranych z ZUS) i choć mimo w niewielkiej wysokości, dla wielu jest znacząca, bo pomaga znośniej żyć.
 
V.
            Występujemy do władz samorządowych o podjęcie stosownych działań na rzecz członków Stowarzyszenia, współmałżonków i ich uczących się dzieci i objęcie ich stałą i regularną pomocą socjalną. Miasto Siedlce, jak i inne w Polsce, posiadają zaciągnięty „honorowy dług” wobec represjonowanych członków naszej organizacji i ich rodzin. Dług ten wynika z bogacenia się Urzędów kosztem represjonowanych. Polegało to na tym, że Kolegia ds. Wykroczeń z pogwałceniem prawa ferowały wysokie kary pieniężne oraz skazywały na prace publiczne ludzi, którzy przeciwstawiali się totalitarnemu systemowi. Dlatego też i odznaczenie przyznane przez Prezydenta Rzeczypospolitej może być w takich sytuacjach również pomocne.
 
VI.
                Występowaliśmy do władz z apelami, aby podczas naboru na wszelkie funkcje i stanowiska publiczne pierwszym i podstawowym kryterium była ocena kwalifikacji etyczno-moralnych w szczególności: nieskazitelność charakteru, nieposzlakowana i nienaganna opinia, jak też przestrzeganie w dotychczasowym życiu podstawowych zasad etyczno-moralnych.
Uznajemy, bowiem że pełnienie najwyższego urzędu jest ogromnym zaszczytem i przywilejem, a osoby, które je piastują, powinny dawać gwarancję przyzwoitości i patriotyzmu.
Stoimy na stanowisku, że wielkość zgorszenia, pochodząca od ludzi niegodziwych jest tym większa, im wyższą zajmują funkcję i pozycję w społeczeństwie.
Niewłaściwe natomiast decyzje personalne są wysoce demoralizujące szczególnie dla młodego pokolenia, i utwierdzać mogą jedynie w przekonaniu, że uczciwość i poświęcenie dla własnej Ojczyzny są nieopłacalne i wręcz naganne.
Zarząd wyrażał dezaprobatę, kiedy próbowano niszczyć najwyższe wartości, za które cierpiało w więzieniach i katowniach bezpieki wiele pokoleń Polaków, do których i my dołączyliśmy.
            Apelowaliśmy, aby dokonać powszechnego przeglądu kadr. Występowaliśmy, aby ludzie, którzy wysługiwali się totalitarnemu systemowi zniewolenia, zostali odsunięci od jakiegokolwiek wpływu na kształtowanie ludzkich charakterów i zachowań, w tym dzieci i młodzieży. Nasze apele kierowaliśmy też do nauczycieli i wychowawców, władz oświatowych i siedleckiej Akademii Podlaskiej, w której znalazło schronienie wielu „spadochroniarzy” ze zlikwidowanych ideologicznych.
                Zwracaliśmy się do władz RP z wnioskami o dokonanie powszechnego przeglądu kadr. Występowaliśmy, aby ludzie, którzy wysługiwali się totalitarnemu systemowi zniewolenia, zostali odsunięci od jakiegokolwiek wpływu na kształtowanie ludzkich charakterów i zachowań, w tym dzieci i młodzieży. Nasze apele kierowaliśmy też do nauczycieli i wychowawców, władz oświatowych i siedleckiej Akademii Podlaskiej, w której znalazło schronienie wielu „spadochroniarzy” ze zlikwidowanych ideologicznych marksistowsko-leninowskich. Domagaliśmy się i nadal domagamy ustawy, która jednym aktem prawnym anuluje wszystkie dyplomy nadane przez Akademię Spraw Wewnętrznych, Wyższą Szkołę Nauk Społecznych przy KC PZPR – później Akademię Nauk Społecznych, Wojskową Akademię Polityczną im. Feliksa Dzierżyńskiego oraz dyplomy nadane polskim obywatelom przez odpowiedniki tych „uczelni” w ZSRR i krajach satelickich. Oczekujemy na lustrację środowiska naukowego i akademickiego tj. na odebranie tytułów naukowych tym, których prace doktorskie i habilitacyjne z lat 1944-1990 nie spełniały wymogów wysokiego poziomu naukowego, lecz jedynie komunistyczną propagandę i fałsze historyczne.
            Domagaliśmy się i domagamy wprowadzenia ustawowego zakazu zajmowania kierowniczych stanowisk w administracji państwowej i samorządowej, stanowisk profesorskich na wyższych uczelniach, stanowisk kierowniczych szkołach wszystkich szczebli, stanowisk kierowniczych w mediach, w szeroko pojętych wymiarze sprawiedliwości, przez byłych członków PZPR.
            Domagamy się też ustawy, która jednym aktem prawnym spowoduje zdegradowanie do najniższego stopnia wszystkich osób odpowiedzialnych za wprowadzenie stanu wojennego w Polsce w r. 1981 oraz wszystkich tych, którzy brali czynny udział w realizacji restrykcyjnych zarządzeń junty wojskowej, w tym także komisarzy wojskowych w fabrykach i zakładach pracy, i także pozbawienie ich wysokich rent i emerytur.
Uznajemy, że pełnienie najwyższego urzędu jest ogromnym zaszczytem i przywilejem, a osoby, które je piastują, powinny dawać gwarancję przyzwoitości i patriotyzmu.
Stoimy na stanowisku, że wielkość zgorszenia, pochodząca od ludzi niegodziwych jest tym większa, im wyższą zajmują funkcję i pozycję w społeczeństwie.
Niewłaściwe natomiast decyzje personalne są wysoce demoralizujące szczególnie dla młodego pokolenia, i utwierdzać mogą jedynie w przekonaniu, że uczciwość i poświęcenie dla własnej Ojczyzny są nieopłacalne i wręcz naganne.
         
VII.
            Naszym dorobkiem jest także praca na rzecz powstawania struktur osób represjonowanych w całym kraju. Bacznie pilnujemy zarazem, aby nie powstała „czapa” nad tymi strukturami – uznajemy jedność w różnorodności. Nie możemy dopuść do jednostajności, mimo, że takie zakusy też istnieją.
 
VIII.  
            Od czasu do czasu organizujemy sami spotkania środowiskowe, jak i zachęcamy do udziału w takich spotkaniach organizowanych przez innych.
            W br. powołaliśmy Komisję Socjalną, która zajmuje się udzielaniem pomocy żywnościowej rodzinom represjonowanych. W tym roku żywność wydana zostanie na kwotę co najmniej 7.000,-zł. Na skutek naszej interwencji osobarepresjonowana przebywająca w przytułku otrzyma stałe zakwaterowanie i opiekę w domu pomocy.
 
IX.
Stowarzyszenie wydaje własny nieregularny biuletyn. Wydano do tej pory 37 numerów wraz z numerem specjalnym wydanym w miesiącu maju br.
Obecnie z uwagi na utworzoną stronę internetową (www.internowani-represjonowani-pl.tl) wydawanie biuletynu drukiem zostało przyhamowane.
 
            Oprócz naszych artykułów w prasie krajowej, w m-cu maju 2006 r. przewodniczący i w-ce przewodnicząca byli na wielogodzinnej audycji radiowej i telewizyjnej przedstawiając sytuację represjonowanych. Audycja spotkała się z bardzo szerokim zainteresowaniem ze strony widzów i słuchaczy b. działaczy opozycji.
 
X.
            W Siedlcach na dziedzińcu siedleckiej Kurii Diecezjalnej wyeksponowaliśmy przez okres trzech tygodni (14 maja – 4 czerwca br.) plenerową historyczno-edukacyjną wystawę IPN pn. „Ofiary stanu wojennego”. Wystawa jest ważną lekcją historii, która mówi nam, że przyszłość Polski budować się powinno na fundamencie pamięci, wierności i prawdzie.           
            W okresie trwania wystawy zorganizowaliśmy spotkania dyskusyjne: z Kornelem Morawieckim, twórcą „Solidarności Walczącej”, na którym Kornel wyjaśni, dlaczego obalał okrągły stół oraz z dziennikarzem, publicystą iwykładowcą w Wyższej Szkole Stosunków Międzynarodowych i Amerykanistyki w Warszawie oraz Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu p. Stanisławem Michalkiewiczem nt. „okrągły stół - cud nad Wisłą, czy zmowa”, a także ze Stanisławem Krajskim nt.wpływ masonerii na charakter przemian w latach 80-tych”. Wszystkie spotkania uświetniał zespół słowno-muzyczny młodzieży szkół siedleckich.
            Pierwsze potkania cieszyły się dużym zainteresowaniem mieszkańców Siedlec. Przygotowujemy dalsze spotkania dyskusyjne z ciekawymi osobami nt. lat stanu wojennego oraz mamy w planie zorganizowanie konkursów dla młodzieży z zakresu wiedzy o stanie wojennym oraz konkursu piosenek obozowych internowanych.
 
XI.
            Stwierdzam, że Zarząd w okresie obecnej kadencji wypełniał swoje zadania skutecznie i z poświęceniem. Dał też nadzieję wszystkim tym, którzy dla Polski poświęcili swoje życie, a przez co tym samym dołączyli do łańcucha pokoleń najlepszych Polek i Polaków w kontynuowaniu najlepszych tradycji i wartości naszego Narodu.
 
                                                      przewodniczący  Janusz Olewiński


                                                   Sprawozdanie
 
Komisji Rewizyjnej Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Internowanych i Represjonowanych z siedzibą w Siedlcach z działalności za okres kadencji
tj. za okres lat 2003 – 2008.
 
Komisja Rewizyjna rok rocznie dokonywała kontroli działalności i wydatkowania funduszy Stowarzyszenia, sporządzając każdorazowo protokół. Podobnej ocenie Komisja poddała działalność Zarządu za okres upływającej kadencji władz. Analizę przeprowadzono w oparciu o protokóły, uchwały Prezydium i Zarządu, sprawozdania oraz rachunki i inne dokumenty potwierdzające wydatki.
Nie stwierdza się, aby Stowarzyszenie posiadało jakiekolwiek nieuregulowane zobowiązania finansowe.
Komisja w gestii Zarządu pozostawia decyzje dotyczące osób niepłacących składki. a podkreślić należy, że starania władz Stowarzyszenia czynione były przede wszystkim w interesie wszystkich członków.
W wydatkowane kwoty w zdecydowanej większości przeznaczane były na spotkania związane z zabiegami o zapewnienie represjonowanym godziwych warunków życia w szczególności ustawowego naprawienia wyrządzonych krzywd z powodów politycznych.
Komisja stwierdza, że środki pieniężne wykorzystywane były w sposób prawidłowy, zgodny z wymogami statutowymi i przepisami wyższego rzędu. Wydatkowane sumy rozdysponowane z uwzględnieniem celowości, gospodarności jak i rzetelności.
Społeczna praca Przewodniczącego i Zarządu spotkała się z uznaniem w kraju przez represjonowanych, bowiem cały ciężar na ustawowe zabezpieczenie warunków bytu wszystkim represjonowanym (opracowanie projektów ustaw, negocjacje z władzami, spotkania środowiskowe itp.) prowadzone było przez nasze Stowarzyszenie.
Komisja Rewizyjna z pełną odpowiedzialnością i satysfakcją stwierdza, że Zarząd z jej przewodniczącym konsekwentnym działaniem doprowadził do znowelizowania przez Sejm RP ustawy z dnia 23.02.1991r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego.
Komisja stwierdza, że Stowarzyszenie bardzo energicznie zabiegało o znowelizowanie kolejnej ustawy tzw. kombatanckiej, która zapewnić ma miesięczne dodatki represjonowanym. Ta działalność wymaga jednak ponoszenia znacznych wydatków, dlatego apelujemy do członków o regularne opłacanie składek tym bardziej, że do otrzymania statusu osoby represjonowanej i związanych z tym przywilejów finansowych, niezbędne będzie uzyskanie stosownego zaświadczenia ze Stowarzyszenia.
Działalność Zarządu na rzecz członków i środowiska represjonowanych i naszych rodzin była niezwykle aktywna i prowadzona w sposób prawidłowy jak i skuteczny.
Komisja Rewizyjna stwierdza, że wydatkowane środki finansowe przyniosły, zatem pozytywne efekty.
Możemy, więc być dumni z przynależności do tego Stowarzyszenia, bowiem jest ono niewątpliwie najbardziej dynamiczne i skuteczne z grona organizacji o podobnych celach.
Na podstawie powyższych faktów Komisja wnosi o udzielenie absolutorium ustępującemu Przewodniczącemu i Zarządowi.
  
za Komisję Rewizyjną:
 
                                                           /-/Józef Adamczyk
Maj 2009 r.
 

Zwiedzanie wystawy "Ofiary stanu wojennego".

 
 
  Dzisiaj stronę odwiedziło już 225996 odwiedzającyosób.  
 
Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja